Mεταφρασμένη αναδημοσίευση άρθρουτων Financial Times:
Οι τιμές των εμπορευμάτων που σχετίζονται με τα τρόφιμα παραμένουν σε ιστορικά υψηλό ρεκόρ. Οι ταραχές για τα τρόφιμα αποσταθεροποίησαν το πολιτικό κλίμα σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο πέρσι -πολύ περισσότερο από τη χρηματοοικονομική κρίση- και ενδεχομένως να επαναληφθούν. Εάν στο παρελθόν τα τρόφιμα θεωρούνταν ήσσονος σημασίας για την πολιτική, τώρα ανταγωνίζονται το πετρέλαιο ως μέσο εξουσίας και οικονομικής ασφάλειας.
Όπως όλα τα εμπορεύματα στα οποία στηρίζεται η εξουσία, έτσι και τα τρόφιμα γίνονται αντικείμενο ιδιοτελών πολιτικών.
Όπως όλα τα εμπορεύματα στα οποία στηρίζεται η εξουσία, έτσι και τα τρόφιμα γίνονται αντικείμενο ιδιοτελών πολιτικών.
Φοβούμενες πολιτικές ταραχές, οι κυβερνήσεις πολλών χωρών με πλεόνασμα τροφίμων έχουν επιβάλει περιορισμούς στις εξαγωγές. Από την πλευρά τους, οι χώρες που εισάγουν τρόφιμα έχουν προχωρήσει σε συμφωνίες εκμίσθωσης αγροτικής γης με αφρικανικές χώρες. Οι περισσότερες από τις συμφωνίες είναι ασαφείς, άλλες είναι άδικες και άλλες έχουν δικαίως χαρακτηριστεί σαν αρπαγές περιουσιών.
Οι... εισαγωγείς που ανησυχούν να εξασφαλίσουν τρόφιμα ενδεχομένως να μην ενδιαφέρονται. Αλλά εάν, από πλευράς γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, τα τρόφιμα είναι το νέο πετρέλαιο, οι χώρες που προσβλέπουν σε συμφωνίες αγροτικής γης -είτε σαν επενδυτές είτε σαν χώρες υποδοχής- θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα μαθήματα που μας έχει διδάξει η ιστορία για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.
Οι «εθνικιστές» που κατακρίνουν κάθε ξένη επένδυση στα έργα ανάπτυξης φυσικών πόρων κάνουν λάθος. Και στον αγροτικό τομέα, όπως συμβαίνει στο πετρέλαιο, οι φτωχότερες χώρες μπορούν να επωφεληθούν από την ξένη τεχνογνωσία και τα κεφάλαια.
Συνεπώς, η εκμετάλλευση της αφρικανικής γης με ξένη παρέμβαση θα μπορούσε να είναι επωφελής για όλα τα μέρη. Οι χώρες υποδοχής πρέπει να κάνουν κερδοφόρες συμφωνίες, ενώ μπορούν να ευνοηθούν από την τεχνολογία που θα μεταβιβαστεί στους τοπικούς πληθυσμούς. Τέλος κάθε τέτοια συμφωνία θα πρέπει να γίνει με πλήρη διαφάνεια.
Η Ιαπωνία σκοπεύει να θέσει το θέμα στη σύνοδο της G8. Όσον αφορά τα τρόφιμα, τα συμφέροντα της G8 συνδέονται με αυτά της Αφρικής.
Οι... εισαγωγείς που ανησυχούν να εξασφαλίσουν τρόφιμα ενδεχομένως να μην ενδιαφέρονται. Αλλά εάν, από πλευράς γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, τα τρόφιμα είναι το νέο πετρέλαιο, οι χώρες που προσβλέπουν σε συμφωνίες αγροτικής γης -είτε σαν επενδυτές είτε σαν χώρες υποδοχής- θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα μαθήματα που μας έχει διδάξει η ιστορία για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.
Οι «εθνικιστές» που κατακρίνουν κάθε ξένη επένδυση στα έργα ανάπτυξης φυσικών πόρων κάνουν λάθος. Και στον αγροτικό τομέα, όπως συμβαίνει στο πετρέλαιο, οι φτωχότερες χώρες μπορούν να επωφεληθούν από την ξένη τεχνογνωσία και τα κεφάλαια.
Συνεπώς, η εκμετάλλευση της αφρικανικής γης με ξένη παρέμβαση θα μπορούσε να είναι επωφελής για όλα τα μέρη. Οι χώρες υποδοχής πρέπει να κάνουν κερδοφόρες συμφωνίες, ενώ μπορούν να ευνοηθούν από την τεχνολογία που θα μεταβιβαστεί στους τοπικούς πληθυσμούς. Τέλος κάθε τέτοια συμφωνία θα πρέπει να γίνει με πλήρη διαφάνεια.
Η Ιαπωνία σκοπεύει να θέσει το θέμα στη σύνοδο της G8. Όσον αφορά τα τρόφιμα, τα συμφέροντα της G8 συνδέονται με αυτά της Αφρικής.
