Πώς είναι δυνατόν μια χώρα να έχει κάνει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στη σύγχρονη ιστορία του δυτικού κόσμου, ύψους 50 δισ. ευρώ, μέσα σε μία τριετία
...και να μην έχει κάνει ούτε μία απόλυση στον δημόσιο τομέα;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό τη βιώνουμε όλοι μας, καθημερινά, και είναι αυτή η οποία φέρει ακέραια την ευθύνη για τη... βύθιση της χώρας σε μία από τις σφοδρότερες οικονομικές υφέσεις που έχει πλήξει ποτέ κράτος σε καιρό ειρήνης.
Υπερφορολόγηση μέχρις εξοντώσεως, συνεχείς και οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και παντελής απουσία προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Αν σήμερα η ανεργία καλπάζει προς το 25%, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη και οι πολίτες οδηγούνται στην ανέχεια, ας μην απορούμε.
Σε μια εποχή πρωτοφανούς πιστωτικής ασφυξίας, τίποτε δεν έχει γίνει για να αντιμετωπιστούν τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας αυτού του τόπου, που αφορούν τις τερατώδεις δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος όποιος δύσμοιρος διανοηθεί να βάλει τα λεφτά του για να στήσει μια δουλειά στη χώρα μας.
Πρωταθλητές στη γραφειοκρατία, πρωταθλητές στη διαφθορά, πρωταθλητές στη φορολόγηση, και όλα αυτά για να παραμείνει το κράτος αλώβητο.
Μην πάτε μακριά. Επί 20 ημέρες, τώρα, δεκάδες δήμοι της χώρας παραμένουν υπό κατάληψη από συνδικαλιστές και εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση, οι οποίοι αντιτίθενται στο μέτρο της «κινητικότητας», δηλαδή της προσπάθειας να καλυφθούν κενά προσωπικού σε ορισμένους τομείς του δημοσίου με προσωπικό από άλλους τομείς.
Ως αποτέλεσμα αυτών των καταλήψεων 1.800 υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων δεν πληρώθηκαν αυτόν τον μήνα και συνολικά 9.000 υπάλληλοι του δήμου κινδυνεύουν να μη λάβουν εγκαίρως το δώρο Χριστουγέννων, το τελευταίο που θα δοθεί, αλλά και την αποζημίωση για τις υπερωρίες που έχουν κάνει, όπως έκανε γνωστό ο δήμαρχος, Γ. Καμίνης.
Αντίστοιχα, σαφές αποτέλεσμα αυτών των κινητοποιήσεων υπήρξε και η σκλήρυνση της στάσης της Πολιτείας, που εξέδωσε χθες Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία τίθενται σε διαθεσιμότητα όλοι οι υπάλληλοι διοικητικού κλάδου, ΔΕ, με συμβάσεις αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου, οι οποίοι είχαν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και όσων μπορούσαν να εξαιρεθούν από το μέτρο για κοινωνικούς ή άλλους λόγους.
Και αυτό διότι η κεντρική διοίκηση ουδέποτε έλαβε, από σειρά δήμων, τους καταλόγους του προσωπικού τους, βάσει των οποίων θα εξαιρούνταν όσοι υπάλληλοι το δικαιούνταν.
Συνολικά, με το μέτρο αυτό θα τεθούν σε διαθεσιμότητα έως το τέλος του έτους περίπου 2.750 υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων και 700 οι οποίοι εμφανίζονται να έχουν «εκκρεμότητες» με τη Δικαιοσύνη.
Όλα αυτά, δε, γιατί; Επειδή συνδικαλιστές και δήμαρχοι έκριναν ότι έπρεπε να αντιταχθούν στο μέτρο της διαθεσιμότητας, το οποίο χαρακτηρίζουν προάγγελο απολύσεων, αλλά και στην απόφαση του κράτους να προσπαθήσει να βάλει σε κάποια τάξη τον δημόσιο τομέα, μετακινώντας υπαλλήλους προς υπηρεσίες που τους έχουν ανάγκη…
Έχουν, άραγε, αναρωτηθεί οι άνθρωποι αυτοί ποια θα ήταν η τύχη των συγκεκριμένων υπαλλήλων αν εργάζονταν σε κάποια εταιρεία του ιδιωτικού τομέα;
Έχουν αναρωτηθεί ποιος πληρώνει τους μισθούς τους κάθε μήνα και σε ποιανού την υπηρεσία όφειλαν να βρίσκονται; Έχουν αντιληφθεί ότι το κράτος δεν τους ανήκει;
Τα προβλήματα στην Ελλάδα, όχι μόνον τα οικονομικά αλλά και τα ευρύτερα, περιστρέφονται γύρω από τον άξονα του κράτους.
Όσο το κράτος αυτό παραμένει αναποτελεσματικό και συνεχίζει να αναπαράγει τα ίδια προβλήματα, ελάχιστη ελπίδα έχουμε να βγούμε από το σημερινό μας αδιέξοδο…
Ν.Γ.Δροσος
