Κι αυτό γιατί αν και η ελληνική κυβέρνηση έχει αρκετά χρήματα για να αποπληρώσει τα χρέη της, κανείς άλλος στην Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει.
Παράλληλα, τα προγράμματα διάσωσης δεν έχουν καταφέρει να καθαρίσουν το θεσμικό και πολιτικό ναρκοπέδιο που θα πρέπει να ξεπεράσουν οι επενδυτές εάν θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα (χαρακτηριστικές είναι περιπτώσεις της Lamda Development και της Eldorado Gold στη Β. Ελλάδα).
«Με την πρώτη ματιά, το τραυματικό πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας που συμφωνήθηκε το 2015 -το τρίτο σε πέντε χρόνια- φαίνεται να λειτουργεί.
Ο προϋπολογισμός της Ελλάδας έχει επιστρέψει στο πλεόνασμα, έπειτα από χρόνια ελλειμμάτων που συνέβαλαν στην πρώτη κρίση της χώρας το 2010.
Ο ριζοσπαστικός Αριστερός πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλάει τώρα για την ''αποκατάσταση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της Ελλάδας''.
Το 2014 ο ίδιος τάχθηκε κατά του προκατόχου του ο οποίος πέτυχε πολύ χαμηλότερα πλεονάσματα, κάνοντας λόγο για ''λιτότητα''» αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Ωστόσο τονίζεται ότι «το μόνο πρόβλημα είναι ότι το πρόγραμμα διάσωσης στην πραγματικότητα δεν λειτουργία, εάν σκεφτείς τους στόχους που πρέπει να πετύχει η Αθήνα» για να προσφέρει στους Έλληνες «μια οικονομική ελπίδα για το μέλλον».
Σύμφωνα με τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Κομισιόν η ευρωζώνη θα παρουσιάσει οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 2,2% φέτος (2017).
Η Ελλάδα, όμως, βρίσκεται πολύ πιο πίσω, καθώς σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της Κομισιόν θα παρουσιάσει ανάπτυξη της τάξης του 1,6%.
«Αυτή η αναιμική επίδοση οφείλεται τόσο στους υπερβολικά απαιτητικούς δημοσιονομικούς στόχους όσο και στα διαρθρωτικά εμπόδια στο πεδίο των επενδύσεων.
Και στα δύο μέτωπα, οι πιστωτές της Ελλάδας είναι συνένοχοι στα συνεχιζόμενα δεινά της χώρας» επισημαίνεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα διάσωσης του 2015, το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας πρέπει να αυξηθεί στο 3,5% για το 2018 και για τα τέσσερα επόμενα έτη, από 1,75% που ήταν φέτος.
«Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του κ. Τσίπρα, τα πλεονάσματα έχουν επιτευχθεί κυρίως μέσω φορολογικών αυξήσεων και μεγάλων αλλά απροσδόκητων περικοπών των δημόσιων δαπανών χωρίς αρκετή σκέψη για τις οικονομικές συνέπειες συγκεκριμένων αποφάσεων για τον προϋπολογισμό.
Η συρρίκνωση της ανάπτυξης είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι οι πιστωτές ήταν τόσο δύσπιστοι απέναντι στην Αθήνα που επέμειναν σε συγκεκριμένες περικοπές του προϋπολογισμού που ξεπερνούσαν πολύ αυτό που χρειαζόταν για την επίτευξη στόχων.
Το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας πέρυσι έφθασε στο 4,2% του ΑΕΠ, έναντι στόχου μόλις 0,5% του ΑΕΠ και η οικονομία συνέχισε να συρρικνώνεται» επισημαίνεται στο δημοσίευμα της Wall Street Journal.
Το… ναρκοπέδιο στις επενδύσεις
Εν τω μεταξύ, τα προγράμματα διάσωσης δεν καταφέρει να καθαρίσουν το θεσμικό και πολιτικό ναρκοπέδιο που πρέπει να ξεπεράσουν οι επενδυτές εάν θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Οι καθυστερήσεις στο Ελληνικό, η διαμάχη της κυβέρνησης με την Eldorado Gold, αλλά και η υπόθεση με το Taxi Beat είναι μόνο μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις.
«Τα προγράμματα διάσωσης δημιουργούν μια επικίνδυνη κατάσταση στην οποία η κυβέρνηση έχει αρκετά μετρητά για να αποπληρώνει τα χρέη της αλλά κανείς άλλος στην Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει.
Αυτό είναι οιωνός για τον ''θάνατο'' της ανάκαμψης ενώ δημιουργεί νέα ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα της Ελλάδας μέσα στην ευρωζώνη.
Οι πιστωτές πρέπει να σκεφτούν περισσότερο τον κίνδυνο, εκτός από τα βραχυπρόθεσμα οφέλη, που προκύπτουν από το τέλος της εποχής των μνημονίων» καταλήγει το ίδιο δημοσίευμα.
