.
Tου Π. Μπουκαλά.
.
«Oλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»... Ή καλύτερα, για να απομακρυνθούμε κάπως από το τραγούδι, πάμπολλα αλλάζουν γύρω και μέσα μας, κάποια ωστόσο μένουν ασάλευτα. Δεινή η οικονομική κρίση και δεινότερη η εξόφθαλμη επιπολαιότητα με την οποία την αντιμετωπίζουν οι το
πικοί μας άρχοντες, που με την αυτοσχεδιαστική τους ελαφρότητα προκαλούν κάτι μεταξύ αμηχανίας και γέλωτος στους κοινοτικούς υπεράρχοντες. Και φυσικό είναι να ταράζεται η ψυχή μας από τον οξύ φόβο της ανεργίας ή της μείωσης των εισοδημάτων που θα πλήξει -ήδη τον πλήττει- τον τρόπο της ζωής μας, απαρτισμένο κατά το ένα τρίτο από επιθυμίες (γνήσιες ή πλαστές, δεν έχει σημασία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο) και κατά τα δύο τρίτα από ανάγκες. Το πολύ «έξω» (ταβέρνες, μπαρ, κινηματογράφος, θέατρο) θα κοπεί, τα φροντιστήρια των παιδιών θα μειωθούν (ας είναι καλά η πολιτεία με τη δωρεάν παιδεία της, ας είναι καλά και ο κ. Παπανδρέου με το παυσίλυπον «ηλεκτρονικό βιβλίο» του), και οι δείκτες της απαισιοδοξίας, που ήδη μας δίνουν πρωτεύουσα θέση στην Ευρώπη, θα συνεχίσουν να ανηφορίζουν. Θ’ αντέξουμε βέβαια, χρόνια τώρα, αιώνες, έχουμε τα στρατηγήματα και τις τεχνικές μας, αλλά νά, θα στριμωχτούμε. Και ψυχικά θα στριμωχνόμαστε περισσότερο και από ό,τι οικονομικά όσο θα βλέπουμε τα γκόλντεν μπόις να παραμένουν γκόλντεν, γκολντενότατα μετά συγχωρήσεως, εκ κληρονομίας ή επειδή τους έλαχε θείος στην κομματική.. στην κομματική Κορώνη.«Ολα αλλάζουν» λοιπόν, κάποια όμως δεν αλλάζουν. Η επιπολαιότητα πρωτίστως, ορατή αφενός στις «θεραπευτικές μεθόδους» που συστήνει η κυβέρνηση, αφετέρου σε ένα άλλο πεδίο της ζωής μας: το γυάλινο. Εκεί λοιπόν, στην τηλεόραση, που όπως και να το κάνουμε παραμένει η κυριότερη (αν όχι η μοναδική) μέθοδος χρήσης του ελεύθερου χρόνου πολλών ανθρώπων, φαίνεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε. Ωρες επί ωρών, ημέρα πάνω στην ημέρα, τα μείζονα προβλήματα, όσα υποτίθεται ότι κατακαίνε τον κόσμο, είναι τα γεννητούρια της μιας κυρίας, το λίφτινγκ ή το μπότοξ της άλλης κυρίας ή του άλλου κυρίου, οι ατάκες της κ. Αντζελας, τα παρατράγουδα της κ. Θώδη, η οποία, πού το παράδοξο, προέκυψε φανατική οπαδός του κ. Καρατζαφέρη, τα παραστρατήματα του κ. Πασχάλη, η Πετρούλα, ο «μπουμπούκος» και η «μπουμπούκα» του, η σαχλαμάρα πάνω στη σαχλαμάρα, να ταϊστεί ο κόσμος, το «κοινό», να ταϊστούν και να γίνουν θρεφτάρια οι δείκτες της AGB.
«Ομορφος κόσμος το πρωί», «Καφές με την Ελένη», «Πρωινή Μελέτη», «Παρέα με τον Ανδρέα», «Πολύ μπλα μπλα», «Κους κους το μεσημέρι» «Σούπερ Τάδε», «Μπορώ», ένα τίποτα που πλασάρεται σαν να είναι το άπαν, μια μηχανή που διαστρέφει τον πραγματικό κόσμο, του γυρνάει την πλάτη του για να ασχοληθεί με αστειότητες. Για την ηγεμονία της σαχλαμάρας πρόκειται, που δημιουργεί έναν ψεύτικο κόσμο, αυτιστικό, όλο χρυσόσκονη και βαθιούς καναπέδες, όπου χωμένοι οι τιβι-περσονίτσες μετράνε την αντοχή μας. Σαν πολύ δεν αντέξαμε ήδη;
