του κ.Αλέξη Παπαχελά.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα"Καθημερινή".
.
Συχνά ακούω τη φράση «κοντεύουμε να γίνουμε Κολομβία» και ομολογώ πως τη βρίσκω υπερβολική. Η Ελλάδα, με όλα τα προβλήματα διαφθοράς, απέχει αρκετά από το να γίνει Κολομβία. Μερικές, όμως, φορές γίνομαι μάρτυρας σκηνών σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, οι οποίες προκαλούν οργή και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν όντως έχουμε μπει σε πολύ κακό δρόμο.
Το περ
ασμένο Σαββατοκύριακο κατέβαινα μια κεντρική λεωφόρο και παρατήρησα πως ένα τζιπ ακολουθούμενο από συνοδευτικές μηχανές έκανε εξαιρετικά νευρικές και προκλητικές κινήσεις, με άλλα λόγια έκοβε άλλα αυτοκίνητα και τα προσπερνούσε με νεοελληνικό «τσαμπουκά». Ενας οδηγός παλιού αυτοκινήτου ενοχλήθηκε από την πρόκληση και άρχισε να κορνάρει και να φωνάζει. Οι μοτοσυκλετιστές, οι οποίοι δεν είχαν κανένα διακριτικό που να δείχνει ότι είναι αστυνομικοί, άρχισαν να τον απειλούν με βίαιο και ακατονόμαστο τρόπο. Ο άνθρωπος τους κοίταξε φοβισμένος και πήγε στη δουλειά του, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αναρωτιόταν τι είδους κράτος έχουμε και ποιος θα μπορούσε να τον προφυλάξει από τη βία του αυθαίρετου τσαμπουκά κάθε νεόπλουτου, που θέλει να το παίζει Θεός στους δρόμους της Αθήνας.
Αλλες πάλι φορές παρατηρώ μοτοσυκλετιστές να προπορεύονται πριν από κάποιο επιχειρηματία, να σταματάνε δίπλα σε τροχονόμο και να του ζητάνε να ανοίξει τον δρόμο. Ενίοτε, ειδικά τα βράδια, ανοίγουν και οι ίδιοι τον δρόμο. Συνηθισμένο, τέλος, είναι και το φαινόμενο ιδιωτικών αυτοκινήτων, τα οποία κυκλοφορούν με μπλε αστυνομικά φανάρια στο ταμπλό ή στην οροφή. Πρόκειται για άρρωστα φαινόμενα που προσβάλλουν τη νομιμότητα, το κοινό αίσθημα και κυρίως εξευτελίζουν τη φερεγγυότητα του κράτους. Είναι βέβαιο πως δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα ανεχόταν τέτοιες συμπεριφορές. Η ... αντιποίηση αρχής τιμωρείται αυστηρά και τα απολύτως θεμιτά και δρακόντεια μέτρα ασφαλείας «στόχων» ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες.
Είναι δύσκολο να ζητήσεις από έναν απλό αστυνομικό να κάνει τη δουλειά του και να συλλάβει κάποιον από τους επιχειρηματίες που παραβιάζουν τόσο βάναυσα τον νόμο. Ο αστυνομικός που θα τολμήσει κινδυνεύει με μια δυσμενή μετάθεση, φυσική βία ή ακόμη και να βρεθεί αντιμέτωπος με μια αγωγή υποστηριζόμενη από άριστους δικηγόρους, όπως συνέβη πρόσφατα σε μια γνωστή περίπτωση. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να επιμένει στην ανάγκη να επικρατήσει «νόμος και τάξη» στην Ελλάδα χωρίς να ζητάει παράλληλα να μπει ένα τέλος στο φαινόμενο των ισχυρών που παραβιάζουν μπροστά στα μάτια μας κάθε έννοια νομιμότητος.
Το περ
ασμένο Σαββατοκύριακο κατέβαινα μια κεντρική λεωφόρο και παρατήρησα πως ένα τζιπ ακολουθούμενο από συνοδευτικές μηχανές έκανε εξαιρετικά νευρικές και προκλητικές κινήσεις, με άλλα λόγια έκοβε άλλα αυτοκίνητα και τα προσπερνούσε με νεοελληνικό «τσαμπουκά». Ενας οδηγός παλιού αυτοκινήτου ενοχλήθηκε από την πρόκληση και άρχισε να κορνάρει και να φωνάζει. Οι μοτοσυκλετιστές, οι οποίοι δεν είχαν κανένα διακριτικό που να δείχνει ότι είναι αστυνομικοί, άρχισαν να τον απειλούν με βίαιο και ακατονόμαστο τρόπο. Ο άνθρωπος τους κοίταξε φοβισμένος και πήγε στη δουλειά του, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αναρωτιόταν τι είδους κράτος έχουμε και ποιος θα μπορούσε να τον προφυλάξει από τη βία του αυθαίρετου τσαμπουκά κάθε νεόπλουτου, που θέλει να το παίζει Θεός στους δρόμους της Αθήνας.Αλλες πάλι φορές παρατηρώ μοτοσυκλετιστές να προπορεύονται πριν από κάποιο επιχειρηματία, να σταματάνε δίπλα σε τροχονόμο και να του ζητάνε να ανοίξει τον δρόμο. Ενίοτε, ειδικά τα βράδια, ανοίγουν και οι ίδιοι τον δρόμο. Συνηθισμένο, τέλος, είναι και το φαινόμενο ιδιωτικών αυτοκινήτων, τα οποία κυκλοφορούν με μπλε αστυνομικά φανάρια στο ταμπλό ή στην οροφή. Πρόκειται για άρρωστα φαινόμενα που προσβάλλουν τη νομιμότητα, το κοινό αίσθημα και κυρίως εξευτελίζουν τη φερεγγυότητα του κράτους. Είναι βέβαιο πως δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα ανεχόταν τέτοιες συμπεριφορές. Η ... αντιποίηση αρχής τιμωρείται αυστηρά και τα απολύτως θεμιτά και δρακόντεια μέτρα ασφαλείας «στόχων» ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες.
Είναι δύσκολο να ζητήσεις από έναν απλό αστυνομικό να κάνει τη δουλειά του και να συλλάβει κάποιον από τους επιχειρηματίες που παραβιάζουν τόσο βάναυσα τον νόμο. Ο αστυνομικός που θα τολμήσει κινδυνεύει με μια δυσμενή μετάθεση, φυσική βία ή ακόμη και να βρεθεί αντιμέτωπος με μια αγωγή υποστηριζόμενη από άριστους δικηγόρους, όπως συνέβη πρόσφατα σε μια γνωστή περίπτωση. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να επιμένει στην ανάγκη να επικρατήσει «νόμος και τάξη» στην Ελλάδα χωρίς να ζητάει παράλληλα να μπει ένα τέλος στο φαινόμενο των ισχυρών που παραβιάζουν μπροστά στα μάτια μας κάθε έννοια νομιμότητος.
