Επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, απέστειλε ομάδα φοιτητών του ΑΠΘ, για να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στο ίδρυμα, αλλά και για να διαμαρτυρηθεί για τις συλλήψεις που έγιναν την ημέρα της 17ης Νοέμβρη:
"Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Σας... αποστέλλουμε την παρούσα επιστολή προκειμένου να εκφράσουμε τον επιβεβαιωμένο φόβο μας ότι προσεχώς ενδέχεται να μην δυνάμεθα πλέον να σας αποκαλούμε μ’ αυτήν την προσφώνηση. Και πώς μπορεί να γίνεται αυτό, όταν ως φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης βιώσαμε τη μέγιστη προσβολή και υποτίμηση της δημοκρατικής μας συνείδησης κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που έλαβαν χώρα στο ΑΠΘ το βράδυ της 17ης Νοέμβρη; Σας ενημερώνουμε και καταγγέλλουμε παράλληλα το γεγονός ότι μετά την ειρηνική πορεία της 17ης Νοεμβρίου και ενώ ολιγάριθμη ομάδα αγνώστου προελεύσεως ταραχοποιών –εφήβων, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες- επιδόθηκε σε ρίψη πετρών και μολότοφ λίγο έξω απ’ τα όρια του Πανεπιστημίου, οι διμοιρίες των ΜΑΤ αντί να περικυκλώσουν και να αναχαιτίσουν τους ταραξίες, επέλεξαν να εισβάλλουν απευθείας στο ΑΠΘ, κατευθυνόμενοι προς το Κτίριο Διοίκησης. Το εν λόγω κτίριο περιφρουρούσαν οι εργολαβικοί υπάλληλοι του ΑΠΘ -που έχουν προβεί σε κατάληψή του από τις 20 Σεπτεμβρίου- και φοιτητές, προκειμένου να το προασπίσουν από κάθε είδους εισβολή. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ προέβησαν χωρίς λόγο και αφορμή σε ρίψη χημικών προς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και σε άγριο ξυλοδαρμό φοιτητών, μερικοί εκ των οποίων πέρασαν τη νύχτα στο νοσοκομείο, ενώ άλλοι στα κρατητήρια. Πρόκειται περί ωμής κατάλυσης της δημοκρατίας και της ηθικής –πλέον- υπόστασης του ακαδημαϊκού ασύλου (το οποίο κατακτήθηκε με αίμα, ευτελίστηκε ενδεχομένως από αρκετούς και καταργήθηκε με το νόμο Διαμαντοπούλου 4009/2011), που μας έκανε να αναβιώσουμε με το χειρότερο τρόπο μνήμες απ’ το Πολυτεχνείο του ’73. Μόνο που τότε, κ. Πρόεδρε, μιλούσαμε εμφανώς για ένα δικτατορικό καθεστώς, ενώ τώρα για μια ευνομούμενη πολιτεία, που φέρει ως εγγύηση το όνομά σας. Ποιο πρέπει να είναι το μήνυμα που εμείς οι φοιτητές, αλλά και οι λοιποί Έλληνες πολίτες πρέπει να παραλάβουν από την προαναφερθείσα πράξη; Ότι απαγορεύεται να είσαι φοιτητής, ότι διώκεται το να είσαι εργαζόμενος, ότι δε δικαιούσαι να διαδηλώνεις ειρηνικά και να περιφρουρείς το χώρο σου ή ότι ποινικοποιείται το να αιτείσαι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και σπουδών;
Τι πρέπει να αποκομίσουμε ως Έλληνες πολίτες; Ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος της ελευθερίας και της σωματικής μας ακεραιότητας δεν είναι οι τρομοκράτες, αλλά οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι πληρώνονται για να μας προστατεύουν; Και ΠΟΙΟΣ και με ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ δίνει εντολή στα ΜΑΤ να εισβάλλουν αναίτια σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και να επιτίθενται μανιωδώς σε ανυπεράσπιστους πολίτες; Ποιος θα μας προστατέψει απ’ αυτούς; Μολαταύτα, οι αναφορές στα ΜΜΕ ήταν ελάχιστες και ανακριβείς, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ζήτημα των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, που έχει καταδικαστεί στην αφάνεια και τη συκοφαντία. Ομιλούμε για το μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα στη χώρα, το οποίο απ’ την αρχή του ακαδημαϊκού έτους τελεί υπό καθεστώς υπολειτουργίας και αβεβαιότητας. Ενδεχομένως, να έχετε δει εικόνες από την αποκρουστική και αφόρητη κατάσταση, με το ΑΠΘ να έχει μετατραπεί σε μια τεράστια χωματερή. Το ζητούμενο είναι ποιοι είναι οι υπαίτιοι και ποιος θα δώσει τη λύση σ’ αυτό το χάος. Κι οι υπαίτιοι αυτής της δυσωδίας δεν είναι οι 650 εργολαβικοί υπάλληλοι, όπως επιχειρείται εσκεμμένα να διοχετευθεί στην κοινή γνώμη. Διότι οι εργολαβικοί υπάλληλοι του ΑΠΘ, όντας μήνες απλήρωτοι από τις εργολαβίες, τέθηκαν συν τοις άλλοις εκτός του προϋπολογισμού του Πανεπιστημίου από το Σεπτέμβριο, λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης του ΑΠΘ, απ’ όταν και προέβησαν σε απεργία και κατάληψη του κτιρίου Διοίκησης. Οι εν λόγω υπάλληλοι καλύπτουν εδώ και πολλά χρόνια το 100% των αναγκών του πανεπιστημίου σε καθαριότητα, φύλαξη, τεχνική υποστήριξη και κατά 85% τις υπηρεσίες γραμματείας, γεγονός που καθιστά σαφές ότι χωρίς την εργασία τους το πανεπιστήμιο αδυνατεί να λειτουργήσει.
Εντούτοις, τα νέα οικονομικά δεδομένα και οι συγκεκριμένες επιλογές των καθ’ ύλην αρμοδίων τούς έθεσαν εκτός πανεπιστημίου, με επιπρόσθετο αποτέλεσμα την καταδίκη της λειτουργίας του ΑΠΘ, της υγείας και της συνέχισης των σπουδών μας. Αίτημα των υπαλλήλων –πολλών εκ των οποίων οι συμβάσεις έχουν πλέον λήξει- είναι αφενός η έμμισθη επιστροφή στις εργασίες τους με παράλληλη εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και αφετέρου η αποδέσμευση του ΑΠΘ από το καθεστώς των εργολαβιών, που μόνο αποτέλεσμα έχει την απώλεια 5.500.000€ από το Πανεπιστήμιο και ως εκ τούτου από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι Πρυτανικές αρχές και τα αρμόδια Υπουργεία, εντούτοις, αρνούνται να μεριμνήσουν ουσιαστικά και να δώσουν την απαιτούμενη θεσμική λύση στο πρόβλημα, εμμένοντας να συντηρούν τις εργολαβίες, εμπαίζοντας τους εργαζομένους, εξωθώντας αυτούς και τις οικογένειές τους στα όρια της ανέχειας και καταδικάζοντας την πανεπιστημιακή κοινότητα σε αποτελμάτωση. Κ. Πρόεδρε, εμείς πλέον ασφυκτιούμε! Ασφυκτιούμε σε ένα Πανεπιστήμιο, η μεγαλύτερη δυσωδία του οποίου είναι η διαφθορά και η υποτίμηση των ίδιων του των μελών. Ασφυκτιούμε βλέποντας τους ανθρώπους που στηρίζουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου μας να υποφέρουν και να εμπαίζονται από τους ιθύνοντες. Ασφυκτιούμε, συναισθανόμενοι ότι οι σπουδές μας δεν έχουν κάποιο αντίκρισμα, σε μια κοινωνία που οι προστάτες του πολίτη «δικαιούνται» να μας στείλουν στο νοσοκομείο ή τη φυλακή, επειδή ατενίσαμε ελεύθερα τον ορίζοντα. Ασφυκτιούμε, όχι τόσο από τα δακρυγόνα, όσο από την απάθεια των ισχυρών και των κυβερνώντων, σε μια κοινωνία που οδηγεί τα μέλη της στην εξαθλίωση. Αναμένοντας με μαρτυρική αγωνία τη μέρα που θα μας φορολογήσουν τον αέρα που αναπνέουμε ή θα μας φυλακίσουν επειδή τολμήσαμε να χαμογελάσουμε. Κι αυτά δεν είναι ποιητικές συναισθηματικές κορώνες, είναι η τραγική πραγματικότητα που εμείς οι νέοι βιώνουμε.
Εν κατακλείδι, κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, απευθυνόμενοι στην αυθεντία και το αξίωμά σας, αιτούμεθα την άμεση μέριμνά σας για τα γεγονότα που καταγγείλαμε ανωτέρω: να αποδοθούν άμεσα ευθύνες σε όσους κατέλυσαν τη δημοκρατία εισβάλλοντας στον πανεπιστημιακό χώρο και προβαίνοντας σε ξυλοδαρμό και προσαγωγές φοιτητών, καθώς και σε όσους έδωσαν εντολή ή επέτρεψαν την πράξη αυτή. Επιπρόσθετα, παρακαλούμε ενθέρμως να ασκήσετε πίεση στα αρμόδια Υπουργεία (Παιδείας, Οικονομίας και Εσωτερικών) και τις Πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, για την άμεση επίλυση του προβλήματος των εργολαβικών υπαλλήλων του ιδρύματος, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής επιβίωση των εν λόγω συνανθρώπων μας κι η αποκατάσταση της λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Σας ζητούμε να μην επιτρέψετε εφεξής την εξαθλίωση του ελληνικού λαού –η οποία συστηματικά επιδιώκεται από πολλαπλά μέτωπα και συμφέροντα- και την κατάφορη παραβίαση της κεκτημένης με τόσες θυσίες Δημοκρατίας μας. Μην επιτρέψετε να σπιλώνουν το όνομα και το αξίωμά σας, συγκαλύπτοντας τις ανομίες τους πίσω από το μανδύα μιας δημοκρατίας την οποία καταλύουν και λαβώνουν καθημερινά με τις πράξεις τους. Όντας ο μοναδικός στον οποίο μπορούμε πλέον να απευθυνθούμε, σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας και εκ των προτέρων για τις περαιτέρω ενέργειες στις οποίες ευελπιστούμε να προβείτε, προς ικανοποίηση των προαναφερθέντων αιτημάτων.
Με τιμή, Oμάδα Συζήτησης & Δράσης
Φοιτητών Ιατρικής ΑΠΘ
"Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Σας... αποστέλλουμε την παρούσα επιστολή προκειμένου να εκφράσουμε τον επιβεβαιωμένο φόβο μας ότι προσεχώς ενδέχεται να μην δυνάμεθα πλέον να σας αποκαλούμε μ’ αυτήν την προσφώνηση. Και πώς μπορεί να γίνεται αυτό, όταν ως φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης βιώσαμε τη μέγιστη προσβολή και υποτίμηση της δημοκρατικής μας συνείδησης κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που έλαβαν χώρα στο ΑΠΘ το βράδυ της 17ης Νοέμβρη; Σας ενημερώνουμε και καταγγέλλουμε παράλληλα το γεγονός ότι μετά την ειρηνική πορεία της 17ης Νοεμβρίου και ενώ ολιγάριθμη ομάδα αγνώστου προελεύσεως ταραχοποιών –εφήβων, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες- επιδόθηκε σε ρίψη πετρών και μολότοφ λίγο έξω απ’ τα όρια του Πανεπιστημίου, οι διμοιρίες των ΜΑΤ αντί να περικυκλώσουν και να αναχαιτίσουν τους ταραξίες, επέλεξαν να εισβάλλουν απευθείας στο ΑΠΘ, κατευθυνόμενοι προς το Κτίριο Διοίκησης. Το εν λόγω κτίριο περιφρουρούσαν οι εργολαβικοί υπάλληλοι του ΑΠΘ -που έχουν προβεί σε κατάληψή του από τις 20 Σεπτεμβρίου- και φοιτητές, προκειμένου να το προασπίσουν από κάθε είδους εισβολή. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ προέβησαν χωρίς λόγο και αφορμή σε ρίψη χημικών προς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και σε άγριο ξυλοδαρμό φοιτητών, μερικοί εκ των οποίων πέρασαν τη νύχτα στο νοσοκομείο, ενώ άλλοι στα κρατητήρια. Πρόκειται περί ωμής κατάλυσης της δημοκρατίας και της ηθικής –πλέον- υπόστασης του ακαδημαϊκού ασύλου (το οποίο κατακτήθηκε με αίμα, ευτελίστηκε ενδεχομένως από αρκετούς και καταργήθηκε με το νόμο Διαμαντοπούλου 4009/2011), που μας έκανε να αναβιώσουμε με το χειρότερο τρόπο μνήμες απ’ το Πολυτεχνείο του ’73. Μόνο που τότε, κ. Πρόεδρε, μιλούσαμε εμφανώς για ένα δικτατορικό καθεστώς, ενώ τώρα για μια ευνομούμενη πολιτεία, που φέρει ως εγγύηση το όνομά σας. Ποιο πρέπει να είναι το μήνυμα που εμείς οι φοιτητές, αλλά και οι λοιποί Έλληνες πολίτες πρέπει να παραλάβουν από την προαναφερθείσα πράξη; Ότι απαγορεύεται να είσαι φοιτητής, ότι διώκεται το να είσαι εργαζόμενος, ότι δε δικαιούσαι να διαδηλώνεις ειρηνικά και να περιφρουρείς το χώρο σου ή ότι ποινικοποιείται το να αιτείσαι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και σπουδών;
Τι πρέπει να αποκομίσουμε ως Έλληνες πολίτες; Ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος της ελευθερίας και της σωματικής μας ακεραιότητας δεν είναι οι τρομοκράτες, αλλά οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι πληρώνονται για να μας προστατεύουν; Και ΠΟΙΟΣ και με ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ δίνει εντολή στα ΜΑΤ να εισβάλλουν αναίτια σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και να επιτίθενται μανιωδώς σε ανυπεράσπιστους πολίτες; Ποιος θα μας προστατέψει απ’ αυτούς; Μολαταύτα, οι αναφορές στα ΜΜΕ ήταν ελάχιστες και ανακριβείς, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ζήτημα των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, που έχει καταδικαστεί στην αφάνεια και τη συκοφαντία. Ομιλούμε για το μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα στη χώρα, το οποίο απ’ την αρχή του ακαδημαϊκού έτους τελεί υπό καθεστώς υπολειτουργίας και αβεβαιότητας. Ενδεχομένως, να έχετε δει εικόνες από την αποκρουστική και αφόρητη κατάσταση, με το ΑΠΘ να έχει μετατραπεί σε μια τεράστια χωματερή. Το ζητούμενο είναι ποιοι είναι οι υπαίτιοι και ποιος θα δώσει τη λύση σ’ αυτό το χάος. Κι οι υπαίτιοι αυτής της δυσωδίας δεν είναι οι 650 εργολαβικοί υπάλληλοι, όπως επιχειρείται εσκεμμένα να διοχετευθεί στην κοινή γνώμη. Διότι οι εργολαβικοί υπάλληλοι του ΑΠΘ, όντας μήνες απλήρωτοι από τις εργολαβίες, τέθηκαν συν τοις άλλοις εκτός του προϋπολογισμού του Πανεπιστημίου από το Σεπτέμβριο, λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης του ΑΠΘ, απ’ όταν και προέβησαν σε απεργία και κατάληψη του κτιρίου Διοίκησης. Οι εν λόγω υπάλληλοι καλύπτουν εδώ και πολλά χρόνια το 100% των αναγκών του πανεπιστημίου σε καθαριότητα, φύλαξη, τεχνική υποστήριξη και κατά 85% τις υπηρεσίες γραμματείας, γεγονός που καθιστά σαφές ότι χωρίς την εργασία τους το πανεπιστήμιο αδυνατεί να λειτουργήσει.
Εντούτοις, τα νέα οικονομικά δεδομένα και οι συγκεκριμένες επιλογές των καθ’ ύλην αρμοδίων τούς έθεσαν εκτός πανεπιστημίου, με επιπρόσθετο αποτέλεσμα την καταδίκη της λειτουργίας του ΑΠΘ, της υγείας και της συνέχισης των σπουδών μας. Αίτημα των υπαλλήλων –πολλών εκ των οποίων οι συμβάσεις έχουν πλέον λήξει- είναι αφενός η έμμισθη επιστροφή στις εργασίες τους με παράλληλη εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και αφετέρου η αποδέσμευση του ΑΠΘ από το καθεστώς των εργολαβιών, που μόνο αποτέλεσμα έχει την απώλεια 5.500.000€ από το Πανεπιστήμιο και ως εκ τούτου από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι Πρυτανικές αρχές και τα αρμόδια Υπουργεία, εντούτοις, αρνούνται να μεριμνήσουν ουσιαστικά και να δώσουν την απαιτούμενη θεσμική λύση στο πρόβλημα, εμμένοντας να συντηρούν τις εργολαβίες, εμπαίζοντας τους εργαζομένους, εξωθώντας αυτούς και τις οικογένειές τους στα όρια της ανέχειας και καταδικάζοντας την πανεπιστημιακή κοινότητα σε αποτελμάτωση. Κ. Πρόεδρε, εμείς πλέον ασφυκτιούμε! Ασφυκτιούμε σε ένα Πανεπιστήμιο, η μεγαλύτερη δυσωδία του οποίου είναι η διαφθορά και η υποτίμηση των ίδιων του των μελών. Ασφυκτιούμε βλέποντας τους ανθρώπους που στηρίζουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου μας να υποφέρουν και να εμπαίζονται από τους ιθύνοντες. Ασφυκτιούμε, συναισθανόμενοι ότι οι σπουδές μας δεν έχουν κάποιο αντίκρισμα, σε μια κοινωνία που οι προστάτες του πολίτη «δικαιούνται» να μας στείλουν στο νοσοκομείο ή τη φυλακή, επειδή ατενίσαμε ελεύθερα τον ορίζοντα. Ασφυκτιούμε, όχι τόσο από τα δακρυγόνα, όσο από την απάθεια των ισχυρών και των κυβερνώντων, σε μια κοινωνία που οδηγεί τα μέλη της στην εξαθλίωση. Αναμένοντας με μαρτυρική αγωνία τη μέρα που θα μας φορολογήσουν τον αέρα που αναπνέουμε ή θα μας φυλακίσουν επειδή τολμήσαμε να χαμογελάσουμε. Κι αυτά δεν είναι ποιητικές συναισθηματικές κορώνες, είναι η τραγική πραγματικότητα που εμείς οι νέοι βιώνουμε.
Εν κατακλείδι, κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, απευθυνόμενοι στην αυθεντία και το αξίωμά σας, αιτούμεθα την άμεση μέριμνά σας για τα γεγονότα που καταγγείλαμε ανωτέρω: να αποδοθούν άμεσα ευθύνες σε όσους κατέλυσαν τη δημοκρατία εισβάλλοντας στον πανεπιστημιακό χώρο και προβαίνοντας σε ξυλοδαρμό και προσαγωγές φοιτητών, καθώς και σε όσους έδωσαν εντολή ή επέτρεψαν την πράξη αυτή. Επιπρόσθετα, παρακαλούμε ενθέρμως να ασκήσετε πίεση στα αρμόδια Υπουργεία (Παιδείας, Οικονομίας και Εσωτερικών) και τις Πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, για την άμεση επίλυση του προβλήματος των εργολαβικών υπαλλήλων του ιδρύματος, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής επιβίωση των εν λόγω συνανθρώπων μας κι η αποκατάσταση της λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Σας ζητούμε να μην επιτρέψετε εφεξής την εξαθλίωση του ελληνικού λαού –η οποία συστηματικά επιδιώκεται από πολλαπλά μέτωπα και συμφέροντα- και την κατάφορη παραβίαση της κεκτημένης με τόσες θυσίες Δημοκρατίας μας. Μην επιτρέψετε να σπιλώνουν το όνομα και το αξίωμά σας, συγκαλύπτοντας τις ανομίες τους πίσω από το μανδύα μιας δημοκρατίας την οποία καταλύουν και λαβώνουν καθημερινά με τις πράξεις τους. Όντας ο μοναδικός στον οποίο μπορούμε πλέον να απευθυνθούμε, σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας και εκ των προτέρων για τις περαιτέρω ενέργειες στις οποίες ευελπιστούμε να προβείτε, προς ικανοποίηση των προαναφερθέντων αιτημάτων.
Με τιμή, Oμάδα Συζήτησης & Δράσης
Φοιτητών Ιατρικής ΑΠΘ
