- «Οι Ελληνοκύπριοι το έκαναν ξανά. Είναι αποφασισμένοι να σταματήσουν τις διαπραγματεύσεις για το μελλοντικό καθεστώς του νησιού», αναφέρει η τουρκική εφημερίδα Sabah στην αγγλόφωνη έκδοσή της, με άρθρο της Tulu Gumustekin.
Στο άρθρο της επισημαίνει ότι τα πράγματα στην Κύπρο ξεφεύγουν από τον έλεγχο, αποδίδοντας τις ευθύνες για αυτό στην..ελληνοκυπριακή πλευρά. Η αρθρογράφος τονίζει ότι ο κύριος στόχος των ελληνοκυπριακών αρχών από το 1960 είναι η εθνική εκκαθάριση του νησιού και η ενσωμάτωσή του με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Το άρθρο συνεχίζει αναφέροντας ότι οι ελληνοκυπριακές αρχές από το 1963 «εκθέτουν την τουρκική μειονότητα σε κάθε είδους παρενοχλήσεις, μη εκπροσώπηση, ακόμη και δολοφονία». Επιστρέφει δε στα γεγονότα του 1974 τα οποία περιγράφει ως μια προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου να δημιουργήσει ένα καθεστώς-μαριονέτα στο νησί που θα «ορκιζόταν πίστη στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η Τουρκία, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, παρενέβη και το νησί έκτοτε έχει χωριστεί σε ελληνική και τουρκική πλευρά. Η διαίρεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του ενός πέμπτου του πληθυσμού, το οποίο σε εκείνο το σημείο, δεν ήταν σαφώς διαιρεμένο γεωγραφικά».
Έκτοτε έχουν λάβει χώρα πολλές διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, και όλες έχουν αποτύχει. Ούτε το ελληνικό ούτε το τουρκικό τμήμα του νησιού ήθελε στα αλήθεια «συμφιλίωση», όπως περιγράφεται στο άρθρο, μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα. Αυτή η απομόνωση έχει δημιουργήσει δύο πολύ διαφορετικές κοινότητες, με διαφορετικές γλώσσες και διαφορετικούς τρόπους ζωής.
«Η συνεπής πολιτική των ελληνοκυπριακών αρχών ήταν να διεθνοποιήσει το πρόβλημα της διαίρεσης, ενώ η στάση της Τουρκίας ήταν να αφήσει τη λύση στις δύο κοινότητες του νησιού. Με την πάροδο του χρόνου, το ελληνοκυπριακό όραμα και στόχος επιτεύχθηκε. Η Κύπρος έγινε ένα διεθνές ζήτημα», αναφέρει η αρθογράφος.
Περιγράφοντας τις διαπραγματεύσεις του 2004 και τις διαδικασίες για το σχέδιο Ανάν, η Gumustekin αναφέρει ότι η τουρκική κοινότητα το έκανε αποδεκτό με συντριπτική πλειοψηφία ενώ η ελληνική κοινότητα το απέρριψε με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία. «Ως αντάλλαγμα για την αδιαλλαξία της, η ελληνική Κύπρος έγινε μέλος της ΕΕ, χάρη στους Έλληνες που απειλούσαν να ασκήσουν βέτο σε οποιοδήποτε σχέδιο διεύρυνσης μέχρι να γίνει μέλος η Κύπρος».
Χαρακτηρίζει την Κύπρο ένα διαιρεμένο, προβληματικό νησί που λειτουργεί κατά βάση ως χρηματοοικονομική και θαλάσσια βάση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η ένταξή της στην ΕΕ, οδήγησε και στην απώλεια της όποιας διάθεσης από την πλευρά της Κύπρου για επανένωση της νήσου, σύμφωνα με την αρθρογράφο.
«Αυτό προέκυψε μόνο πέντε χρόνια μετά, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε και ακολούθησε ενάμιση χρόνο μετά από την ελληνική Κύπρο. Οι Ρώσοι ολιγάρχες δεν ήθελαν να πληρώσουν για τη διάσωση και η ΕΕ το έκανε απρόθυμα. Η Κύπρος ήταν σε cul-de-sac από οικονομική και πολιτική άποψη, όταν ανακαλύφθηκαν νέα αποθέματα φυσικού αερίου. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσο αέριο υπάρχει κάτω από τη θάλασσα, ή πώς να το εξάγει, αλλά τα νέα έκαναν τόση εντύπωση στους Ελληνοκύπριους που θα νόμιζε κανείς ότι ανακάλυψαν την Ατλαντίδα».
Επισημαίνει δε πως για τους Ελληνοκύπριους αυτή η νέα ελπίδα, τους έκανε να δρουν εντελώς παράλογα. «Έχουν σπάσει την συμφωνία κυρίων που αφορά το να απέχουν από θαλάσσιες εξερευνήσεις πριν από το τέλος των διαπραγματεύσεων για την επανένωση, οι οποίες εδραιώθηκαν και με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ. Η Τουρκία απάντησε στέλνοντας το δικό της σκάφος εξερεύνησης, προκαλώντας τους Ελληνοκύπριους να κλείσουν την πόρτα στις διαπραγματεύσεις και να απειλήσουν με τη δημιουργία συμμαχίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο».
Η αρθρογράφος εκτιμά ότι είναι ακόμη πιο επικίνδυνο το γεγονός πως οργανώνονται από κοινού «στρατιωτικά γυμνάσια με τον ρωσικό, ισραηλινό και ελληνοκυπριακό στόλο για να στείλουν ένα μήνυμα στην Τουρκία, η οποία δεν φαίνεται υπερβολική ανήσυχη. Πιο πρόσφατα, οι ελληνοκυπριακές αρχές ζήτησαν τον τερματισμό των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Ίως είναι καιρός οι ελληνοκυπριακές αρχές και οι πολιτικοί να ξυπνήσουν στην πραγματικότητα. Εάν κάτι τέτοιο είναι ακόμη δυνατό».
