Δεν θα υπήρχε Γερμανία δίχως τους Γερμανούς βιομηχάνους και Γαλλία δίχως τους Γάλλους. Δεν μπορεί σε μία χώρα η αστική τάξη της να μην διαδραματίζει ρόλο στο οικονομικό γίγνεσθαι.
Κι όμως! Στην Ελλάδα κάποιοι έχουν φανταστεί τα πράγματα να γίνονται διαφορετικά...
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε στο παρελθόν εθνική αστική τάξη κι αυτό υπήρξε η πηγή πολλών προβλημάτων μας. Και αυτό διότι... τις κρίσιμες για το Έθνος ώρες που θα έπρεπε ο αστικός χώρος να εκφράσει την άποψή του, αυτός ήταν απών και παρέδωσε έτσι όλο το πεδίο δράσης σε άλλες δυνάμεις.
Το θέμα αυτό είχε επισημανθεί έγκαιρα, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να δημιουργηθεί μία υγιής επιχειρηματική ελίτ με εθνική συνείδηση, όπως συμβαίνει στις άλλες δυτικές χώρες. Κι αυτό διότι οι όποιες προσπάθειες έγιναν από πάνω προς τα κάτω. Δεν ευνοήθηκαν οι όποιες καινοτόμες ενέργειες προκρίθηκαν από την ίδια την κοινωνία. Αλλά επιλέχτηκαν με αδιαφανή κριτήρια πρόσωπα που θα διαδραμάτιζαν τον ρόλο της ηγεσίας στον αστικό χώρο. Και στα πρόσωπα αυτά κατευθύνθηκαν τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ και αργότερα των κοινοτικών κονδυλίων.
Δεν δημιουργήθηκε τυχαία η κλεπτοκρατία. Επιδίωξαν την αριστοκρατία και στην θέση της βρήκαν μία ημέρα την κλεπτοκρατία. Κάθε φορά που επιχειρείται να δημιουργηθεί κάτι πέρα και έξω από την φυσική ροή των πραγμάτων, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Κι ας υπήρξαν στο μεταξύ καλές προθέσεις.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα. Επιχειρείται να κτυπηθεί το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου επειδή η σημερινή επιχειρηματική ελίτ που υπάρχει δεν τους κάνει. Να το πούμε διαφορετικά: Με τα δικά τους λεφτά δημιουργήθηκε μία νέα κλεπτοκρατία. Δεν τους αρέσει και επιχειρούν να την ξηλώσουν. Μέχρις εδώ καλά. Μόνο που στην κορυφή της επιχειρηματικής κοινότητας δεν υπάρχουν μόνο τα δικά τους δημιουργήματα - τερατουργήματα. Υπάρχουν και δυνάμεις που αναδείχτηκαν με υγιή τρόπο. Δυνάμεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το κύτταρο για την επόμενη δημιουργική ημέρα.
Μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να μην ελέγχουν αυτό που λέγεται επιχειρηματική ελίτ. Ανήκουν σε αυτήν, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία. Πόσο λογικό είναι να τους αποκεφαλίσουμε; Για να φέρουμε τι στην θέση τους; Μόνο ξένες επιχειρήσεις; Μα τότε δεν θα μιλάμε για την Ελλάδα. Ή αλλιώς, θα είναι μία Ελλάδα δίχως Έλληνες. Οι Έλληνες θα έχουν δευτερεύοντα ρόλο στην πατρίδα τους. Πόσο έξυπνο είναι αυτό για όσους δήθεν οραματίζονται την ευρωπαϊκή ενοποίηση; Αν έτσι συνεχίσουν, θα μιλάμε για την Ευρώπη των Βορείων. Όχι, πάντως, για την Ευρώπη των λαών της.
Θανάσης Μαυρίδης
