Το «ανισόρροπο» τέχνασμα της Αγκελα Μέρκελ

Τη μετάθεση του βάρους των μεταρρυθμίσεων στις χώρες με ελλείμματα επιχειρεί η Γερμανία, καθώς υπάρχουν πιέσεις για μεταρρυθμίσεις στις χώρες με πλεόνασμα.

Ανησυχία, αγωνία, δυσαρέσκεια. Όλα μοιάζουν να κρίνονται μέσα σε λίγες μέρες - η έξοδος από την κρίση, το μέλλον του ευρώ, ίσως και το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης...
Η εκκίνηση που δίνει σήμερα η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες θα κάνει είτε...ένα βήμα μπροστά, είτε ένα βήμα πίσω. Και για αρκετούς αναλυτές στον ξένο Τύπο, οι προσγειωμένες στην πολιτική πραγματικότητα αποφάσεις που θα ληφθούν θα ισοδυναμούν τελικά με ένα βήμα πίσω. «Το ευρώ θα ενισχυθεί αν οι ηγέτες κομίσουν αποφάσεις, αλλά αυτό είναι μόνον λίγο περισσότερο πιθανό από το να εμφανιστεί σήμερα στη Σύνοδο ο κύριος Τίποτα», γράφει ο Τζέιμς Μάκιντος στην εφημερίδα Financial Times προσδοκώντας τα ελάχιστα από τη σημερινή συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών. «Μέχρι τώρα, η Ευρώπη υιοθετεί μέτρα - λευκοπλάστ και δεν υπάρχει λόγος να πιστέψω ότι αυτή η Παρασκευή θα είναι διαφορετική», δηλώνει στη Wall Street Journal ο Μπράιαν Γέλβινγκτον, της Knight Capital στη Νέα Υόρκη. Κοινώς, οι προσδοκίες που καλλιέργησαν οι Ευρωπαίοι στις αρχές του χρόνου θα διαψευστούν. Οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών παραμένουν αγεφύρωτες, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να συνιστούν, ως συνήθως, τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή.

Σύμφωνα με τη Wall Street Journal είναι αβέβαιη ακόμη και η συμφωνία όσον αφορά την ενίσχυση του ταμείου διάσωσης στα 440 δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς το «Κλαμπ του Όχι» -Γερμανία, Ολλανδία και Φινλανδία- μπορεί να επιτρέψει μόνον αόριστη συμφωνία για την ενίσχυση του ταμείου, εάν και εφόσον χρειαστεί.

Οσον αφορά το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, αυτό ήδη αποτελεί παρελθόν. Αντικαταστάθηκε από το «Σύμφωνο για το ευρώ», που σύμφωνα με τον Αντρέου Μισέ της εφημερίδας El Pais, είναι ένα «κείμενο ιδεών» που θα αφορά προτάσεις για τη σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα (χωρίς την κατάργηση της τιμαριθμικής προσαρμογής), τη σύνδεση του ορίου συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, την ενίσχυση της απασχόλησης με μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και την ενίσχυση των υποχρεώσεων των κρατών - μελών (έτσι αόριστα προς το παρόν) όσον αφορά την τήρηση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ. Αλλά το πρόβλημα με το χρέος είναι αλλού τελικά.

Όπως εύστοχα παρατηρεί στη Wall Street Journal ο Φίλιπ Γουάιτ, του Κέντρου Ευρωπαϊκών, «φαίνεται ότι η λέξη `ανταγωνιστικότητα' έχει αντικατασταθεί με τη λέξη `ανισορροπία'. «Αλλά οι ανισορροπίες στην Ευρωζώνη αφορούν τόσο τα μεγάλα ελλείμματα στις χώρες της περιφέρειας όσο και τα μεγάλα πλεονάσματα της Γερμανίας», δηλώνει. Και εξηγεί ότι «η πολιτική σημασία του να ορίσεις την `ανισορροπία' ως πρόβλημα ανταγωνιστικότητας μεταθέτει το βάρος των μεταρρυθμίσεων στις χώρες με ελλείμματα και αίρει το ανάλογο βάρος από τις χώρες με πλεονάσματα». Σπουδαίο το τέχνασμα της κυρίας Μέρκελ, που προσπαθεί πρωτίστως όχι να σώσει το ευρώ αλλά μάλλον το πολιτικό της μέλλον (ενόψει των εκλογών σε κρίσιμα κρατίδια στη Γερμανία). 'Η, αλλιώς, τόνωση της ζήτησης στη Γερμανία και αναδιάρθρωση του εμπορίου λιανικής είναι οι μεταρρυθμίσεις που (επιπλέον) απαιτούνται για την εξισορρόπηση της ανισορροπίας...
Ελένα Μπέλλη