Δεν πάμε καθόλου καλά. Δείτε τι μας περιβάλλει. Σε ποιον τομέα θέλετε;
Δεν νιώθετε ότι σε όλα υπάρχει μία δυσμενής στροφή;
Ότι το αφήγημα κάπου δεν βγαίνει;
Ότι όχι μόνο ως πολίτες αλλά και ως χώρα είμαστε εντελώς στριμωγμένοι;
Τι να πρωτοπιάσουμε;
Στο Σκοπιανό είμαστε κοντά σε μία πιθανή ήττα ή έστω μεγάλη παραχώρηση.
Με την Τουρκία η κατάσταση βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί.
Στην πολιτική ζωή ο διχασμός έχει πάρει φαλάγγι την ανάγκη συνεννόησης και συναίνεσης και το κλίμα είναι βέβαιο ότι θα πολωθεί ακόμα περισσότερο.
Στην οικονομία, η περίφημη δόση όλο έρχεται και όλο καθυστερεί, τα 88(!) προαπαιτούμενα έχουν πολύ δρόμο μέχρι να εκπληρωθούν, οι φόροι και τα χαράτσια πέφτουν βροχή και οι ξένες επενδυτές, εκείνοι που ο κ. Τσακαλώτος δεν θα είχε πού να βάλει από τη μαζικότητα της συμμετοχής, μάλλον έχουν... χάσει το δρόμο.
Και βέβαια τα ντροπιαστικά capital controls παραμένουν.
Ή μήπως το γεγονός ότι με τα χίλια ζόρια κρατηθήκαμε στο ευρώ σημαίνει ότι είμαστε και επί της ουσίας ισότιμοι με τους υπόλοιπους. Το ότι στις τσέπες μας έχουμε αυτό το νόμισμα δυστυχώς δεν μας δίνει παρά ελάχιστα από τα προνόμια που υποτίθεται ότι το συνοδεύουν. Δυστυχώς...
Να πάμε πού; στα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία; φαίνεται ότι μόλις αρχίσαμε.
Και μάλλον δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Σε θεσμικό δε επίπεδο - και αυτό ίσως να είναι και το χειρότερο - η κοινωνία εμφανίζεται αμήχανη και μπερδεμένη. Και αρχίζει να νιώθει και ανασφαλής... Αυτό είναι κάτι πολύ πολύ σοβαρό.
Αν η κοινωνία νιώσει ότι υπάρχει θεσμικό ζήτημα ή εκτροπή, τότε μπορεί να δούμε συνθήκες κοινωνικού χάους.
Επειδή πολλοί δείχνουν να το ξεχνούν, να επισημάνουμε ότι η ύπαρξη των θεσμών, έχει στον πυρήνα την προστασία των πολιτών και της κοινωνίας. Με άλλα λόγια του πλέον αδύναμου και ευάλωτου στην κάθε λογής εξουσία και ισχύ.
Από πού να το πιάσουμε και από πού να το αφήσουμε.
Η χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα. Και φοβάμαι ότι ούτε η περίφημη έξοδος από το πρόγραμμα θα της δώσει κατεύθυνση.
Χώρα που δεν παράγει πλούτο προς όφελος της κοινωνίας, με όποιο σύστημα, δεν μπορεί να έχει τύχη. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στο οποίο πρέπει να δώσουν αξιόπιστη λύση οι κυβερνώντες. Νυν και επόμενοι.
Και επειδή οι νυν... δεν το έχουν, τη λύση πρέπει να την δώσουν οι επόμενοι.
Αυτό είναι το μεγάλο και δύσκολο στοίχημα...
του κ.Δ.Παπακωνσταντίνου
Δεν νιώθετε ότι σε όλα υπάρχει μία δυσμενής στροφή;
Ότι το αφήγημα κάπου δεν βγαίνει;
Ότι όχι μόνο ως πολίτες αλλά και ως χώρα είμαστε εντελώς στριμωγμένοι;
Στο Σκοπιανό είμαστε κοντά σε μία πιθανή ήττα ή έστω μεγάλη παραχώρηση.
Με την Τουρκία η κατάσταση βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί.
Στην πολιτική ζωή ο διχασμός έχει πάρει φαλάγγι την ανάγκη συνεννόησης και συναίνεσης και το κλίμα είναι βέβαιο ότι θα πολωθεί ακόμα περισσότερο.
Στην οικονομία, η περίφημη δόση όλο έρχεται και όλο καθυστερεί, τα 88(!) προαπαιτούμενα έχουν πολύ δρόμο μέχρι να εκπληρωθούν, οι φόροι και τα χαράτσια πέφτουν βροχή και οι ξένες επενδυτές, εκείνοι που ο κ. Τσακαλώτος δεν θα είχε πού να βάλει από τη μαζικότητα της συμμετοχής, μάλλον έχουν... χάσει το δρόμο.
Και βέβαια τα ντροπιαστικά capital controls παραμένουν.
Ή μήπως το γεγονός ότι με τα χίλια ζόρια κρατηθήκαμε στο ευρώ σημαίνει ότι είμαστε και επί της ουσίας ισότιμοι με τους υπόλοιπους. Το ότι στις τσέπες μας έχουμε αυτό το νόμισμα δυστυχώς δεν μας δίνει παρά ελάχιστα από τα προνόμια που υποτίθεται ότι το συνοδεύουν. Δυστυχώς...
Να πάμε πού; στα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία; φαίνεται ότι μόλις αρχίσαμε.
Και μάλλον δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Σε θεσμικό δε επίπεδο - και αυτό ίσως να είναι και το χειρότερο - η κοινωνία εμφανίζεται αμήχανη και μπερδεμένη. Και αρχίζει να νιώθει και ανασφαλής... Αυτό είναι κάτι πολύ πολύ σοβαρό.
Αν η κοινωνία νιώσει ότι υπάρχει θεσμικό ζήτημα ή εκτροπή, τότε μπορεί να δούμε συνθήκες κοινωνικού χάους.
Επειδή πολλοί δείχνουν να το ξεχνούν, να επισημάνουμε ότι η ύπαρξη των θεσμών, έχει στον πυρήνα την προστασία των πολιτών και της κοινωνίας. Με άλλα λόγια του πλέον αδύναμου και ευάλωτου στην κάθε λογής εξουσία και ισχύ.
Από πού να το πιάσουμε και από πού να το αφήσουμε.
Η χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα. Και φοβάμαι ότι ούτε η περίφημη έξοδος από το πρόγραμμα θα της δώσει κατεύθυνση.
Χώρα που δεν παράγει πλούτο προς όφελος της κοινωνίας, με όποιο σύστημα, δεν μπορεί να έχει τύχη. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στο οποίο πρέπει να δώσουν αξιόπιστη λύση οι κυβερνώντες. Νυν και επόμενοι.
Και επειδή οι νυν... δεν το έχουν, τη λύση πρέπει να την δώσουν οι επόμενοι.
Αυτό είναι το μεγάλο και δύσκολο στοίχημα...
του κ.Δ.Παπακωνσταντίνου
