Η υπόθεση των δηλώσεων του κ. Νάσου Θεοδωρίδη, ο οποίος έχει προκαλέσει κατά καιρούς τα αισθήματα των Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων, ανέδειξε το μείζον ζήτημα των «φυλών» του ΣΥΡΙΖΑ.
Του κ.Μ.Ιγνατίου
Η εντύπωση που έχουν οι απέξω, ιδιαίτερα όσοι παρακολουθούν τις δραστηριότητες του κόμματος από το εξωτερικό, είναι ότι πρόκειται για μείγμα πολιτικών σχηματισμών, που σε περίπτωση... διαφωνιών θα μπορούσε να είναι εκρηκτικό.
Η απόφαση «καθαίρεσής» του από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν λύνει το πρόβλημα, αντιθέτως το αναδεικνύει, καθώς για τους παρατηρητές των διεργασιών στον ΣΥΡΙΖΑ η κίνηση του κ. Τσίπρα διακρινόταν από φοβία.
Δεν έχουν άδικο όταν ισχυρίζονται πως το ατόπημα του κ. Θεοδωρίδη, να χαρίσει τα Ιμια στην Τουρκία, είναι μεγάλο και θα έπρεπε να τιμωρηθεί με αποπομπή από το κόμμα.
Διότι η «καθαίρεση» θα μπορούσε να θεωρηθεί και μισή επιβράβευση.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε σημαντική ευκαιρία να δείξει την πυγμή του σε ένα κόμμα όπου ο ίδιος είναι ο πρωταγωνιστής.
Συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι χωρίς αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε περιπέτειες και σε διάσπαση και θα υποχωρήσει στα περιθωριακά ποσοστά της προ-μνημονιακής εποχής.
Το γεγονός ότι δεν τόλμησε είναι ένα σοβαρό ζήτημα διότι ο κ. Θεοδωρίδης δεν του «έβγαλε μόνο τη γλώσσα έξω», αλλά τον χτύπησε σε ένα μείζον ζήτημα, που αφορά την ελληνική εθνική κυριαρχία.
Διότι όσο και να συγχαίνονται τα μνημονιακά κόμματα οι νέοι ψηφοφόροι του, που προέρχονται κυρίως από τα λεγόμενα «εθνικιστικά» στρώματα του ΠΑΣΟΚ -ακόμα και της ΝΔ- στα εθνικά θέματα έχουν μία ευαισθησία.
Τέτοιες συμπεριφορές, όπως αυτή του κ. Θεοδωρίδη δεν προβληματίζουν μόνο τους νοικοκυραίους, που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και να τους οδηγήσουν μακριά από το κόμμα.
Ο κ. Τσίπρας πρέπει να επιβάλει σοβαρές θέσεις, διότι αύριο μπορεί να κερδίσει δημοκρατικά την εξουσία.
Ισχυρισμοί ότι τα Ιμια είναι Καρντάκ και τα Σκόπια «Μακεδονία» ή η με φανατισμό υποστήριξη σχεδίων που «κατασκεύασαν» οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί για την Κύπρο, δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι συμφωνεί και το κρύβει...
Του κ.Μ.Ιγνατίου
Η εντύπωση που έχουν οι απέξω, ιδιαίτερα όσοι παρακολουθούν τις δραστηριότητες του κόμματος από το εξωτερικό, είναι ότι πρόκειται για μείγμα πολιτικών σχηματισμών, που σε περίπτωση... διαφωνιών θα μπορούσε να είναι εκρηκτικό.
Η απόφαση «καθαίρεσής» του από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν λύνει το πρόβλημα, αντιθέτως το αναδεικνύει, καθώς για τους παρατηρητές των διεργασιών στον ΣΥΡΙΖΑ η κίνηση του κ. Τσίπρα διακρινόταν από φοβία.
Δεν έχουν άδικο όταν ισχυρίζονται πως το ατόπημα του κ. Θεοδωρίδη, να χαρίσει τα Ιμια στην Τουρκία, είναι μεγάλο και θα έπρεπε να τιμωρηθεί με αποπομπή από το κόμμα.
Διότι η «καθαίρεση» θα μπορούσε να θεωρηθεί και μισή επιβράβευση.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε σημαντική ευκαιρία να δείξει την πυγμή του σε ένα κόμμα όπου ο ίδιος είναι ο πρωταγωνιστής.
Συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι χωρίς αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε περιπέτειες και σε διάσπαση και θα υποχωρήσει στα περιθωριακά ποσοστά της προ-μνημονιακής εποχής.
Το γεγονός ότι δεν τόλμησε είναι ένα σοβαρό ζήτημα διότι ο κ. Θεοδωρίδης δεν του «έβγαλε μόνο τη γλώσσα έξω», αλλά τον χτύπησε σε ένα μείζον ζήτημα, που αφορά την ελληνική εθνική κυριαρχία.
Διότι όσο και να συγχαίνονται τα μνημονιακά κόμματα οι νέοι ψηφοφόροι του, που προέρχονται κυρίως από τα λεγόμενα «εθνικιστικά» στρώματα του ΠΑΣΟΚ -ακόμα και της ΝΔ- στα εθνικά θέματα έχουν μία ευαισθησία.
Τέτοιες συμπεριφορές, όπως αυτή του κ. Θεοδωρίδη δεν προβληματίζουν μόνο τους νοικοκυραίους, που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και να τους οδηγήσουν μακριά από το κόμμα.
Ο κ. Τσίπρας πρέπει να επιβάλει σοβαρές θέσεις, διότι αύριο μπορεί να κερδίσει δημοκρατικά την εξουσία.
Ισχυρισμοί ότι τα Ιμια είναι Καρντάκ και τα Σκόπια «Μακεδονία» ή η με φανατισμό υποστήριξη σχεδίων που «κατασκεύασαν» οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί για την Κύπρο, δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι συμφωνεί και το κρύβει...
