ο έλληνα-δεν θα δοθούν σε όσους «πλούσιους» έχουν μεικτό εισόδημα άνω των 2.000 ευρώ. Έως διπλάσιος φόρος σε ορισμένες κατηγορίες επαγγελματιών,αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, τα τέλη κυκλοφορίας,τη φορολογία ακινήτων και τις γονικές παροχές. Και είμαστε μόνο στην αρχή."
.
Οι περίοδοι χάριτος δεν χαρίζονται - ειδικά σε κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν δηλώνοντας πλήρη γνώση της κατάστασης..
Ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, είχε στο γραφείο του πλακέτα με τη φράση «Ουδείς πιο αγνώμων του ευεργετηθέντος». Ο Γεώργιος ο νεώτερος σπεύδει, μέσω της κυβέρνησής του, να τον δικαιώσει.
Μάλλον γι' αυτό και η νέα κυβέρνηση, η οποία ευεργετήθηκε με συντριπτικό ποσοστό διαφοράς στις πρόσφατες εκλογές, μοιάζει να ξέχασε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, ή τουλάχιστον εκείνες τις δεσμεύσεις που έδωσαν την εκλογική νίκη. Το σύνηθες αντεπιχείρημα, όσων σε αυτό τον τόπο επιμένουν στην πολιτική τους αθωότητα, είναι πως «είναι ακόμα νωρίς, είμαστε σε περίοδο χάριτος». Είθισται κάθε νέα κυβέρνηση να ξεκινά με... χρόνο- δώρο, ώστε να οργανωθεί, να ενημερωθεί, να αποκτήσει ακριβή εικόνα για την κατάσταση και τα προβλήματα, ώστε να ξεκινήσει να τα αντιμετωπίζει με αρμόζουσες λύσεις. Συμβατικά το χρονικό όριο τίθεται στους τρεις μήνες ή στις πρώτες εκατό ημέρες. Αυτό, σε κοινωνίες που αντέχουν ακόμη να είναι επιεικείς. Η ελληνική κοινωνία δεν ανήκει, από καιρό, σε αυτές.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, της κυβέρνησης Παπανδρέου, οι λόγοι αυστηρής αντιμετώπισης περισσεύουν. Ειδικά καθώς οι ίδιοι οι νέοι κυβερνώντες διαβεβαίωναν προεκλογικά ότι έχουν γνώση και σχέδιο - ακριβώς όσα δεν επιτρέπουν φανερούς αυτοσχεδιασμούς μετά την εκλογή. Εκτός αυτού, η περίοδος χάριτος αφορά ―ή θα έπρεπε να αφορά― σε διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος, σχέδια που η εκτύλιξη τους απαιτεί βάθος χρόνου, μακρόχρονα πλάνα. Όχι πάντως την ανοχή στην λογική «μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», ή την άμεση μετεκλογική αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεων.
Τις πρώτες ημέρες η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε καλά ―τουλάχιστον σε επίπεδο εικόνας και συμβολικών κινήσεων. Σε σημείο που κάμποσοι, ακόμα και φανατικοί νεοδημοκράτες να φθάσουν να αναρωτηθούν «μήπως;». Κάπου εκεί, όταν έσβησαν οι κάμερες και ήρθε η ώρα για την πραγματική πολιτική δράση, η φόρα έδωσε τη θέση της στην αδυναμία και τους αυτοσχεδιασμούς.
Ο γερο-Μαρξ έλεγε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ―την πρώτη φορά ως τραγωδία, την δεύτερη ως φάρσα. Στην νεότερη ελληνική πολιτική ιστορία είμαστε αποφασισμένοι να τον διαψεύσουμε. Έχουμε συνεχή αλληλοδιαδοχή από φάρσες. Την εμπιστοσύνη και την λαϊκή αποδοχή που ο Κώστας Καραμανλής ακύρωσε μέσα σε δυό χρόνια διακυβέρνησης, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μοιάζει να θέλει να την πετάξει από πάνω της όσο πιο γρήγορα μπορεί, σαν άχρηστο βάρος.
Είναι εντυπωσιακή η αντιστροφή των προεκλογικών διακηρύξεων. Η στήριξη της αγοράς και των μικρομεσαίων δίνει τη θέση της σε νέα επίθεση φόρων. Το «χρήματα υπάρχουν» του δημοσίου διαλόγου μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων, έδωσε την θέση του στο «σφίχτε τα ζωνάρια» και την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι αυξήσεις ―που θα προκαλούσαν το γέλιο, αν είχε μείνει όρεξη στο μέσο έλληνα― δεν θα δοθούν σε όσους «πλούσιους» έχουν μεικτό εισόδημα άνω των 2.000 ευρώ. Έως διπλάσιος φόρος σε ορισμένες κατηγορίες επαγγελματιών (αρχιτέκτονες, μηχανικοί, οδηγοί ταξί και φορτηγών, χημικοί κλπ). Αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, τα τέλη κυκλοφορίας και ακινήτων και τις γονικές παροχές. Και είμαστε μόνο στην αρχή.
Δεν είναι ασφαλώς μόνο τα οικονομικά μέτρα που απογοητεύουν. Είναι και οι χειρισμοί των νέων υπουργών, οι υπαναχωρήσεις σε κρίσιμα ζητήματα, μια σειρά κινήσεις που αποδεικνύονται θέμα εικόνας και όχι ουσίας. Ο κ. Χρυσοχοϊδης έκανε τα Εξάρχεια βάση των ΜΑΤ, αλλά ούτε μπαχαλάκηδες έπιασε ούτε τους τρομοκράτες ―η μόνη του σύλληψη που αξίζει μνείας είναι αυτή του κ. Παπαχρήστου. Η προεκλογικώς αποκαλούμενη «αποικιοκρατική» συμφωνία με την COSCO παραμένει ως έχει, μόνο τα αιτήματα των λιμενεργατών είναι υπό διαπραγμάτευση και από πάνω συζητείται η επέκταση της «αποικιοκρατίας» με πώληση του χρέους της χώρας στην Κίνα. Το περίφημο άνοιγμα των γενικών γραμματειών στους «αρίστους», με διαδικτυακή αποστολή βιογραφικών, απεδείχθηκε φτηνό πυροτέχνημα: δεκάδες χιλιάδες βιογραφικά πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων και γνωστοί από προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ή απλώς γνωστοί και φίλοι του υπουργού, πιάσαν τα πόστα. Όσο για την περιλάλητη «πράσινη ανάπτυξη», μάλλον ανήκει στα είδη που παρουσιάζουν χειμερία νάρκη.
Ο κατάλογος δεν είναι εξαντλητικός. Είναι όμως ενδεικτικός. Με την εναπομείνασα ανοχή του λαού να εξανεμίζεται, σύντομα η «περίοδος χάριτος» θα διαγραφεί από το πολιτικό λεξιλόγιο και θα περιοριστεί στην αρχαιοπρεπή της σημασία, ως τα έμμηνα της Αγλαϊας, της Θάλειας ή της Ευφροσύνης. Η επόμενη περίοδος φαίνεται σκοτεινή και το χειρότερο είναι πως, οι υπεύθυνοι μοιάζει να αγνοούν πόσο επικίνδυνο είναι να χάνει ένας λαός την ελπίδα του.
Λαμπρινή Χ.Θωμά.
