Με τις χιαστί επισκέψεις την περασμένη Πέμπτη στην Αθήνα και στην Αγκυρα των διαπραγματευτών της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς ξεκίνησαν ουσιαστικά οι νέες συνομιλίες για την επίλυση του πολυπαθούς Κυπριακού και το ερώτημα είναι αν τη φορά αυτή, σε αντίθεση με ό,τι έχει επανειλημμένως συμβεί στο παρελθόν, θα σημειωθεί επιτέλους κάποια πρόοδος.Διότι, ας μη γελιόμαστε, αν και τώρα δεν υπάρξει λύση, τότε είναι περισσότερο από βέβαιον ότι θα...παγιωθεί οριστικά η διχοτόμηση και θα δικαιωθούν εκείνοι που κυνικά υποστηρίζουν ότι το Κυπριακό λύθηκε με την τουρκική εισβολή. Είναι όμως αυτό που επιδιώκουν όσοι αντιτίθενται στη σημερινή διαδικασία και οι οποίοι προτού ακόμη ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις κατήγγειλαν το Κοινό Ανακοινωθέν ως «μεγάλη παγίδα» που κρύβει «ασάφειες και γκρίζες ζώνες»;
Καλό θα ήταν λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι το περιώνυμο αυτό Ανακοινωθέν δεν περιγράφει τη λύση του Κυπριακού αλλά διαγράφει το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να διεξαχθούν οι διαπραγματεύσεις ώστε να αποφευχθούν οι παρανοήσεις και τα τερτίπια του παρελθόντος. Αν άλλωστε συνιστούσε τη λύση, δεν θα υπήρχε ανάγκη για διαπραγματεύσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως προβλέπονται μακρές. Αυτό που, αντίθετα, θα πρέπει να προκαλεί πραγματική ανησυχία είναι η εντεινόμενη εσωτερική κρίση στην Τουρκία και πού μπορεί αυτή να καταλήξει. Αυτή είναι μια αρνητική παράμετρος η οποία είναι ενδεχόμενο να επηρεάσει άμεσα τις διαπραγματεύσεις, με τη γνωστή μέθοδο της διοχέτευσης προς τα έξω μιας εσωτερικής κρίσης. Τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζονται οι τουρκικές παρενοχλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, ο κίνδυνος αυτός είναι απόλυτα ορατός. Χωρίς να αποκλείεται η κατάσταση να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο από τη μακρά προεκλογική περίοδο στην Τουρκία που ανοίγει μέσα σε ένα κλίμα αυξανόμενης έντασης αυτόν τον μήνα με τις δημοτικές εκλογές και κλείνει τον ερχόμενο Αύγουστο με τις προεδρικές, με άδηλο το μέλλον του βυθισμένου στα αλλεπάλληλα σκάνδαλα Ταγίπ Ερντογάν.
Ερώτημα αποτελεί και το πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό και στη δική μας χώρα μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου και αν αυτές θα οδηγήσουν τελικά σε μια νέα μακρά προεκλογική περίοδο, εν όψει του πολιτικού αδιεξόδου που αναμένεται να προκαλέσει η προεδρική εκλογή του προσεχούς Φεβρουαρίου. Οπως έδειξε η δεινή οικονομική κρίση την οποία διανύουμε, οι μόνες οι οποίες επωφελούνται από τη συνεχιζόμενη αναταραχή είναι οι δυνάμεις των άκρων που, πέραν όλων των άλλων, εκφέρουν και έναν εμπρηστικό εθνικιστικό λόγο σε σχέση με τα γνωστά εθνικά προβλήματα. Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα επόμενο είναι ότι μια λύση του Κυπριακού, προϋπόθεση της οποίας είναι ένας αναγκαίος συμβιβασμός, θα είναι εξαιρετικά δυσχερής. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι αυτός ο ανεγκέφαλος υπερπατριωτισμός που απέτρεψε όλες τις λύσεις στο παρελθόν. Και όχι μόνο στο Κυπριακό.
Του κ.Καρτάλη Γιάννη.
