Αντιλαμβάνομαι πλήρως τον θυμό σύσσωμης της αντιπολίτευσης.
Δεν είναι εύκολο να σου ζητάει κάποιος να τον στηρίξεις στα δύσκολα, όταν σε λοιδορούσε και σε απειλούσε σε κάθε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Ούτε βεβαίως πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση δικαιούται μιας «λευκής επιταγής».
Κάθε άλλο.
Πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς. Εδώ που φτάσαμε, είτε θα.. γίνουν μερικά πράγματα γρήγορα είτε θα πέσουμε σε τοίχο με φόρα. Ο κλήρος έτυχε στον κ. Τσίπρα. Μπορεί να του βγει προσωπικά, μπορεί και όχι.
Η Ιστορία ξέρει και να εκδικείται και να εκπλήσσει ευχάριστα, αν και το τελευταίο σπανίζει στα μέρη μας. Σημασία, βεβαίως, έχει να προχωράει η χώρα αποφεύγοντας τους γκρεμούς που παραμονεύουν.
Εξάλλου, στην εποχή της κρίσης και των μνημονίων, οι πολιτικοί γνωρίζουν καλά πως οι τροχοί της Ιστορίας συνθλίβουν τα πάντα και μετατρέπουν τους πιο φιλόδοξους ηγέτες σε ιστορικές υποσημειώσεις. Σημασία όμως έχει, και το ξαναλέμε, ότι γίνονται πράγματα, ότι το καραβάνι προχωράει.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που μπορούν να φέρουν κεφάλαια και ανάπτυξη έχουν μπει σε ένα δρόμο. Λίγο ενδιαφέρει αν οι αρμόδιοι «ντύνουν» τις αποφάσεις τους με ολίγον από μελό... Φώσκολου. Στο ασφαλιστικό, στα «κόκκινα» δάνεια και σε άλλα θέματα η κυβέρνηση μοιάζει να έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν θέλει άλλη κρίση στο ραντάρ της για το 2016. Αν περάσουμε αυτούς τους κρίσιμους κάβους, θα αρχίσουμε να βλέπουμε το «δισκοπότηρο», τη ρύθμιση του χρέους, τα οφέλη που θα έλθουν από την ΕΚΤ, τη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος.
Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η κοινωνία βράζει και δεν ξέρουμε μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές της. Το λόμπι της δραχμής θα ξαναχτυπήσει όταν και μόλις μπορέσει. Το πολιτικό ατύχημα είναι απολύτως πιθανό. Θα είναι, όμως, λάθος, για το συμφέρον της χώρας, να πέσει τώρα αυτή η κυβέρνηση.
Οποιος και να τη διαδεχθεί θα χρειαστεί να πάρει τις ίδιες ή, μάλλον, χειρότερες αποφάσεις. Αυτό μας έχει διδάξει η πολιτική ιστορία των μνημονίων.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε –πολύ καθαρά– και κάτι ακόμη. Αν τα πράγματα κυλήσουν ομαλά και περάσουν το ασφαλιστικό, το φορολογικό κ.λπ., οι εταίροι και δανειστές μας θα έχουν μία σαφή υποχρέωση να δώσουν όσα έχουν υποσχεθεί.
Δεν το έκαναν όταν η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, και αυτό ήταν άδικο και άστοχο.
Αν δεν το κάνουν και τώρα –ασχέτως του ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο– θα οπλίσουν το χέρι των δυνάμεων του σκότους και της δραχμής.
Θα είναι πια ξεκάθαρο ότι θέλουν να μας πουν πως «πρώτα πεθαίνεις και μετά βράζεις στην κόλαση»...
Δεν είναι εύκολο να σου ζητάει κάποιος να τον στηρίξεις στα δύσκολα, όταν σε λοιδορούσε και σε απειλούσε σε κάθε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Ούτε βεβαίως πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση δικαιούται μιας «λευκής επιταγής».
Κάθε άλλο.
- Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά
Πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς. Εδώ που φτάσαμε, είτε θα.. γίνουν μερικά πράγματα γρήγορα είτε θα πέσουμε σε τοίχο με φόρα. Ο κλήρος έτυχε στον κ. Τσίπρα. Μπορεί να του βγει προσωπικά, μπορεί και όχι.
Η Ιστορία ξέρει και να εκδικείται και να εκπλήσσει ευχάριστα, αν και το τελευταίο σπανίζει στα μέρη μας. Σημασία, βεβαίως, έχει να προχωράει η χώρα αποφεύγοντας τους γκρεμούς που παραμονεύουν.
Εξάλλου, στην εποχή της κρίσης και των μνημονίων, οι πολιτικοί γνωρίζουν καλά πως οι τροχοί της Ιστορίας συνθλίβουν τα πάντα και μετατρέπουν τους πιο φιλόδοξους ηγέτες σε ιστορικές υποσημειώσεις. Σημασία όμως έχει, και το ξαναλέμε, ότι γίνονται πράγματα, ότι το καραβάνι προχωράει.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που μπορούν να φέρουν κεφάλαια και ανάπτυξη έχουν μπει σε ένα δρόμο. Λίγο ενδιαφέρει αν οι αρμόδιοι «ντύνουν» τις αποφάσεις τους με ολίγον από μελό... Φώσκολου. Στο ασφαλιστικό, στα «κόκκινα» δάνεια και σε άλλα θέματα η κυβέρνηση μοιάζει να έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν θέλει άλλη κρίση στο ραντάρ της για το 2016. Αν περάσουμε αυτούς τους κρίσιμους κάβους, θα αρχίσουμε να βλέπουμε το «δισκοπότηρο», τη ρύθμιση του χρέους, τα οφέλη που θα έλθουν από την ΕΚΤ, τη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος.
Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η κοινωνία βράζει και δεν ξέρουμε μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές της. Το λόμπι της δραχμής θα ξαναχτυπήσει όταν και μόλις μπορέσει. Το πολιτικό ατύχημα είναι απολύτως πιθανό. Θα είναι, όμως, λάθος, για το συμφέρον της χώρας, να πέσει τώρα αυτή η κυβέρνηση.
Οποιος και να τη διαδεχθεί θα χρειαστεί να πάρει τις ίδιες ή, μάλλον, χειρότερες αποφάσεις. Αυτό μας έχει διδάξει η πολιτική ιστορία των μνημονίων.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε –πολύ καθαρά– και κάτι ακόμη. Αν τα πράγματα κυλήσουν ομαλά και περάσουν το ασφαλιστικό, το φορολογικό κ.λπ., οι εταίροι και δανειστές μας θα έχουν μία σαφή υποχρέωση να δώσουν όσα έχουν υποσχεθεί.
Δεν το έκαναν όταν η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, και αυτό ήταν άδικο και άστοχο.
Αν δεν το κάνουν και τώρα –ασχέτως του ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο– θα οπλίσουν το χέρι των δυνάμεων του σκότους και της δραχμής.
Θα είναι πια ξεκάθαρο ότι θέλουν να μας πουν πως «πρώτα πεθαίνεις και μετά βράζεις στην κόλαση»...
