Πριν αλέκτορα φωνήσαι η τουρκοκυπριακή ηγεσία φανέρωσε τις προθέσεις της για τον τρόπο επίλυσης του Κυπριακού. Ηδη από την πρώτη συνάντηση με τον κ. Χριστόφια ο κ. Ταλάτ ξεκαθάρισε ότι η «νέα συνεταιρική σχέση» θα βασίζεται στην ύπαρξη ενός ελληνοκυπριακού κράτους 
και ενός τουρκοκυπριακού κράτους με ίσο καθεστώς, τα οποία θα αποτελέσουν τα συστατικά μέρη του νέου κράτους.
και ενός τουρκοκυπριακού κράτους με ίσο καθεστώς, τα οποία θα αποτελέσουν τα συστατικά μέρη του νέου κράτους. Με απλά λόγια δηλαδή, ότι το νέο αυτό κράτος, σε αντίθεση με την ιστορική συμφωνία Μακαρίου - Ντενκτάς του 1977 και με όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, θα είναι μια χαλαρή συνομοσπονδία δύο κρατών και όχι, όπως έχει προβλεφθεί και συμφωνηθεί, μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Ο κ. Ταλάτ επέμεινε μάλιστα στο καθεστώς των τουρκικών εγγυήσεων, κατανοητό ίσως για το 1960 οπότε και θεσπίστηκε, αδιανόητο όμως σήμερα για μια χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με τα δεδομένα αυτά το μέλλον των διαπραγματεύσεων κορυφής κάθε άλλο παρά ευοίωνο διαγράφεται, εκτός αν οι Τουρκοκύπριοι εκκινούν από τις γνωστές σκληρές θέσεις τους για να κάνουν ορισμένες υποχωρήσεις στη συνέχεια.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι δικαιώθηκαν εκείνοι που είχαν προβλέψει ότι η κρίση στον Καύκασο και το ντόμινο των ανεξαρτητοποιήσεων που εγκαινιάστηκε με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου έριξαν πολύ νερό στον μύλο της Αγκυρας. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά που είπε ο κ. Ταλάτ εκφράζουν τις απόψεις του γνωστού τουρκικού στρατιωτικοδιπλωματικού κατεστημένου, από το οποίο άλλωστε πήρε οδηγίες λίγες μόνον ημέρες πριν από τη συνάντησή του με τον κ. Χριστόφια. Τίθεται έτσι το ερώτημα πώς θα πρέπει να αντιδράσει η ελληνοκυπριακή πλευρά αν η τουρκοκυπριακή στάση δεν αλλάξει. Προς το παρόν - και ορθώς - ο κ. Χριστόφιας επιδεικνύει μιαν αξιοπρόσεκτη ψυχραιμία, καθώς είναι φανερό ότι δεν επιθυμεί να συμβάλει στην περαιτέρω επιδείνωση του κλίματος. Πρόκειται άλλωστε για ένα προσωπικό στοίχημα το οποίο δεν θέλει να χάσει. Και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, πέρα από τη στήριξη που έχει από τις πολιτικές δυνάμεις στη Λευκωσία, για πρώτη φορά και στην Αθήνα οι εκπρόσωποι των ελληνικών κομμάτων, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, συντάχθηκαν ομόφωνα με την πολιτική του.
Ποιος όμως πρέπει να είναι ο στόχος σε περίπτωση και νέας αποτυχίας, καθώς μάλιστα φαίνεται ότι η παρούσα απόπειρα δεν μπορεί παρά να είναι η τελευταία;
Το βέβαιο πάντως είναι ότι δικαιώθηκαν εκείνοι που είχαν προβλέψει ότι η κρίση στον Καύκασο και το ντόμινο των ανεξαρτητοποιήσεων που εγκαινιάστηκε με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου έριξαν πολύ νερό στον μύλο της Αγκυρας. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά που είπε ο κ. Ταλάτ εκφράζουν τις απόψεις του γνωστού τουρκικού στρατιωτικοδιπλωματικού κατεστημένου, από το οποίο άλλωστε πήρε οδηγίες λίγες μόνον ημέρες πριν από τη συνάντησή του με τον κ. Χριστόφια. Τίθεται έτσι το ερώτημα πώς θα πρέπει να αντιδράσει η ελληνοκυπριακή πλευρά αν η τουρκοκυπριακή στάση δεν αλλάξει. Προς το παρόν - και ορθώς - ο κ. Χριστόφιας επιδεικνύει μιαν αξιοπρόσεκτη ψυχραιμία, καθώς είναι φανερό ότι δεν επιθυμεί να συμβάλει στην περαιτέρω επιδείνωση του κλίματος. Πρόκειται άλλωστε για ένα προσωπικό στοίχημα το οποίο δεν θέλει να χάσει. Και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, πέρα από τη στήριξη που έχει από τις πολιτικές δυνάμεις στη Λευκωσία, για πρώτη φορά και στην Αθήνα οι εκπρόσωποι των ελληνικών κομμάτων, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, συντάχθηκαν ομόφωνα με την πολιτική του.
Ποιος όμως πρέπει να είναι ο στόχος σε περίπτωση και νέας αποτυχίας, καθώς μάλιστα φαίνεται ότι η παρούσα απόπειρα δεν μπορεί παρά να είναι η τελευταία;
Εκ των πραγμάτων οι δύο πλευρές θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι μια συνεταιριστική λύση, για την οποία τόσες προσπάθειες καταβλήθηκαν για πάνω από τριάντα χρόνια, δεν είναι πλέον δυνατή. Ετσι μοιραία οι δύο κοινότητες θα πρέπει να χωρίσουν τα τσανάκια τους και να ακολουθήσει η καθεμία τον δρόμο της. Οι Ελληνοκύπριοι θα είναι πλήρως κυρίαρχοι στον τόπο τους και με το μέλλον εξασφαλισμένο λόγω της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε αντάλλαγμα όμως του χωρισμού θα πρέπει προηγουμένως να διασφαλίσουν την επιστροφή όσο το δυνατόν περισσότερων εδαφών και φυσικά τη ρύθμιση του θέματος των περιουσιών με ουσιαστικές αποζημιώσεις.. .
*δημοσιεύθηκε στο βήμα
