Γιατί οι Γάλλοι θέλουν να βοηθήσουν και οι Γερμανοί όχι; "το παιχνίδι που παίζεται με αφορμή την Ελλάδα είναι ένα γαλλογερμανικό παιχνίδι εξουσίας, ένα παιχνίδι που θα καθορίσει την ύπαρξη και το μέλλον της ευρωζώνης.."
Τι ακριβώς «παίζεται» στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Γιατί οι Γάλλοι θέλουν να μας βοηθήσουν και οι Γερμανοί όχι;
Αφενός οι Γερμανοί έχουν σοβαρότατο πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας τους αφού οι εργαζόμενοι ζουν διαρκώς σε ένα καθεστώς λιτότητας και δεν ανέχονται τα χρήματα που στερούνται οι ίδιοι να δίνονται ως ενίσχυση στους «καλοπερασάκηδες» Έλληνες.
Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος λόγος. Με αφορμή την Ελλάδα παίζεται το παιχνίδι της ευρωζώνης δύο ταχυτήτων.
Οι...διαφορές στα βασικά οικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης αυτή τη στιγμή δικαιολογούν την ύπαρξη δύο νομισμάτων ευρώ.
Οι οικονομίες της Γερμανίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου δικαιολογούν το σημερινό ισχυρό ευρώ.
Για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δηλαδή την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, το ευρώ είναι υπερτιμημένο τουλάχιστον κατά 20%. Για τις περισσότερες από τις χώρες της διεύρυνσης τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι, αν δεν βρεθεί μια κοινή συνιστώσα, αν δεν αλλάξει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αν δεν προχωρήσει η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, θα απαιτηθεί ενδεχομένως το σπάσιμο του ευρώ σε δύο νομίσματα και η κατάργηση τελικά της ευρωζώνης. Θα πρέπει, δηλαδή, ή να συγκλίνουν όλες οι χώρες στα ίδια οικονομικά μεγέθη πράγμα το οποίο ως σήμερα δεν φαίνεται εφικτό- ή να σπάσει η ευρωζώνη σε δύο ταχύτητες.
Οι Γάλλοι βρίσκονται στο όριο. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν είτε στο σκληρό ευρώ είτε στο ευρώ των νοτίων χωρών. Εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας τους. Η Γαλλία όμως είναι βασικό ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια οικονομική, πολιτική και πολιτιστική υπερδύναμη, μια χώρα που δεν μπορεί να ενταχθεί στο γκρουπ των «πτωχών συγγενών» αλλά ούτε μπορεί να ανεχθεί τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη. Για τον λόγο αυτόν προσπαθεί να διατηρήσει την ευρωζώνη ενιαία και να χαλαρώσει τις απαιτήσεις των Γερμανών.
Το παιχνίδι λοιπόν που παίζεται με αφορμή την Ελλάδα είναι ένα γαλλογερμανικό παιχνίδι εξουσίας, ένα παιχνίδι που θα καθορίσει την ύπαρξη και το μέλλον της ευρωζώνης.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει εμείς να περιμένουμε σημαντική βοήθεια από πλευράς ΕΕ. Η πολυαναμενόμενη στήριξη μπορεί να μην έρθει ποτέ και τότε πλέον ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποφασίσει προς τα πού θα πάει τη χώρα. Το ΔΝΤ είναι μεν μια λύση αλλά δεν είναι βέβαιον ότι είναι η ενδεδειγμένη. Αν την υιοθετήσουμε σύντομα θα είμαστε η χώρα που τελικώς, αφού προσέφυγε, δεν υλοποίησε τα μέτρα του ΔΝΤ. Διότι, ας μη γελιόμαστε, τα μέτρα αυτά θα είναι καταστροφικά για το εισόδημα όλων μας αλλά και για την περιουσιακή κατάσταση του ελληνικού κράτους.
Αν η Γερμανία τελικά βοηθήσει, θα πρέπει να περιμένουμε ότι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει θα είναι τρομερά. Και αν δεν προσαρμοστούμε, οι ποινές θα είναι πολύ δυσάρεστες. Ήδη η κυρία Μέρκελ δήλωσε για πρώτη φορά δημοσίως ότι, αν υπάρξει μηχανισμός στήριξης των αδύναμων οικονομιών, θα πρέπει να δημιουργηθεί και μηχανισμός αποπομπής τους από το ευρώ εφόσον δεν πετύχουν τη μείωση του ελλείμματος. Είναι προφανές σε ποια χώρα αναφέρεται η κυρία Μέρκελ.
Το ζήτημα πάντως είναι ότι πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σήμερα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση από ιδρύσεώς της. Μια κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση, σε διάσπαση ή ακόμη και σε πλήρη διάλυση της ευρωζώνης.
Γ.Νικολόπουλος
Οι...διαφορές στα βασικά οικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης αυτή τη στιγμή δικαιολογούν την ύπαρξη δύο νομισμάτων ευρώ.
Οι οικονομίες της Γερμανίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου δικαιολογούν το σημερινό ισχυρό ευρώ.
Για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δηλαδή την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, το ευρώ είναι υπερτιμημένο τουλάχιστον κατά 20%. Για τις περισσότερες από τις χώρες της διεύρυνσης τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι, αν δεν βρεθεί μια κοινή συνιστώσα, αν δεν αλλάξει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αν δεν προχωρήσει η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, θα απαιτηθεί ενδεχομένως το σπάσιμο του ευρώ σε δύο νομίσματα και η κατάργηση τελικά της ευρωζώνης. Θα πρέπει, δηλαδή, ή να συγκλίνουν όλες οι χώρες στα ίδια οικονομικά μεγέθη πράγμα το οποίο ως σήμερα δεν φαίνεται εφικτό- ή να σπάσει η ευρωζώνη σε δύο ταχύτητες.
Οι Γάλλοι βρίσκονται στο όριο. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν είτε στο σκληρό ευρώ είτε στο ευρώ των νοτίων χωρών. Εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας τους. Η Γαλλία όμως είναι βασικό ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια οικονομική, πολιτική και πολιτιστική υπερδύναμη, μια χώρα που δεν μπορεί να ενταχθεί στο γκρουπ των «πτωχών συγγενών» αλλά ούτε μπορεί να ανεχθεί τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη. Για τον λόγο αυτόν προσπαθεί να διατηρήσει την ευρωζώνη ενιαία και να χαλαρώσει τις απαιτήσεις των Γερμανών.
Το παιχνίδι λοιπόν που παίζεται με αφορμή την Ελλάδα είναι ένα γαλλογερμανικό παιχνίδι εξουσίας, ένα παιχνίδι που θα καθορίσει την ύπαρξη και το μέλλον της ευρωζώνης.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει εμείς να περιμένουμε σημαντική βοήθεια από πλευράς ΕΕ. Η πολυαναμενόμενη στήριξη μπορεί να μην έρθει ποτέ και τότε πλέον ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποφασίσει προς τα πού θα πάει τη χώρα. Το ΔΝΤ είναι μεν μια λύση αλλά δεν είναι βέβαιον ότι είναι η ενδεδειγμένη. Αν την υιοθετήσουμε σύντομα θα είμαστε η χώρα που τελικώς, αφού προσέφυγε, δεν υλοποίησε τα μέτρα του ΔΝΤ. Διότι, ας μη γελιόμαστε, τα μέτρα αυτά θα είναι καταστροφικά για το εισόδημα όλων μας αλλά και για την περιουσιακή κατάσταση του ελληνικού κράτους.
Αν η Γερμανία τελικά βοηθήσει, θα πρέπει να περιμένουμε ότι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει θα είναι τρομερά. Και αν δεν προσαρμοστούμε, οι ποινές θα είναι πολύ δυσάρεστες. Ήδη η κυρία Μέρκελ δήλωσε για πρώτη φορά δημοσίως ότι, αν υπάρξει μηχανισμός στήριξης των αδύναμων οικονομιών, θα πρέπει να δημιουργηθεί και μηχανισμός αποπομπής τους από το ευρώ εφόσον δεν πετύχουν τη μείωση του ελλείμματος. Είναι προφανές σε ποια χώρα αναφέρεται η κυρία Μέρκελ.
Το ζήτημα πάντως είναι ότι πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σήμερα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση από ιδρύσεώς της. Μια κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση, σε διάσπαση ή ακόμη και σε πλήρη διάλυση της ευρωζώνης.
Γ.Νικολόπουλος
Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι η Μερκελ απλώς προσπαθεί να ξεφύγει από το να ανακοινώσει “μηχανισμό στήριξης” της Ελλάδας, που στην ουσία θα είναι εγγύηση του ελληνικού χρέους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι που δεν θέλουν οι Γερμανοί με τίποτα, να εγγυηθούν τα χρέη των λοιπών της ευρωζώνης.
Οπότε σου λέει, κύριοι, αν χρειαστεί μια χώρα και μας το ζητήσει, μπορεί να της δώσουμε δάνειο, εμείς ή όποιος άλλος θέλει. Ας μας ζητήσει και βλέπουμε.
Διαβάστε το άρθρο του BBC για το πως γύρισε μπούμερανγκ το παιχνίδι του κ. Παπανδρέου:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.bbc.co.uk/blogs/thereporters/gavinhewitt/2010/03/greek_games.html
Απόσπασμα:
The Greek leader sprinkles his threats with a beguiling appeal to lofty European ideals. “We are a family of values,” he reminds his potential backers, and we should be showing the world “Europe can act together in a co-ordinated way”.
Suddenly it appears he may have mis-read the game. Germany has changed its tune. To the threat “I’ll go to the IMF” the German response seems to be “please, make my day”.
Νομίζω ότι το παιχνίδι έχει χοντρύνει. Σε πρώτη ανάγνωση, ουδεμία όρεξη έχουν οι Γερμανοί να πλήρώσουν αυτά που χρωστάμε. Σε δεύτερη ανάγνωση, μπλοφάρουμε εμείς για εσωτερική κατανάλωση, μπλοφάρουν και εκείνοι. Σε τρίτη ανάγνωση, είμαστε πάνω στο ρήγμα Ωκεανίας και Ευρασίας και τσακώνονται μεταξύ τους χωρίς εμείς να ξέρουμε τι ακριβώς παίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, ρεαλιστικά, ΔΕΝ μπορούμε να αποπληρώσουμε, εκτός αν πράγματι μαζέψουν τις τραπεζικές μας καταθέσεις εντός (και αν μπορούσαν εκτός Ελλάδος). Ή δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε χωρίς την δημιουργία βαθειάς και απρόβλεπτης ύφεσης. Κάποιος σου δίνει bridge financing αν λίγα τέρμινα πιο κάτω μπορείς να αποπληρώσεις. Ποιός εδώ μέσα πιστεύει ότι η ελληνική φουσκίτσα θα ξεφουσκώσει ανώδυνα; Εγώ λέω ούτε η ΝΔ ούτε οι Πασόκοι, ούτε οι εφοπλιστές το πιστέυουν, και όλοι είναι σε φάσει να διαφυλάξουν το πισινό τους, και οι ξένοι τις τράπεζες τους. Αυτά δεν είναι συστατικά για εύρυθμους χειρισμούς…
Δεν έχω “λύση” αλλά επανέρχομαι στην θεωρία. Η θεωρία λέει ότι σε αδιέξοδο σαν το δικό μας, ΌΛΟΙ πρέπει να συμμετέχουν, αλλά η Κυβέρνηση ακόμα κι αν καταλαβαίνει τι εννοώ, δεν ξέρει ούτε να το υπλοποιήσει ούτε να δημιουργήσει συνθήκες concensus προτιμώντας αντ αυτού το θέατρο και τις ασπιρίνες.
Ήθελα να ήξερα γιατί μας παραμυθιάζουν εμάς τους αφελείς ότι δήθεν θα κριθεί η τύχη της χώρας στη σύνοδο κορυφής και την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι δεν γνωρίζουν τίποτα, ούτε υπάρχει τέτοιο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά είναι να παίρνουμε τους δρόμους…..
Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ (κρατικομονωπολιακός) κομμουνισμός πέθανε το 1989, ο (idiot) νεοφιλελευθερισμός επίσης, το 2009, και ο (εν γένει) καπιταλισμός δεν αισθάνεται καθόλου καλά τελευταία.
Λέτε να πάμε πάλι πίσω στη φεουδαρχία; Κακό μέν, αλλά ίσως όχι και τόσο όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αρκεί κανείς ν’ αναλογισθεί τ’ άλλα δύο πεθαμένα).
“Ίσως φταίνε οι “ακρίδες”, ίσως φταίμε πάλι εμείς”! Αλλά οι δικές μας ακρίδες δεν ήταν τόσο οι λιγοστοί μας golden boys, ήταν κυρίως η νεόπλουτη αντιπαραγωγική και φοροδιαφεύγουσα μεγαλο-μεσαία τάξη, που άρχισε από τους μαυραγορίτες “λαδάδες” της Κατοχής, προχώρησε με τους εργολάβους της αντιπαροχής και των έργων οδοποίας (Εδώ Ροκανίζουν Εργολάβοι) και κορυφώθηκε με το δάσος από Νέα Τζάκια της Πασοκο-Νέας-Δημοκρατίας.
Και τώρα πεθαίνει. Καλό κατευόδιο!