Αν η προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτύχει, τότε ξανανοίγει ο δρόμος προς τις κάλπες, με επικρατέστερη προοπτική να μην προκύψει και πάλι αυτοδυναμία και να βρεθούμε στα ίδια και χειρότερα αδιέξο-δα από αυτά που είμαστε σήμερα..
Ο ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει. Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες, τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τους παράγοντες της διεθνούς οικονομίας είναι δυσοίωνα. Και οι εκκρεμότητες είναι άμεσες και πιεστικές. Ολοι αναμένουν να δουν αν η χώρα θα... αποκτήσει βιώσιμη κυβέρνηση και αν θα ανταποκριθεί στις προβλεπόμενες από τη δανειακή σύμβαση υποχρεώσεις της ή αν θα παγιδευτεί στους δαιδάλους της ακυβερνησίας με ό,τι καταστροφικό θα συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη.
Αυτήν την πραγματικότητα θα πρέπει να έχουν κατά νου οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων όταν θα προσέρχονται στο Προεδρικό Μέγαρο. Και να μην τρέφουν ψευδαισθήσεις ως προς το μήνυμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής. Το εκλογικό Σώμα εξέφρασε την οργή και την αγανάκτησή του για τη λιτότητα την οποία βιώνει αλλά δεν εξουσιοδότησε την άσκηση της μιας ή της άλλης πολιτικής προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Αλλωστε, αποτελεί ψευτοδίλημμα αν είναι προτιμότερη η πολιτική της επαναδιαπραγμάτευσης ή της σταδιακής απαγκίστρωσης ή της καταγγελίας της σύμβασης από τη στιγμή που και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθετεί την ανάληψη μονομερών πρωτοβουλιών. Στην προσπάθεια μεταβολής των όρων μιας συμφωνίας, εκείνο που μετράει είναι η αντίδραση της άλλης πλευράς και όχι των συμμάχων σου ή των συνεργατών σου.
Και περισσότερο από καθετί μετράει το τίμημα που θα κληθεί να καταβάλει η μία ή η άλλη πλευρά αν η διαπραγμάτευση δεν αποδώσει τα προσδοκώμενα. Στην περίπτωσή μας, το τίμημα είναι το επαχθέστερο δυνατό. Και με την επιβολή του μας απειλούν ήδη όλοι οι άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι στο πρόβλημά μας.
Αν η προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτύχει, τότε ξανανοίγει ο δρόμος προς τις κάλπες. Και με επικρατέστερη προοπτική να μην προκύψει και πάλι αυτοδυναμία και να βρεθούμε στα ίδια και χειρότερα αδιέξοδα από αυτά που είμαστε σήμερα.
