Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του «Ιανού», που δείχνει το πέρασμά του στη χώρα μας, πάνω από το Ιόνιο, τράβηξε ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Copernicus Sentinel-3.
Ο Sentinel-3 αποτελεί μέρος του προγράμματος επιτήρησης του περιβάλλοντος Copernicus της Ευρώπης και διαθέτει οπτικό αισθητήρα που του επιτρέπει να καταγράφει τις αλλαγές στο χρώμα των γήινων επιφανειών.
Με παρόμοιο σχήμα με άλλους κυκλώνες και τυφώνες, οι μεσογειακοί κυκλώνες περιστρέφονται γύρω από το «μάτι» τους με κίνηση από δυσμάς προς ανατολάς, ενώ οι άλλοι κυκλώνες κινούνται από ανατολικά προς δυτικά.
Πρόκειται για διεθνώς γνωστά βαρομετρικά χαμηλά ως «medicanes», από την ένωση των λέξεων «Mediterranean» και «hurricanes». Πήραν την ονομασία καθώς παρουσιάζουν πολλά κοινά με τους τροπικούς κυκλώνες, τα κυριότερα των οποίων είναι οι τεράστιες ποσότητες νερού λόγω καταρρακτωδών βροχών που δίνουν και οι πολύ ισχυροί άνεμοι που φτάνουν τα επίπεδα θύελλας. Είναι σχετικά σπάνια, εμφανίζονται κατά κανόνα μία ή δύο φορές τον χρόνο, κυρίως το φθινόπωρο ή νωρίς τον χειμώνα, πάνω από τα σχετικά θερμά νερά της Μεσογείου. Αποκτούν δυναμική αντλώντας ενέργεια από τη δραστηριότητα των ίδιων των καταιγίδων τους και γι΄αυτό ενισχύονται δραματικά όταν διασχίζουν τη θάλασσα, ενώ χάνουν μεγάλο κομμάτι της ενέργειάς τους όταν μπαίνουν πάνω από την ξηρά.
Ο Sentinel-3 αποτελεί μέρος του προγράμματος επιτήρησης του περιβάλλοντος Copernicus της Ευρώπης και διαθέτει οπτικό αισθητήρα που του επιτρέπει να καταγράφει τις αλλαγές στο χρώμα των γήινων επιφανειών.
Με παρόμοιο σχήμα με άλλους κυκλώνες και τυφώνες, οι μεσογειακοί κυκλώνες περιστρέφονται γύρω από το «μάτι» τους με κίνηση από δυσμάς προς ανατολάς, ενώ οι άλλοι κυκλώνες κινούνται από ανατολικά προς δυτικά.
Πρόκειται για διεθνώς γνωστά βαρομετρικά χαμηλά ως «medicanes», από την ένωση των λέξεων «Mediterranean» και «hurricanes». Πήραν την ονομασία καθώς παρουσιάζουν πολλά κοινά με τους τροπικούς κυκλώνες, τα κυριότερα των οποίων είναι οι τεράστιες ποσότητες νερού λόγω καταρρακτωδών βροχών που δίνουν και οι πολύ ισχυροί άνεμοι που φτάνουν τα επίπεδα θύελλας. Είναι σχετικά σπάνια, εμφανίζονται κατά κανόνα μία ή δύο φορές τον χρόνο, κυρίως το φθινόπωρο ή νωρίς τον χειμώνα, πάνω από τα σχετικά θερμά νερά της Μεσογείου. Αποκτούν δυναμική αντλώντας ενέργεια από τη δραστηριότητα των ίδιων των καταιγίδων τους και γι΄αυτό ενισχύονται δραματικά όταν διασχίζουν τη θάλασσα, ενώ χάνουν μεγάλο κομμάτι της ενέργειάς τους όταν μπαίνουν πάνω από την ξηρά.