Ενώ όλο και περισσότεροι υποψήφιοι αρχίζουν να μην ενδιαφέρονται για τις θέσεις στα ΑΕΙ της περιφέρειας η πολιτεία εξακολουθεί να..ιδρύει νέα πανεπιστήμια.Γιατί;Του κ.Απ. Λακασα.
H πολιτεία και η πανεπιστημιακή κοινότητα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν έχουν πάρει στα σοβαρά τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ από το 2006 και μετά, όταν καθιερώθηκε το όριο εισαγωγής του «10».
Αντίθετα, όπως φαίνεται από την πρόσφατη επισημοποίηση της ίδρυσης ενός ακόμη πανεπιστημίου –του 22ου, με έδρα το Αγρίνιο– η ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνεχίζει να γίνεται κυρίως με μικροκομματικά κριτήρια.
«Γιατί οι άλλοι και όχι εμείς», λένε στο Αγρίνιο, την ίδια στιγμή που ήδη από το 2004 έχει αρχίσει να λειτουργεί στην ανατολική πλευρά της περιφέρειας το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας με έδρα στη Λαμία και ένα τμήμα στη Λιβαδειά.
Και όμως, τα...αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι υποψήφιοι αρχίζουν να μην ενδιαφέρονται για τις θέσεις στα ΑΕΙ της περιφέρειας, τα οποία ξεκίνησαν να δημιουργούνται με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στα τέλη της δεκαετίας του ’90, και με κύριο στόχο να υπηρετήσουν κομματικά ή τοπικά συμφέροντα και εμμονές. Πέρυσι, περίπου 4.000 υποψήφιοι, παρότι είχαν πιάσει το όριο εισαγωγής στις πανελλαδικές εξετάσεις, τελικά δεν δήλωσαν κάποια σχολή. Είχαν εισαχθεί όλοι σε σχολές της περιφέρειας. Ο λόγος είναι ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, πολλοί υποψήφιοι δεν επιθυμούν να σπουδάσουν σε τμήματα με έδρα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Στη ζυγαριά το υψηλό κόστος σπουδών και διαβίωσης εκτός έδρας (υπολογίζεται σε περίπου 50.000 ευρώ) κέρδισε... χωρίς συναγωνισμό την χαμηλή αξία του πτυχίου στην αγορά εργασίας που προσφέρουν πολλά από τα περιφερειακά τμήματα.
Εάν το νέο ίδρυμα στο Αγρίνιο καταφέρει να αποκτήσει ακαδημαϊκή οντότητα και κύρος, αυτό εξαρτάται από τα μέλη της διοικούσας επιτροπής του. Ομως, η αφετηρία είναι αρνητική. Τα περιφερειακά πανεπιστήμια και ΤΕΙ βυθίζονται σε τέλμα. Αιτία δεν είναι μόνο η κρατική υποχρηματοδότηση αλλά κυρίως ότι δημιουργήθηκαν για να υπηρετήσουν κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκούς στόχους. Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι ένα ίδρυμα, όταν οι πανεπιστημιακοί του δημιουργούν νέα τμήματα με στόχο ή να τοποθετήσουν τους συγγενείς τους ή να ικανοποιήσουν τα αιτήματα κωμοπόλεων;
Από την άλλη, τα ελληνικά, ιδιωτικά κολέγια που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια ενισχύουν τη θέση τους. Παρά τις ενστάσεις που διατυπώνουν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και οι επιστημονικοί σύλλογοι (π.χ. το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών) για την ποιότητα σπουδών τους, αποτελεί πραγματικότητα ότι τα κολέγια δίνουν ένα πτυχίο που φέρει τη σφραγίδα κάποιου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου. Δεν είναι σοβαρό επιχείρημα ότι το υπουργείο Παιδείας φτιάχνει πελατεία για τα κολέγια επειδή δεν δημιουργεί στα δημόσια ΑΕΙ θέσεις ώστε να εισαχθούν όλοι οι υποψήφιοι. Οπως, επίσης, δεν είναι σοβαρή πολιτική να ιδρύονται πανεπιστήμια και ΤΕΙ ανά τη χώρα χωρίς κονδύλια, υποδομές και ακαδημαϊκή στρατηγική.
Η πολιτεία και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι οφείλουν να σχεδιάσουν με σοβαρότητα την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία χρειάζεται πλέον περισσότερο κατάργηση υπαρχόντων τμημάτων, παρά ίδρυση νέων.
