Για την τρόικα και τους περισσότερους αναλυτές, το μεγαλύτερο ρίσκο για το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής είναι το πολιτικό.
..Κι όμως, το μεγαλύτερο ρίσκο είναι άλλο.
Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Τύπος μιλούσε για μεγάλη... υστέρηση στα έσοδα του δημόσιου κορβανά, που έθετε, υποτίθεται, σε κίνδυνο την εκτέλεση του προϋπολογισμού, είχαμε σπεύσει να διαφωνήσουμε, παρά τη διαφαινόμενη μεγάλη ύφεση.
Κι αυτό γιατί τα δημοσιεύματα δεν λάμβαναν υπόψη τις καθυστερήσεις στη πληρωμή του φόρου εισοδήματος, το χαράτσι στα ακίνητα, το ΕΤΑΚ και τον ΦΑΠ λόγω των διπλών εκλογών τον περασμένο Μάιο και Ιούνιο.
Η εξέλιξη των κρατικών εσόδων τους επόμενους μήνες δικαίωσε την εκτίμησή μας και σε συνδυασμό με τη μείωση των δαπανών οδήγησε σε μεγαλύτερη του αναμενομένου μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος το 2012, όπως όλα δείχνουν.
Χθες έγινε γνωστό ότι τα πρώτα στοιχεία για την πορεία των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού τον Ιανουάριο δείχνουν υστέρηση της τάξης του 7% περίπου ή πάνω από 300 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου.
Αν και είναι ακόμη νωρίς για να εξαχθούν ολοκληρωμένα συμπεράσματα, αυτήν τη φορά θα πρέπει να συνταχθούμε με όσους ανησυχούν γι’ αυτήν την εξέλιξη.
Κι αυτό παρότι μια μεγαλύτερη της αναμενόμενης συμπίεση των δαπανών μπορεί να περιορίσει την απόκλιση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού από τον μνημονιακό στόχο.
Δυστυχώς, η υστέρηση των εσόδων αντικατοπτρίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις επιπτώσεις της παρατεταμένης ύφεσης και γενικότερα την αύξηση των υποχρεώσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων σε συνθήκες μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος και των κερδών.
Δεν είναι καλό νέο και δυστυχώς, αν η τάση στα έσοδα συνεχιστεί, θα επιβεβαιωθεί μια άλλη εκτίμηση που είχαμε διατυπώσει πριν από μερικές εβδομάδες, αναθεωρώντας την προηγούμενη που ήθελε το πολιτικό ρίσκο να είναι η μεγαλύτερη απειλή για το πρόγραμμα.
Κι αυτό γιατί αφενός δεν υπάρχουν «αντιλαϊκοί» νόμοι που θα πρέπει να περάσουν από τη Βουλή το α΄ εξάμηνο του 2013 και αφετέρου γιατί οι βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού δεν θα θέλουν να ρισκάρουν να χάσουν τις έδρες τους μέσω νέων εκλογών.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι η αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων προς το κράτος.
Κοινώς, να μην μπορεί ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του κόσμου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, ακολουθούμενο από άλλους που μπορούν μεν να πληρώσουν, αλλά δεν το κάνουν γιατί δεν θέλουν να μειώσουν τη ρευστότητά τους.
Εξυπακούεται ότι ο κίνδυνος δημοσιονομικού εκτροχιασμού σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι άμεσος και μοιραία θα έχει πολιτικές προεκτάσεις.
Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες στο μέτωπο των εσόδων.
Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι οποιαδήποτε αστοχία στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, π.χ. λόγω εσόδων, θα φέρει νέα μέτρα λιτότητας μετά το α΄ 6μηνο για να επιτευχθεί ο ετήσιος στόχος για το έλλειμμα.
Όμως, αμφιβάλλουμε αν το πολιτικό σύστημα, και κυρίως οι βουλευτές του τρικομματικού κυβερνητικού σχηματισμού, θα δεχθεί να ψηφίσει έναν τέτοιο «αντιλαϊκό» νόμο.
Dr. Money
