του Α.ΑρκαγιάννηΟ Ρενάν έγραφε ότι για τον Ιησού με βεβαιότητα γνωρίζουμε μόνο δύο γεγονότα: ότι γεννήθηκε στη Ναζαρέτ και ότι πέθανε σταυρωμένος στον Γολγοθά της Ιερουσαλήμ. Και επειδή η γέννηση και ο θάνατος είναι τα απολύτως βέβαια γεγονότα για το πέρασμα κάθε ανθρώπου από τη Γη, στην περίπτωση του Ιησού το ειδικό βάρος πέφτει στον τόπο όπου γεννήθηκε και κυρίως στον τόπο όπου μαρτύρησε επί του σταυρού και πέθανε.
Ως τόπο γέννησης τα Ευαγγέλια αναφέρουν τη Βηθλεέμ και φυσικά αυτή την εκδοχή αποδέχεται η Εκκλησία μας. Νεότερες όμως έρευνες θεωρούν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ναζαρέτ και αναφέρεται ως Ναζωραίος. Η εκδοχή της Βηθλεέμ διαμορφώθηκε τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού για να επαληθευθεί προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, σταθερή μέριμνα και των τεσσάρων Ευαγγελιστών. Φαίνεται ότι η σύνδεση της ζωής του Ιησού με τις Γραφές ήταν, τα πρώτα χρόνια, το πιο αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας (όπως θα λέγαμε σήμερα) με το εβραϊκό περιβάλλον και τη Συναγωγή. Η πρώτη γενιά οπαδών του Ιησού δεν αισθανόταν ακόμη ούτε αρκετά ισχυρή ούτε αρκετά διαφορετική για να ξεκόψει από τη Συναγωγή. Το έκανε λίγο αργότερα όταν ο Παύλος άρχισε να διδάσκει τη νέα θρησκεία στα ειδωλολατρικά «έθνη».
Κάποτε επιχείρησα, με...βάση τα τέσσερα ευαγγέλια να παρακολουθήσω τα βήματα του Ιησού από την έλευσή του στην Ιερουσαλήμ ώς τον σταυρικό θάνατο επί του Γολγοθά. Παρ’ όλο ότι υπάρχουν πολλά νεότερα βοηθήματα που καταγράφουν σε πίνακες τα επεισόδια στα οποία αναφέρονται οι Ευαγγελιστές και σημειώνουν τις διαφορές μεταξύ τους. Κοπίασα αρκετές μέρες, αλλά δεν κατόρθωσα να ανακαλύψω την αλληλουχία των γεγονότων. Εντελώς δε μάταιη είναι η προσπάθεια να ταυτίσεις την ευαγγελική αφήγηση με τη λατρευτική αφήγηση της Εκκλησίας κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Παρ’ όλο ότι η μία εισχωρεί μέσα στην άλλη πρόκειται για δύο διαφορετικές αφηγήσεις. Τις παρακολουθείς γοητευμένος χωρίς να αναρωτιέσαι για την αλήθεια των γεγονότων. Αλήθεια είναι η ίδια η αφήγηση.
Είναι πιο εύκολο και πιο άμεσο να παρακολουθήσεις τα βήματα του Ιησού από την έλευσή του στην Ιερουσαλήμ ώς τη σταύρωση και στον θάνατο στη λατρευτική αφήγηση της Εκκλησίας παρά στην ευαγγελική. Ισως γιατί η πρώτη διαμορφώθηκε για το «μεγάλο κοινό» που δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει γράμματα για να παρακολουθήσει με ευλάβεια την εξέλιξη του θείου δράματος.
Η θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ, η προδοσία του Ιούδα, η σύλληψη, η ανάκριση, η μαστίγωση, η δίκη, ο Πιλάτος, ο Βαραββάς, ο Πέτρος που αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός, η πορεία προς τον Γολγοθά, η σταύρωση εν μέσω δύο ληστών, τα ιμάτιά Του, που με κλήρο τα μοιράστηκαν οι φρουροί και τελικά ο θάνατος. Είναι η ανέλιξη και η κορύφωση του δράματος.
Ο Ιησούς προέλεγε τον σταυρικό Του θάνατο και την Ανάσταση. Δεν είναι βέβαιο αν αναφερόταν στη δική του Ανάσταση ή στην Ανάσταση της ζωής ή στην ανάσταση μιας άλλης ζωής μετά τον θάνατο, στη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι το πιο κρίσιμο σημείο της Διδασκαλίας Του.
Χωρίς αυτό το μυστήριο του θανάτου και της ανάστασης θα είχαμε μια ηθική διδασκαλία, σαν τόσες άλλες. Με τον θάνατό Του επισφραγίζει και επικυρώνει τη διδασκαλία Του και με την Ανάσταση η ζωή αποκτάει σκοπό και νόημα.
Είναι η μεγάλη δύναμη της χριστιανικής θρησκείας.
Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει όταν ψάχνεις το νόημα της ζωής χωρίς την «ιδιοτέλεια» της ανάστασης...
Ως τόπο γέννησης τα Ευαγγέλια αναφέρουν τη Βηθλεέμ και φυσικά αυτή την εκδοχή αποδέχεται η Εκκλησία μας. Νεότερες όμως έρευνες θεωρούν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ναζαρέτ και αναφέρεται ως Ναζωραίος. Η εκδοχή της Βηθλεέμ διαμορφώθηκε τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού για να επαληθευθεί προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, σταθερή μέριμνα και των τεσσάρων Ευαγγελιστών. Φαίνεται ότι η σύνδεση της ζωής του Ιησού με τις Γραφές ήταν, τα πρώτα χρόνια, το πιο αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας (όπως θα λέγαμε σήμερα) με το εβραϊκό περιβάλλον και τη Συναγωγή. Η πρώτη γενιά οπαδών του Ιησού δεν αισθανόταν ακόμη ούτε αρκετά ισχυρή ούτε αρκετά διαφορετική για να ξεκόψει από τη Συναγωγή. Το έκανε λίγο αργότερα όταν ο Παύλος άρχισε να διδάσκει τη νέα θρησκεία στα ειδωλολατρικά «έθνη».
Κάποτε επιχείρησα, με...βάση τα τέσσερα ευαγγέλια να παρακολουθήσω τα βήματα του Ιησού από την έλευσή του στην Ιερουσαλήμ ώς τον σταυρικό θάνατο επί του Γολγοθά. Παρ’ όλο ότι υπάρχουν πολλά νεότερα βοηθήματα που καταγράφουν σε πίνακες τα επεισόδια στα οποία αναφέρονται οι Ευαγγελιστές και σημειώνουν τις διαφορές μεταξύ τους. Κοπίασα αρκετές μέρες, αλλά δεν κατόρθωσα να ανακαλύψω την αλληλουχία των γεγονότων. Εντελώς δε μάταιη είναι η προσπάθεια να ταυτίσεις την ευαγγελική αφήγηση με τη λατρευτική αφήγηση της Εκκλησίας κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Παρ’ όλο ότι η μία εισχωρεί μέσα στην άλλη πρόκειται για δύο διαφορετικές αφηγήσεις. Τις παρακολουθείς γοητευμένος χωρίς να αναρωτιέσαι για την αλήθεια των γεγονότων. Αλήθεια είναι η ίδια η αφήγηση.
Είναι πιο εύκολο και πιο άμεσο να παρακολουθήσεις τα βήματα του Ιησού από την έλευσή του στην Ιερουσαλήμ ώς τη σταύρωση και στον θάνατο στη λατρευτική αφήγηση της Εκκλησίας παρά στην ευαγγελική. Ισως γιατί η πρώτη διαμορφώθηκε για το «μεγάλο κοινό» που δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει γράμματα για να παρακολουθήσει με ευλάβεια την εξέλιξη του θείου δράματος.
Η θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ, η προδοσία του Ιούδα, η σύλληψη, η ανάκριση, η μαστίγωση, η δίκη, ο Πιλάτος, ο Βαραββάς, ο Πέτρος που αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός, η πορεία προς τον Γολγοθά, η σταύρωση εν μέσω δύο ληστών, τα ιμάτιά Του, που με κλήρο τα μοιράστηκαν οι φρουροί και τελικά ο θάνατος. Είναι η ανέλιξη και η κορύφωση του δράματος.
Ο Ιησούς προέλεγε τον σταυρικό Του θάνατο και την Ανάσταση. Δεν είναι βέβαιο αν αναφερόταν στη δική του Ανάσταση ή στην Ανάσταση της ζωής ή στην ανάσταση μιας άλλης ζωής μετά τον θάνατο, στη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι το πιο κρίσιμο σημείο της Διδασκαλίας Του.
Χωρίς αυτό το μυστήριο του θανάτου και της ανάστασης θα είχαμε μια ηθική διδασκαλία, σαν τόσες άλλες. Με τον θάνατό Του επισφραγίζει και επικυρώνει τη διδασκαλία Του και με την Ανάσταση η ζωή αποκτάει σκοπό και νόημα.
Είναι η μεγάλη δύναμη της χριστιανικής θρησκείας.
Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει όταν ψάχνεις το νόημα της ζωής χωρίς την «ιδιοτέλεια» της ανάστασης...
