Μη "περιγεγραμμένα", ακόμα και μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος στο οποίο ο εργαζόμενος δεν άσκησε το δικαίωμα της καταγγελίας σε βάρος του εργοδότη του για μη καταβολή υπερωριών, κυριακάτικων ή διαφορών αποδοχών, κρίνει το αρμόδιο Τμήμα του Αρείου Πάγου τα εργασιακά δικαιώματα.
Με απόφασή του, που ακολουθεί άλλες ανάλογου "φιλεργατικού" ύφους, δίδει το δικαίωμα σε εργάτη της Εγνατίας Οδού να διεκδικήσει αποζημίωση έως και 250.000 ευρώ παρά το γεγονός ότι προσέφυγε στη δικαιοσύνη 3 χρόνια μετά την νόμιμη απόλυση του και δεν είχε διαμαρτυρηθεί κατά τη διάρκειά της. Το σημαντικό όμως είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε δυο αποφάσεις της Δικαιοσύνης (Πρωτοδικείο, Εφετείο) οι οποίες είχαν απορρίψει τις προσφυγές του εργάτη (χειριστής εκσκαφέα) με το σκεπτικό ότι αφενός διεκδίκησε το επίμαχο πόσο τρία χρόνια μετά τη νόμιμη απόλυσή του και αφετέρου το διάστημα που εργαζόταν δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επίμαχες οικονομικές διαφορές.
Σύμφωνα με την απόφαση 909/2017 (Πρόεδρος τμήματος η Αντιπρόεδρος Ασπασία Καρέλλου και Εισηγητής ο Αρεοπαγίτης Θεόδωρος Τζανάκης) "επί αξιώσεων απολυθέντος εργαζομένου για την καταβολή οφειλομένων αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ., μόνη η έλλειψη διαμαρτυρίας αυτού για τη μη καταβολή τους κατά το χρόνο που παρείχε την εργασία του στον εναγόμενο εργοδότη δεν δικαιολογεί τη δημιουργία εύλογης πεποίθησης στον τελευταίο (σ.σ.: τον εργοδότη) ότι δεν προτίθεται ν’ ασκήσει (σ.σ.: ο εργαζόμενος) τις αξιώσεις αυτές".
Διεκδικεί 250.479 ευρώ
Ο εργάτης δούλεψε από το 2003 έως το 2005 (απολύθηκε νομίμως) στα έργα της Εγνατίας Οδού στο Μέτσοβο με μηνιαίες αποδοχές 2.015,64 ευρώ. Τρία χρόνια μετά ζήτησε αποζημίωση 250.479 ευρώ, για διαφορές αποδοχών, διαφορές επιδομάτων αδείας καθώς και επιδομάτων εορτών, μη καταβολή προσαύξηση 75% για εργασία τις Κυριακές, την προσαύξηση για παροχή εργασίας το Σάββατο, μη καταβολή νόμιμης υπερωριακής εργασίας και παροχή ιδιόρρυθμης υπερωριακής εργασίας, για όλο το διάστημα που απασχολείτο στην εν λόγω εταιρεία.
Οι αρεοπαγίτες σημειώνουν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα (απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος) και στο πλαίσιο των περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεων του μέσου χρηστού κοινωνικού ανθρώπου, οι εργασιακές αξιώσεις θεωρείται ότι δεν ασκούνται καταχρηστικά όταν αυτό δικαιολογείται επαρκώς, και όταν η όλη συμπεριφορά του εργαζομένου, αλλά και η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, δικαιολογούν επαρκώς τη μεταγενέστερη άσκησή τους (Επιθεώρησης Εργατικού Δικαίου 2017, σελ. 1124).’
Τελικά, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την Εφετειακή απόφαση και ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο Αθηνών για νέα εκδίκαση, από άλλους δικαστές και όχι από αυτούς που δίκασαν την πρώτη φορά, ενώ επιδίκασε στην εργοδότρια εταιρεία τα δικαστικά έξοδα του χειριστή τσάπας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου