Αν αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν σε μια χώρα η οποία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και οι πολίτες της έχουν χάσει περίπου το ήμισυ των εισοδημάτων τους οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών να μην υποχωρούν, μην πάτε μακριά.
Την απάντηση θα τη λάβουμε πιθανώς σύντομα από τη Δικαιοσύνη...
Συγκεκριμένα,είναι πολύ πιθανόν να τη λάβουμε σύντομα από την κ. Παναγιώτα Φάκου, προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, η οποία... διερευνά την υπόθεση που έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα «Το Βήμα», σχετικά με τη λειτουργία της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Για την ακρίβεια, στο επίκεντρο της προκαταρκτικής έρευνας που παρήγγειλε η κ. Φάκου αναμένεται να βρεθεί πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, σύμφωνα με το οποίο η Επιτροπή, που είναι αρμόδια για την εποπτεία και την ορθή τήρηση των κανόνων ανταγωνισμού στη χώρα μας, αγνόησε επί μακρόν την κείμενη νομοθεσία και δεν μείωσε, ως όφειλε, τη μισθοδοσία των μελών της, εκτιμώντας ενδεχομένως ότι ως Ανεξάρτητη Αρχή είναι υπεράνω του νόμου…
Επιπρόσθετα, τα μέλη της εμφανίζονται από το 2007 έως το 2010 να συμμετέχουν σχεδόν καθημερινά σε συνεδριάσεις, ενίοτε και σε περισσότερες από μία, και να αμείβονται ανάλογα, ξεπερνώντας τις 150 συνεδριάσεις ετησίως, που είναι το προβλεπόμενο όριο.
Σε μία συγκεκριμένη ημερομηνία, μάλιστα, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα, εμφανίζονται να συμμετείχαν σε επτά συνεδριάσεις.
Αν και τελικά, μετά από μακρά καθυστέρηση, την 1η.4.2011 υπήρξε μείωση αποζημιώσεων της τάξης του 50%, τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού Δ. Κυριτσάκης ζήτησε από το Ελεγκτικό Συνέδριο να ανακληθούν οι μειώσεις και οι αποζημιώσεις να επανέλθουν στα επίπεδα του 2009.
Στο δημοσίευμα, επισημαίνεται επίσης ότι τόσο οι δυο τελευταίοι πρόεδροι της Επιτροπής όσο και τα μέλη της, ενώ δεν δικαιούνταν επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα, εμφανίζονται να τα εισπράττουν από το 2004 ως τώρα κανονικά και οι υπάλληλοι της Επιτροπής Ανταγωνισμού να αμείβονται αντιστοίχως κανονικά ακόμη και κατά τις ημέρες που απεργούσαν…
Αν όμως ευσταθούν όλα αυτά, τότε δεν πρέπει να απορούμε σχετικά με την ποιότητα του ανταγωνισμού στη χώρα μας.
Αν οι άνθρωποι οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία της πλέον κρίσιμης παραμέτρου στη λειτουργία της αγοράς και συνολικά της οικονομίας, δηλαδή του ανταγωνισμού, κρίνουν ότι είναι υπεράνω του νόμου, τότε ποια πιστεύετε ότι θα είναι η τύχη όσων επηρεάζονται από τις αποφάσεις τους;
Από την περίφημη υπόθεση των διυλιστηρίων, με την οποία ασχολήθηκε και η τρόικα, έως την αγορά της μπίρας ή του γάλακτος, δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι «δεν έχει ανοίξει μύτη».
Έτσι, όμως, δεν θα πάμε πολύ μακριά.
Όσο κι αν σφίξει ο Έλληνας το ζωνάρι, σε όσες θυσίες και αν υποβληθεί λόγω της διαδικασίας δημοσιονομικής προσαρμογής και της εσωτερικής υποτίμησης που τη συνοδεύει, εάν δεν εδραιωθούν όροι πραγματικού ανταγωνισμού και ομαλής λειτουργίας της αγοράς, άσπρη ημέρα δεν θα δούμε.
Μόλις πρόσφατα, ο βιομηχανικός κόσμος της χώρας, ή μάλλον ό,τι απέμεινε από αυτόν, έθεσε στην κυβέρνηση το ζήτημα του υπέρμετρου ενεργειακού κόστους που αντιμετωπίζει και το οποίο μεταφέρεται στην τελική τιμή των προϊόντων τα οποία παράγει.
Κόστος που επωμίζεται πλήρως ο καταναλωτής, αφού στην Ελλάδα τόσο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όσο και η λειτουργία των διυλιστηρίων καλύπτονται από μια αχλή μυστηρίου, η οποία περιορίζει τη διαφάνεια σε ζητήματα προσδιορισμού τιμής…
Αντίστοιχη αχλή με αυτήν που κάλυπτε έως πρόσφατα και την ίδια την Επιτροπή Ανταγωνισμού…
Ν.Γ.Δρόσος
