Οποιος υποστηρίζει ότι μπορεί σήμερα να προβλέψει τις πολιτικές εξελίξεις της αυριανής ημέρας, είναι απλά αναξιόπιστος.
Κανείς δε το μπορεί, ούτε οι καν οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής και κανείς εχέφρων δεν το τολμά.
Όχι μόνο γιατί επικρατεί μεγάλη ρευστότητα, που πηγάζει από τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος, αλλά και από το πώς τις αντιλαμβάνονται... κόμματα, πολιτικοί ηγέτες, βουλευτές, και μήντια για να καθορίσουν τις κινήσεις τους. Γιατί υπάρχουν επίσης «παίκτες», όπως οι ευρωπαίοι εταίροι μα, που δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν και «παίκτες» -επιχειρηματίες που κινούνται υπόγεια και ανώνυμα για να επηρεάσουν πρόσωπα και καταστάσεις, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα. Δεν μπορούμε να τους δείξουμε με το δάκτυλό μας αυτούς τους τελευταίους, αλλά αισθανόμαστε την βαριά ανάσα τους. Άλλωστε, δεν μπορούν να την κρύψουν οι δημοσιογράφοι και τα μήντια που παίρνουν εντολές από δαύτους.
Μπορεί ο Α. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος να μιλούν για εξάντληση της τετραετίας και εκλογές το 2016, αλλά προηγουμένως θα πρέπει να τη «βγάλουν» ως κυβέρνηση μέχρι τις ευρωεκλογές του ερχόμενο Μαρτίου, γιατί τα σύννεφα που τους περιζώνουν είναι ορατά. Βουλευτές που απειλούν να μη ψηφίσουν το ένα ή το άλλο νομοσχέδιο, φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται και οδηγούν στο μάδημα, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, ομάδες βουλευτών που συνεχώς αμφισβητούν, κυρίως στη Νέα Δημοκρατία, εννοώντας τους καραμανλικούς, τους οποίους κανείς δεν είναι βέβαιος αν τους κατευθύνει ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής ή συγκεκριμένος εξωθεσμικός οικονομικός παράγοντας και γιατί, μήντια που συμμετέχουν σε αυτά ή άλλα παιχνίδια και συνεχώς υποσκάπτουν. Και αν τα καταφέρουν ως τις ευρωεκλογές, εκεί τους περιμένουν τα αποτελέσματα και αν είναι απογοητευτικά, τότε δημιουργείται θέμα πολιτικής νομιμοποίησης. Τέλος, υπάρχει το θέμα της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, το 2015 και είναι πολύ αμφίβολο ότι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. θα τους κάνει τη χάρη…
Κυκλοφορεί ήδη ένα σενάριο περί δημιουργίας ενός νέου Εθνικού Συναγερμού, όχι όμως με αρχηγό τον Α. Σαμαρά, όπως θα ήθελε και συνεχίζει να το προσπαθεί ο ίδιος, αλλά με τον Κ. Καραμανλή, αν είναι δυνατόν. Στο σενάριο αυτό εντάσσεται η συντονισμένη και μη ( για λόγους πολιτικής ακρισίας η δεύτερη περίπτωση) απόδοση όλων των ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση στον Γ. Παπανδρέου και καθόλου ή ελάχιστα στον Κ. Καραμανλή και τους δικούς του (Παυλόπουλο και Σία) που είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι της καταστροφής. Παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία να βγει καθαρή η υπόθεση του Βατοπαιδίου (σε αυτό παίζει περίεργο ρόλο και ο Μπαλτάκος, που υποτίθεται ότι είναι έμπιστος του Σαμαρά) και ταυτόχρονα να επανακυκοφορήσει το μυθιστόρημα περί δήθεν σχεδίου δολοφονίας του Κ. Καραμανλή, κατά προτίμηση από τους αμερικανούς, επειδή ήθελε την προσέγγισή του με του Ρώσους. Με τους Ρώσους οι οποίοι είναι οι μόνοι που δείχνουν έντονο και ενδεχομένως περίεργο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα.
Το σενάριο έχει και άλλα κεφάλαια, όπως την επανένταξη στη Νέα Δημοκρατία των Ανεξάρτητων Έλλήνων, που ούτως ή άλλως εμφανίζουν διαλυτικές τάσεις καθώς ο Π. Καμμένος χάνει ταχέως την αξιοπιστία του μέσα και έξω από το κόμμα. Προβλέπει επίσης την μετάλλαξη της «Χρυσής Αυγής» - που δυστυχώς δεν φαίνεται να χάνει δυνάμεις, το αντίθετο – από καθαρά ναζιστικό, σε εθνικιστικό – ακροδεξιό κόμμα, κάτι που ίσως ήδη βλέπουμε να γίνεται, για να βρει και αυτή στέγη στο νέο Εθνικό Συναγερμό της Δεξιάς. Το ίσως πάει στο ότι ακόμη δεν είναι σίγουρο αν η συμπεριφορά των Κασιδιάρηδων είναι συνειδητά αλλαγμένη για να υπηρετήσει τον προαναφερθέντα στόχο, ή για να πέσουν τώρα στα μαλακά και να επανέλθουν δριμύτεροι ως ναζιστές. Τέλος, με την ανάληψη και πάλι ηγετικού ρόλου από τον Κ. Καραμανλή, ελπίζεται ότι λόγω λόγω της προηγούμενης κεντροδεξιάς θητείας του, θα προσελκυσθούν δυνάμεις και από το ΠΑΣΟΚ και την γύρω περιοχή, σε μία επανάληψη του παρελθόντος.
Μία παραλλαγή αυτού του σεναρίου λέει για την πιθανή δημιουργία Οικουμενικής κυβέρνησης σε πρώτη φάση, κάτι εφικτό λόγω των καλών σχέσεων Τσίπρα – Κ. Καραμανλή, τις οποίες φροντίζει συστηματικά να ποτίζει ο Παυλόπουλος. Που σημαίνει ότι η ιδέα είναι όλα αυτά τα ωραία να γίνουν χωρίς περιπέτεια εκλογών, από τη σημερινή Βουλή, αφού προηγουμένως οι νεοδημοκράτες ρίξουν τον Α. Σαμαρά. Στο μεταξύ, θα έχει ολοκληρωθεί και το Μνημόνιο, οπότε θα μπορεί να γίνει και καταγγελία του δίχως συνέπειες, αν και αυτό συζητείται, όπως βεβαίως, μία κουβέντα είναι να πέσει από μέσα ο Σαμαράς, χωρίς να αντιδράσει. Μάλλον δεν είναι από εκείνα τα παιδιά… Και δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο θα συμμετάσχει ο Τσίπρας στην υλοποίηση του σεναρίου. Γιατί αν καταφέρει να δαμάσει Λαφαζάνηδες και τις συνιστώσες μέσα στο κόμμα του και νομίζει ότι βρίσκεται κοντά στην πηγή για να πιει νερό, το πιθανότερο είναι ότι θα αρνηθεί να παίξει μπάλα με τον Καραμανλή.
Πολλά τα ερωτήματα επίσης και για την Κεντροαριστερά. Θα επιβιώσει άραγε το ΠΑΣΟΚ ή του έχει μείνει λίγη αναπνοή; Γίνεται τίποτα με του περίφημους ‘58» ή επρόκειτο για πυροτέχνημα; Τι θα απογίνει η ΔΗ. ΜΑΡ. Και ποια η σχέση της με την Κεντροαριστερά, καθώς ο Φ. Κουβέλης φαίνεται να έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο και αντιμετωπίζει αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, αλλά και προσκλήσεις απ’ έξω να επανέλθει στην κυβέρνηση.
Είναι σαφές ότι με όλα αυτά είναι δύσκολο να προβλεφθεί το μέλλον, ακόμη και το άμεσο. Αφήστε που δεν ξέρουμε ποια θα είναι η συμπεριφορά των εταίρων μετά τις ευρωεκλογές, ιδιαίτερα αν διαπιστωθεί ότι θεριεύει η ακροδεξιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη και μαζί της ο εθνικισμός και ο ευρωσκεπτικισμός.
Αγγελος Στάγκος
