Αναμφισβήτητα είναι η πλέον δύσκολη προεκλογική περίοδος για τα κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., γιατί απλά δεν μπορούν να υποσχεθούν τίποτα ευχάριστο, δεν μπορούν να δώσουν καμία ελπίδα στους ψηφοφόρους και η αγωνία για το αποτέλεσμα προκαλεί αφόρητο εκνευρισμό στα επιτελεία τους.
Και τα δύο κόμματα, αρχικά το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Ν.Δ. από τον... περασμένο Νοέμβριο, είναι εγκλωβισμένα στην πολιτική της τελευταίας διετίας και έχουν χρεωθεί τα δραματικά αποτελέσματά της. Από την πολιτική αυτή δεν έχουν τίποτα θετικό να υπενθυμίσουν στους ψηφοφόρους, όπως δεν έχουν και τίποτα θετικό να προβάλουν από την πολιτική που θα εφαρμόσουν μετά τις εκλογές, αφού ήδη έχουν συμφωνήσει να λάβουν μέτρα ύψους 14,5 δισ. ευρώ!
Η πίεση των εκλογών, όμως, δημιουργεί την ανάγκη εξεύρεσης «επιχειρημάτων». Ενα από αυτά είναι πως, μετά τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση θα... διαπραγματευτεί με την τρόικα τη δανειακή σύμβαση. Πόσοι, αλήθεια, πιστεύουν πράγματι ότι η τρόικα θα έρθει στα μέσα Μαΐου και θα ρωτήσει τη νέα μας πολιτική ηγεσία «μήπως θέλετε να αλλάξουμε το μνημόνιο, να το κάνουμε πιο light;».
Οχι μόνο δεν υπάρχει καμία περίπτωση, αλλά φρόνιμο είναι να αποφύγουμε νέα διαπραγμάτευση, γιατί η τελευταία διετία έχει δείξει ότι στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα πάντα χάνουμε. Και είναι ορατός ο κίνδυνος να χάσουμε περισσότερα από όσα είναι προγεγραμμένα να χαθούν.
Αν δεν πείθει η προοπτική διαπραγμάτευσης, επιστρατεύονται επιχειρήματα από… επιτυχίες της πολιτικής της τελευταίας διετίας. Και όμως υπάρχουν, αλλά «πνίγονται» από τις εφημερίδες. Ο υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, έψεξε τον Τύπο, γιατί, κατά την παρουσίαση της πρόσφατης έκθεσης του ΔΝΤ απέκρυψε ή αγνόησε μια θετική «είδηση».
Είπε ο υπουργός πως «...αναζήτησα με προσοχή όλες τις εφημερίδες και καμία εφημερίδα δεν έγραψε το εξής: Οτι, μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, η χώρα μας, σε ό,τι αφορά το έλλειμμα, το κυκλικά διορθωμένο, δηλαδή αυτό που δεν επηρεάζεται από την πορεία της οικονομίας, την ανάπτυξη, την ύφεση για την ακρίβεια, έχει πάει από το 12% του ΑΕΠ στο 0%. Και έχει φέρει την Ελλάδα από την 30ή στην 6η θέση». Δηλαδή, αν ξεχάσουμε την απολύτως θολή εικόνα της πραγματικής οικονομίας, «στα χαρτιά» όλα βαίνουν καλώς.
Η συγκεκριμένη «είδηση» δεν θα έβρισκε χώρο για δημοσίευση ούτε στην εφημερίδα που εκδίδει το LSE. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν θεωρηθεί σημαντική, η επίτευξη του μηδενικού «κυκλικά διορθωμένου ελλείμματος», ουδείς ξεχνάει ότι, για να επιτευχθεί, απαιτήθηκαν σκληρά μέτρα, που προκάλεσαν «κυκλικά αδιόρθωτα ελλείμματα» στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τις επιχειρήσεις.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ
