Μια από τις κληρονομιές του απερχόμενου προέδρου της Κίνας Χου Ζιντάο ήταν ότι κατά την δεκαετή του θητεία πολλαπλασίασε στην χώρα του τον αριθμό των δισεκατομμυριούχων.
Εκεί που πριν το 2003- όταν ο Χου Ζιντάο ανέλαβε την εξουσία- οι Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι ήταν ελάχιστοι, επί θητείας του έφτασαν τον αριθμό των 271!
Ο αριθμός αυτός είναι τρομακτικός. Σημαίνει ότι η περιουσία μόνο αυτών των ανθρώπων είναι πολλαπλάσια από το ΑΕΠ της Ελλάδας, καθώς... αναγκαστικά είναι μεγαλύτερη των 271 δισ., ενώ πολλοί από αυτούς έχουν περισσότερα του ενός δισεκατομμύρια.
Σημείωση: Όταν λέμε για δισεκατομμυριούχους, τους μετράμε με το νόμισμα που είναι η βάση των διεθνών συναλλαγών, δηλαδή το δολάριο. Δεν τους μετράμε με Γουάν, που είναι το νόμισμα της Κίνας (ένα δολάριο ισούται με 6,24 γουάν αυτή την στιγμή).
Αυτό είναι το αποτέλεσμα των εκπληκτικών ρυθμών ανάπτυξης που παρουσίασε η κινεζική οικονομία επί τρεις δεκαετίες. Αυτή η ανάπτυξη έβγαλε πάνω από 100 εκατομμύρια Κινέζους από την φτώχια, αλλά δημιούργησε και τρομακτικές ανισότητες. Αύξησε κατά πολύ το χάσμα πλουσίων και φτωχών. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την Κίνα ακόμα διοικεί ένα κόμμα που αποκαλείται κομμουνιστικό. Και μόνο ο αριθμός 271 δισεκατομμυριούχοι αρκεί για να δείξει ότι ο κομμουνισμός της Κίνας δεν είναι ακριβώς κομμουνισμός.
Ποιές είναι λοιπόν οι προκλήσεις της νέας διοίκησης, την οποία από ό,τι φαίνεται θα αναλάβει ο ανήκων στην φράξια των ελιτιστών Σι Τζινπίνγκ, του οποίου η νέα ηγεσία θεωρείται προειλημμένη και απλά θα επισφραγισθεί από το συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας από τις 8 ως τις 15 Νοεμβρίου.
Οι προκλήσεις της νέας ηγεσίας δεν είναι προφανώς να αυξήσει κι άλλο τον αριθμό των δισεκατομμυριούχων (αυτό ίσως να συμβεί έτσι κι αλλιώς, καθώς οι προοπτικές της κινεζικής οικονομίας παραμένουν ευνοϊκές, ιδίως σε σχέση με τον ανταγωνισμό). Αυτό που οι αναλυτές πιστεύουν ότι οφείλει, για το καλό της χώρας του, να κάνει είναι κατ' αρχάς να προχωρήσει σε πολιτικές μεταρρυθμίσεις, που να δίνουν περισσότερα δικαιώματα στους πολίτες.
Παράλληλα, θα πρέπει η Κίνα να βασισθεί περισσότερο στην εσωτερική κατανάλωση και λιγότερο στις εξαγωγές, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα μειώνονται, καθώς οι πολίτες άλλων χωρών βλέπουν τις τσέπες τους διαρκώς να αδειάζουν, ενώ κάποιες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, όπως η Βραζιλία, εφαρμόζουν πρακτικές προστατευτισμού της οικονομίας τους, φορολογώντας τις εισαγωγές. Αυτό θα γίνει με αύξηση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, μείωση των ανισοτήτων, αλλά και με την δημιουργία κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή τη στιγμή πολλοί Κινέζοι δεν καταναλώνουν, γιατί αποταμιεύουν, καθώς δεν νιώθουν καμία εξασφάλιση για τα γηρατειά τους. Αν αυτό το πρόβλημα λυθεί και οι Κινέζοι γίνουν πιο καταναλωτικοί, πολλά από τα προϊόντα που παράγονται στην Κίνα θα καταναλώνονται από την εσωτερική αγορά και δεν θα επηρεάζεται τόσο η ανάπτυξή τους από το πώς πάνε οι άλλες οικονομίες του πλανήτη.
Γ.Σμυρνής
