Κύμα Ελλήνων ..νεομεταναστών.Περίπτωση 1η «[...] Εργάζομαι ως δημόσιος υπάλληλος και έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, είμαι παντρεμένος με δύο παιδιά και η γυναίκα μου είναι επιχειρηματίας. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα εδώ. Κοιτάζουμε στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Τι χρειάζεται για τη βίζα, τι ευκαιρίες απασχόλησης υπάρχουν, πώς ...είναι το κόστος ζωής, στέγασης...»
Περίπτωση 2η: «[...] Εχω σπουδάσει φαρμακοποιός, προσπαθώ να βρω εργασία και δεν μπορώ. Ετσι αναγκάζομαι να δουλεύω στον φούρνο του πατέρα μου... αλλά και εκεί οι δουλειές έχουν μειωθεί. Καλά-καλά ούτε ο πατέρας μου μπορεί να βγάλει μεροκάματο. Πού μπορώ να αποτανθώ για να βρω πληροφορίες για εργασία για μένα και τον πατέρα μου, τι απαιτείται για χορήγηση βίζας... Είμαστε σε αδιέξοδο.»
Περίπτωση 3η: «[...] Είμαι παντρεμένος με δύο παιδιά, έχω φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης και θα ήθελα να σας ρωτήσω τι προοπτικές υπάρχουν να εργαστώ ως καθηγητής στην [...]. Οπως γνωρίζετε τα πράγματα εδώ έχουν δυσκολέψει και για τούτο άρχισα να αναζητώ εργασία στο εξωτερικό...»
Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από επιστολές που έχουν φτάσει το τελευταίο διάστημα στη γραφείο Μελβούρνης της ενημερωτικής ιστοσελίδας TGA News που καλύπτει τον ευρύτερο χώρο της ομογένειας.
«Από την αρχή του έτους, δεχόμαστε τηλεφωνήματα και email από άτομα που ζητούν πληροφορίες, συμβουλές και υποστήριξη για να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Σε κάθε λέξη τους διαπιστώνεις την πίκρα, την αγωνία και την απογοήτευση για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα», γράφουν σε σχετικό ρεπορτάζ.
Η επιθυμία φυγής είναι ισχυρή, κατακλύζει τη σκέψη όλο και περισσοτέρων. Ομως τα πράγματα δεν είναι όπως το ’50. Η ανεργία δεν είναι «ελληνικό» φαινόμενο. Πλήττει εξίσου τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και φυσικά τις χώρες της Ε. Ε. Πριν καν η κρίση χτυπήσει τον δυτικό κόσμο, μετανάστες από τρίτες χώρες είχαν καλύψει μεγάλο ποσοστό των χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας -αυτές που κάποτε είχαν «χτυπήσει» οι Ελληνες σε Γερμανία, Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ. Τώρα απαιτούνται «χαρτιά» και ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος. «Χρειάζεται συνεχώς να απογοητεύω τους ανθρώπους», λέει σήμερα στην «Καθημερινή» ο κ. Κώστας Μακρής που διατηρεί γραφείο μεσολάβησης για μετανάστευση σε Καναδά και Αυστραλία. Είναι η δεύτερη φορά που επικοινωνούμε μαζί του. Μετά το πρώτο ρεπορτάζ, τα τηλέφωνα στην εφημερίδα δεν έχουν σταματήσει να κτυπούν. «Παρακαλώ πώς μπορώ να έρθω σε επαφή με τον κ. Μακρή;» ρωτούν.
«Ο κόσμος τα έχει χαμένα», λέει ο ίδιος. «Είναι σε πανικό. Θέλουν να φύγουν, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι αποφασισμένοι. Ερχονται, φεύγουν, ξανάρχονται. Γιατί άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις. Τα ίδια προσόντα με σένα έχει και ο Ιταλός και ο Γερμανός, για παράδειγμα. Χρειάζεται μεγάλη θέληση, να τ’ αφήσεις όλα πίσω. Γιατί εγώ μπορώ να σου βρω δουλειά, αλλά δεν μπορώ να σου εξασφαλίσω και το όνειρό σου». Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα τού έχουν τηλεφωνήσει εκατοντάδες άνθρωποι. «Κάθε μέρα έχω 10 - 20 τηλέφωνα σίγουρα. Επαγγελματίες, νέοι, οικογενειάρχες, άνεργοι. Ακόμα και ξένοι. Και οι μετανάστες θέλουν να φύγουν».
Η τάση είναι υπαρκτή. Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού καταγράφει πληθώρα σχετικών αιτημάτων, η καναδική πρεσβεία αναφέρει ότι οι αιτήσεις για εργασία ή σπουδές στη χώρα έχουν εκτοξευθεί. Κατά χιλιάδες αποστέλλονται τα ελληνικά βιογραφικά στην ευρωπαϊκή πύλη για την κινητικότητα στην εργασία EURES (8.709 είναι σήμερα). Οχι, δεν είναι ένα κύμα μετανάστευσης σαν αυτό του ’50 - είναι κάτι εντελώς καινούργιο...
Θέλουν εξωτερικό 7 στους 10 αποφοίτους
Η ανεργία στους νέους έχει χτυπήσει κόκκινο (29,8% στους έως 24 ετών). Δεν είναι τυχαίο ότι 7 στους 10 αποφοίτους ΑΕΙ απαντούν ότι δεν θα απέκλειαν να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν, ούτε ότι περίπου το 20% όσων σπουδάζουν ήδη έξω αποφασίζουν να παρατείνουν τα φοιτητικά τους χρόνια. Η «καθυστέρηση» της εισόδου στην αγορά εργασίας είναι κι αυτός ένας τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης...
Οπως σημείωνε άλλωστε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Yale Στάθης Καλύβας στην «Κ», «οι περισσότεροι, με μόνο εφόδιο ένα πτυχίο του ελληνικού πανεπιστημίου, δεν διαθέτουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για το είδος της επαγγελματικής σταδιοδρομίας που θα επιθυμούσαν στο εξωτερικό». Πρόσφατη έρευνα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Λ. Λαμπριανίδη σε 2.734 Ελληνες, πτυχιούχους ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εξωτερικό, έδειξε ότι το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Οι περισσότεροι είναι οικονομολόγοι και νομικοί (33%), προγραμματιστές Η/Υ, φυσικοί και χημικοί (25%) και μηχανικοί (23%). Οι χώρες που κυρίως επιλέγουν είναι η Βρετανία (31,7%), οι ΗΠΑ (28,7%), η Γερμανία (6,6%) και η Ελβετία. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, έχουν παραμείνει στο εξωτερικό.
Μόνο 16% ένιωσαν σε τέτοιο βαθμό νοσταλγία για την πατρίδα ώστε επέστρεψαν.
Σήμερα με πίκρα αναφέρουν ότι οι αμοιβές τους έχουν μειωθεί κάθετα...
Λ. Γιανναρου
a
