H διεύθυνση της RTBF δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι μοναδικός στόχ
ος της φάρσας ήταν να προκληθεί μια δημόσια συζήτηση για το μέλλον του βελγικού κράτους. Έκτοτε, μέρα με τη μέρα ένα διαζύγιο αλά βελγικά μοιάζει όλο και περισσότερο πιστευτό. Αυτό που προκάλεσε σοκ ήταν δημοσκόπηση που δημοσίευσε η μεγάλη εφημερίδα “Σουάρ” των Βρυξελλών πριν μερικές μέρες, σύμφωνα με το οποίο οι μισοί γαλλόφωνοι του Βελγίου (49%) θέλουν, σε περίπτωση “διαζυγίου”, να προσαρτηθούν στη Γαλλία. Μάλιστα, σύμφωνα με άλλη, ταυτόχρονη δημοσκόπηση στη Γαλλία, το 60% των Γάλλων θα περίμενε τους Βαλόνους με ανοικτές αγκάλες.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι στο ίδιο ερώτημα, στα τέλη του 2007, μόνο το 29% των Βαλόνων ήθελε να γίνουν γάλλοι πολίτες.. Αυτοί που μονίμως εγείρουν θέμα διάλυσης του Βελγίου είναι οι ολλανδόφωνοι της Φλάνδρας, καθώς σε σημαντικό ποσοστό (ίσως και άνω του 50%) εκτιμούν πως 4.000.000 “φτωχοί” Βαλόνοι παρασιτούν εις βάρος 6.000.000 “πλούσιων” Φλαμανδών. Άλλωστε οι διαφωνίες για τις περίφημες διοικητικές μεταρρυθμίσεις που θα οριοθετήσουν τις εξουσίες της κεντρικής εξουσίας και των περιφερειών, αλλά και τους θύλακες της μίας πλευράς στις περιφέρειες της άλλης, έχουν οδηγήσει τη χώρα σχεδόν σε μόνιμη ακυβερνησία. Έστω και αν δεν είναι αυτοί που επιζητούν το διαζύγιο, οι Βαλόνοι πιστεύουν σε ποσοστό 23% ότι αργά ή γρήγορα το Βέλγιο θα πάψει να υπάρχει, ενώ σε ποσοστό 59% πιστεύουν στη μακροημέρευσή του.
Τον Οκτώβριο του 2007 διαζύγιο έβλεπε μόνο το 16%. Αίσθηση προκαλεί ότι οι πλέον απαισιόδοξοι για το μέλλον του Βελγίου είναι οι νέοι (30%). Επειτα από 178 χρόνια “γάμου”, πλησιάζει η ώρα ενός “βελούδινου διαζυγίου” στη χώρα που φιλοξενεί τους μηχανισμούς της Ενωμένης Ευρώπης;
Το σίγουρο είναι ότι το ενδεχόμενο ενός “συναινετικού διαζυγίου”, όπως αυτό μεταξύ Τσέχων και Σλοβάκων της πάλαι ποτέ ενιαίας Τσεχοσλοβακίας, δεν αποτελεί πια ταμπού για τους Βέλγους..
