.
«Η απαγόρευση απέτυχε· η νομιμοποίηση είναι η λιγότερο κακή λύση». Με αυτό το σύνθημα κυκλοφορεί το τελευταίο τεύχος του «Εconomist», που είναι αφιερωμένο στον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών. Η νομιμο
ποίηση, υποστηρίζει το περιοδικό, θα μετατρέψει τα ναρκωτικά από ένα πρόβλημα νόμου και τάξης σε ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας, τοποθετώντας το εν τέλει στη σωστή του διάσταση.
ποίηση, υποστηρίζει το περιοδικό, θα μετατρέψει τα ναρκωτικά από ένα πρόβλημα νόμου και τάξης σε ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας, τοποθετώντας το εν τέλει στη σωστή του διάσταση. Έχουν περάσει 100 χρόνια από τότε που έγινε η πρώτη διεθνής προσπάθεια απαγόρευσης του εμπορίου μιας ναρκωτικής ουσίας- του οπίου. Ακολούθησαν πολλές απαγορεύσεις και πολλές υποσχέσεις. Το 1998, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δέσμευσε τις χώρες- μέλη να φτιάξουν έναν κόσμο «απαλλαγμένο από ναρκωτικά», «εξαλείφοντας ή μειώνοντας σημαντικά» την παραγωγή οπίου, κοκαΐνης και κάνναβης έως το 2008. Την εβδομάδα που μας έρχεται, υπουργοί από ολόκληρο τον κόσμο θα συγκεντρωθούν στη Βιέννη προκειμένου να καταρτίσουν τη διεθνή πολιτική έναντι των ναρκωτικών για την επόμενη δεκαετία. Πολλοί από αυτούς...επισημαίνει ο «Εconomist», θα ισχυριστούν πως το μόνο που χρειάζεται είναι περισσότερα από τα ίδια: «Όμως στην πραγματικότητα, ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών αποδείχθηκε σκέτη καταστροφή, δημιουργώντας αποτυχημένα κράτη στον αναπτυσσόμενο κόσμο την ώρα που ο εθισμός ανθεί στον πλούσιο κόσμο. Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, αυτή η 100ετής μάχη υπήρξε στενοκέφαλη, δολοφονική και μάταιη. Για αυτό και ο “Εconomist” εξακολουθεί να πιστεύει, 20 χρόνια αφότου πήρε για πρώτη φορά αυτήν τη θέση, ότι η λιγότερο κακή λύση είναι η νομιμοποίηση των ναρκωτικών».
Τα προβλήματα. Η απαγόρευση, επισημαίνει το περιοδικό, καταλήγει να ζημιώνει τον αγώνα εναντίον των ναρκωτικών. Κάνει τα ναρκωτικά πιο επικίνδυνα, καθώς οι τοξικομανείς αγοράζουν νοθευμένη κοκαΐνη και ηρωίνη· επιπλέον, πολλοί χρησιμοποιούν ήδη χρησιμοποιημένες βελόνες, συμβάλλοντας στην εξάπλωση του ΑΙDS. Η απαγόρευση συντηρεί και τροφοδοτεί ένα παγκόσμιο εγκληματικό δίκτυο, εμπλέκοντας ακόμα και χώρες σχετικά ανεπτυγμένες, όπως είναι το Μεξικό, σε μια μάχη ζωής και θανάτου εναντίον των γκάνγκστερ- περισσότεροι από 800 αστυνομικοί και στρατιώτες έχουν δολοφονηθεί στο Μεξικό από τον Δεκέμβριο του 2006. Πέραν αυτών, στη Δύση, η απαγόρευση καταλήγει επίσης συχνά να μετατρέπει σε εγκληματίες κατά τα λοιπά φιλήσυχους και νομοταγείς πολίτες: ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορούσε εύκολα να είχε καταλήξει στη φυλακή εξαιτίας των νεανικών πειραματισμών του με την κάνναβη...
Το έγκλημα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αναφέρει ο «Εconomist», αναγνωρίζει πως δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στην αυστηρότητα των νόμων εναντίον των ναρκωτικών και τα επίπεδα της χρήσης ναρκωτικών. Αυτό δεν ση
μαίνει πως η νομιμοποίηση θα φέρει και τη μείωση: «Δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι πωλήσεις οποιουδήποτε προϊόντος γίνεται φτηνότερο, ασφαλέστερο και περισσότερο διαθέσιμο θα πέσουν». Θα πατάξει όμως (σε μεγάλο βαθμό) το έγκλημα. Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να φορολογήσουν και να ρυθμίσουν το εμπόριο, και να χρησιμοποιήσουν τα έσοδα (καθώς τα εκατομμύρια που δαπανούσαν προηγουμένως στην προσπάθεια επιβολής της απαγόρευσης) προκειμένου να εκπαιδεύσουν τους πολίτες όσον αφορά τους κινδύνους της χρήσης ναρκωτικών- αλλά και για τη θεραπεία του εθισμού. Ο «Εconomist» φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι δεν υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της πώλησης ναρκωτικών σε ανήλικους· όπως επίσης και ότι η νομιμοποίηση δεν είναι πανάκεια. Ξανά και ξανά, όμως επαναλαμβάνει ότι έπειτα από έναν αιώνα αποτυχιών, είναι η «λιγότερο κακή λύση».
Τα προβλήματα. Η απαγόρευση, επισημαίνει το περιοδικό, καταλήγει να ζημιώνει τον αγώνα εναντίον των ναρκωτικών. Κάνει τα ναρκωτικά πιο επικίνδυνα, καθώς οι τοξικομανείς αγοράζουν νοθευμένη κοκαΐνη και ηρωίνη· επιπλέον, πολλοί χρησιμοποιούν ήδη χρησιμοποιημένες βελόνες, συμβάλλοντας στην εξάπλωση του ΑΙDS. Η απαγόρευση συντηρεί και τροφοδοτεί ένα παγκόσμιο εγκληματικό δίκτυο, εμπλέκοντας ακόμα και χώρες σχετικά ανεπτυγμένες, όπως είναι το Μεξικό, σε μια μάχη ζωής και θανάτου εναντίον των γκάνγκστερ- περισσότεροι από 800 αστυνομικοί και στρατιώτες έχουν δολοφονηθεί στο Μεξικό από τον Δεκέμβριο του 2006. Πέραν αυτών, στη Δύση, η απαγόρευση καταλήγει επίσης συχνά να μετατρέπει σε εγκληματίες κατά τα λοιπά φιλήσυχους και νομοταγείς πολίτες: ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορούσε εύκολα να είχε καταλήξει στη φυλακή εξαιτίας των νεανικών πειραματισμών του με την κάνναβη...
Το έγκλημα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αναφέρει ο «Εconomist», αναγνωρίζει πως δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στην αυστηρότητα των νόμων εναντίον των ναρκωτικών και τα επίπεδα της χρήσης ναρκωτικών. Αυτό δεν ση
μαίνει πως η νομιμοποίηση θα φέρει και τη μείωση: «Δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι πωλήσεις οποιουδήποτε προϊόντος γίνεται φτηνότερο, ασφαλέστερο και περισσότερο διαθέσιμο θα πέσουν». Θα πατάξει όμως (σε μεγάλο βαθμό) το έγκλημα. Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να φορολογήσουν και να ρυθμίσουν το εμπόριο, και να χρησιμοποιήσουν τα έσοδα (καθώς τα εκατομμύρια που δαπανούσαν προηγουμένως στην προσπάθεια επιβολής της απαγόρευσης) προκειμένου να εκπαιδεύσουν τους πολίτες όσον αφορά τους κινδύνους της χρήσης ναρκωτικών- αλλά και για τη θεραπεία του εθισμού. Ο «Εconomist» φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι δεν υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της πώλησης ναρκωτικών σε ανήλικους· όπως επίσης και ότι η νομιμοποίηση δεν είναι πανάκεια. Ξανά και ξανά, όμως επαναλαμβάνει ότι έπειτα από έναν αιώνα αποτυχιών, είναι η «λιγότερο κακή λύση». 
