Το «πακέτο» του Μαρτίου δεν αναμένεται να δώσει λύση στην κρίση χρέους

Γράφει ο Economist:

"Από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους, πριν από ένα χρόνο, οι αγορές ομολόγων έχουν επανειλημμένως θέσει σε δοκιμασία την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων ηγετών να αποφύγουν πτωχεύσεις κρατών.
Σε κάθε περίπτωση, τα μέλη της...Ευρωζώνης έκαναν κάτι -όχι, όμως, αρκετό για να αποτρέψουν την κρίση. Η φετινή χρονιά μοιάζει να ακολουθεί το ίδιο μοτίβο.
Στις αρχές Ιανουαρίου, οι επενδυτές εκποιούσαν ομόλογα ευάλωτων χωρών της Ευρωζώνης όπως η Πορτογαλία, στην περιφέρεια, και το Βέλγιο, πιο κοντά στον πυρήνα. Σε απάντηση, η Γερμανία, ο απρόθυμος «ταμίας» της Ευρωζώνης, στήριξε άλλη μία πρωτοβουλία. Μια «μεγάλη ευκαιρία» που θα δοθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου υποτίθεται πως θα ενισχύσει τη δυνατότητα οικονομικής στήριξης. Ως αντάλλαγμα, η Ευρωζώνη θα υιοθετήσει μεγαλύτερη πειθαρχία, γερμανικού τύπου.
Ελπίδες εκφράζονταν ότι η μεγάλη ευκαιρία θα ήταν αντάξια του ονόματός της. Τα spread των 10ετών κρατικών ομολόγων Πορτογαλίας και Ισπανίας υποχώρησαν δραστικά από τα ύψη του Ιανουαρίου. Ομως, η άκαρπη Σύνοδος των Ευρωπαίων ηγετών στις 4 Φεβρουαρίου επιδείνωσε ξανά το κλίμα.
Η μοναδική συγκεκριμένη μεταρρύθμιση που μοιάζει πιθανή, είναι η αύξηση του πραγματικού ύψους των κεφαλαίων στήριξης. Το πρόβλημα είναι πως οι επενδυτές όλο και περισσότερο φοβούνται πως το αρχικό ποσό των 750 δισ. ευρώ δεν θα είναι αρκετό για να σβήσει τη φωτιά, αν αυτή εξαπλωθεί από μικρότερες χώρες της περιφέρειας σε μεγαλύτερες, όπως η Ισπανία.
Αλλη μια απογοήτευση της 4ης Φεβρουαρίου ήταν η εντύπωση πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες μοιάζουν να υπαναχωρούν από τα σχέδια ενίσχυσης της επιρροής του EFSF. Η ανακοίνωση της Συνόδου δεν περιείχε την αναμενόμενη κωδική λέξη «ευελιξία», που θα έδινε στο EFSF τη δυνατότητα να κάνει περισσότερα. Απομακρύνονται επίσης οι πιθανότητες να διευκολύνει το EFSF τη μείωση του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα μέσω επαναγοράς ομολόγων.
Αντί να αντιμετωπίσουν αυτά τα δύσκολα ζητήματα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επικεντρώθηκαν στη σύνοδο στην άλλη πλευρά της μεγάλης ευκαιρίας, τις μεταρρυθμίσεις που ζητεί η Γερμανία για την αποτροπή μελλοντικών κρίσεων. Βάσει ενός «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας», οι ασθενέστερες χώρες θα πρέπει να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους ώστε να ανταποκριθούν στις ιδιαιτερότητες της ιδιότητας του μέλους κοινού νομίσματος. Με μεταρρυθμίσεις μεταξύ άλλων σε ευαίσθητους τομείς όπως το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, ο φόρος στις επιχειρήσεις και η τιμαριθμοποίηση των μισθών.
Κάποιες ιδέες είναι λογικές, κάποιες λιγότερο. Η αποσύνδεση των μισθών από τις τιμές θα ήταν καλή ιδέα. Ομως, η εναρμόνιση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις σε υψηλότερο επίπεδο θα έκανε την Ευρωζώνη πολύ λιγότερο ελκυστική για τους ξένους επενδυτές.
Το μεγαλύτερο, όμως, ελάττωμα του σχεδίου είναι ότι αποτυγχάνει να επιλύσει την κρίση χρέους. Ολα δείχνουν ότι το μεταρρυθμιστικό πακέτο του ερχόμενου μήνα θα είναι οδυνηρά ανεπαρκές".