Δεν ήταν αρκετός, όπως φαίνεται ένας ευγενής τεχνοκράτης με στόφα πολιτικού ηγέτη για να θάψει η Ιταλία -και μαζί της η υπόλοιπη Ευρώπη- τον μπερλουσκονισμό.
Η «επάνοδος της… μούμιας» στην πολιτική ζωή της Ευρώπης, χαρακτήρισε τον Μπερλουσκόνι στο εξώφυλλό της η γαλλική Liberation.
Ομως, πάνω από όλα ενδεχομένως να δούμε αύριο μια ... δημοκρατική αντίδραση στην Ιταλία. Αυτό επιτρέπει στον Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, τον ηγέτη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, να ελπίζει ότι θα κερδίσει τις εκλογές.
Τα τελευταία επιτρεπόμενα γκάλοπ έδιναν 33,1% στον συνασπισμό του Μπερσάνι, 24,7% στον Μπερλουσκόνι με τη Λέγκα του Βορρά, 12,7% στον συνασπισμό του Μόντι και 18,8% στο κίνημα διαμαρτυρίας του κωμικού Μπέπε Γκρίλο.
Οι έπαινοι προς τον Μάριο Μόντι βασίστηκαν στην ιδέα ότι τα προβλήματα της Ιταλίας θα μπορούσαν να λυθούν εάν παραμεριστεί η πολιτική, εάν επιβληθούν οι διαβόητες μεταρρυθμίσεις και αρκετή λιτότητα. Ομως μετά ένα χρόνο διακυβέρνησης Μόντι, η ιταλική οικονομία βυθίστηκε στην ύφεση, ενώ το χρέος δύσκολα είναι διαχειρίσιμο.
Η Ιταλία βρίσκεται σε μια κρίση παρόμοια με αυτή της περιόδου 1975-1995: το χρέος αναμένεται να φτάσει το 120% του ΑΕΠ φέτος, τοποθετώντας την Ιταλία στη λίστα με τις πέντε χώρες του πλανήτη με το υψηλότερο δημόσιο χρέος». Και όπως συχνά συμβαίνει στην Ιταλία, η αγωνία εκδηλώνεται με ατομικιστικές στρατηγικές επιβίωσης: ο κόσμος γυρνά την πλάτη στους σοβαρούς πολιτικούς και την ευρύτερη κοινωνία και στρέφεται στην οικογένεια και τη «μαύρη οικονομία».
Ο Εουτζένιο Σκάλφαρι απαντώντας στο υποθετικό ερώτημα «τι θα συμβεί εάν ο Σ. Μπερλουσκόνι κερδίσει αύριο στις εκλογές;» διατυπώνει μια άποψη που θυμίζει ταινία καταστροφής. «Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα κατέρρεε σε καταστροφικό βαθμό η ευρωπαϊκή και διεθνής αξιοπιστία της χώρας μας, τα σπρεντ θα επέστρεφαν στα ύψη.
Η περίπτωση ενός Μπερλουσκόνι που θα μπορούσε να καθυποτάξει τη Μέρκελ, δηλαδή τη Γερμανία, είναι καθαρός παλιμπαιδισμός». Απομένει, πάντως, να φανεί αύριο εάν το υποθετικό ερώτημα ήταν αποτέλεσμα της υπερβολικής ανησυχίας ενός 89χρονου βετεράνου της δημοσιογραφίας ή προϊόν της διορατικότητας ενός σοφού γέροντα.
Ο Σκάλφαρι επιμένει να γράφει κάθε Κυριακή στη Repubblica, στην εφημερίδα που έστησε πριν από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες και διηύθυνε για πολλά χρόνια. Οι φόβοι κυριαρχούν στο Βερολίνο ότι ο Σ. Μπερλουσκόνι μπορεί να επιστρέψει στο προσκήνιο μετά τις αυριανές εκλογές, διακυβεύοντας τις μεταρρυθμίσεις της Ρώμης και την προσπάθεια της Ευρωζώνης να ξεφύγει από την κρίση χρέους της. Δεν είναι σαφές αν ο 76χρονος Μπερλουσκόνι, ο σκανδαλώδης μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης και τέσσερις φορές πρωθυπουργός, θα κερδίσει αρκετή υποστήριξη για να ασκήσει επιρροή, αλλά ακόμη και η δυνατότητα μιας επιστροφής είναι ένας εφιάλτης για τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ.
Ο Μπερλουσκόνι κατηγορεί τη Μέρκελ για την πτώση του από την εξουσία το 2011.
Οι στενάζοντες από την ύφεση και την ανεργία Ελληνες, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ισπανοί, και σύντομα οι Ιταλοί, δεν είναι απλώς μόνο το «λάθος» των πολλαπλασιαστών του ΔΝΤ είναι κάτι πολύ σοβαρότερο. Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή, κατά την οποία οι παλιές διευθετήσεις, από το Μάαστριχτ έως την ΟΝΕ και τη Λισσαβώνα, όχι μόνο καταρρέουν αλλά προβάλλουν ως αναχρονιστικά εμπόδια στην παρούσα διάταξη οικονομικών δυνάμεων που ανατρέπεται ραγδαία.
Τη στιγμή της κρίσης κάθε έθνος-κράτος βρέθηκε μόνο του, ενώ η Γερμανία διεκδίκησε για τον εαυτό της τον ηγετικό ρόλο του ισχυρού σε μια ασύμμετρη ομοσπονδία αδυνάτων..
Ζ.Ζήκου
