Η απόφαση του EFSF να μην επιστρέψει το 1,2 δισ. ευρώ στην Ελλάδα αν η τελευταία δεν αποδείξει ότι προχωρά τις μεταρρυθμίσεις σφίγγει περισσότερο τον κλοιό γύρω από την ελληνική οικονομία.
Όμως, το χειρότερο ίσως είναι άλλο...
Τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, πολλοί έλεγαν ότι η χώρα θα ξέμενε από ρευστό στα μέσα Μαρτίου.
Όταν μπήκαμε στο.. Μάρτιο, πολλοί έλεγαν ότι τα λεφτά θα τελείωναν στα τέλη του μήνα.
Προς τα μέσα Μαρτίου, η καταληκτική ημερομηνία μετακυλίστηκε στις 8 ή 9 Απριλίου. Προχθές, αν δεν κάνουμε λάθος, το Reuters φέρεται να την τοποθέτησε στις 20 Απριλίου.
Δεν θα εκπλαγούμε αν κάποιος άλλος την πάει ακόμη πιο πέρα προσεχώς, π.χ. στα τέλη Απριλίου ή στις αρχές Μαΐου.
Ιδίως αν αποδειχθεί ότι η ρύθμιση-εξπρές απέδωσε αρκετά λεφτά στα κρατικά ταμεία και η ρύθμιση για τις 100 δόσεις σε ασφαλιστικά ταμεία και αργότερα στην εφορία αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Μ' αυτά που γράφουμε δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε τη ζοφερή πραγματικότητα.
Πράγματι, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας στο κράτος και στην ελληνική οικονομία γενικότερα που κάνει ολοένα και μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομική δραστηριότητα όσο δεν επιλύεται.
Απλώς θέλουμε να δείξουμε ότι η ημερομηνία όπου το κράτος θα ξεμείνει από ρευστό είναι κινούμενος στόχος.
Θα μπορούσε να συμβεί σε κάποιο σημείο τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Όμως, η μόνη σίγουρη καταληκτική ημερομηνία είναι ο Ιούνιος αφού τότε θα πρέπει να αποπληρωθούν ομόλογα στην ΕΚΤ.
Θα πρέπει λοιπόν να βρεθεί μια ενδιάμεση λύση που θα ξεμπλοκάρει την εκταμίευση κάποιας υποδόσης από τα 7,2 δισ. ευρώ.
Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να υποβάλει στους δανειστές προς έγκριση.
Μας το υπενθύμισε ακόμη μία φορά χθες το EFSF με την απόφασή του να μην επιστρέψει το ποσό του 1,2 δισ. ευρώ, αλλά να αφήσει ουσιαστικά ανοικτό το ενδεχόμενο μελλοντικά υπό προϋποθέσεις.
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι εταίροι-δανειστές δεν επιθυμούν τον στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας και θα εξαντλήσουν τα περιθώρια για ένα συμβιβασμό.
Αυτό δείχνει επίσης η απόφαση της ΕΚΤ να αυξήσει το όριο του ELA στα 71 δισ. ευρώ περίπου.
Μέχρι τότε, κι αυτό μπορεί να είναι ένα διάστημα μιας ή περισσότερων εβδομάδων, η οικονομία θα επιπλέει.
Αν όμως ενδιάμεσα οι δανειστές διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης θα μπούμε σε άλλη ρότα.
Το μήνυμα που έστειλαν χθες με το 1,2 δισ. ευρώ είναι μεν το ίδιο με προηγούμενα, αλλά πιο σαφές και πολιτικό.
Κάντε μεταρρυθμίσεις για να πάρετε λεφτά. Είναι η νέα βερσιόν της παλιάς τακτικής δόση και μέτρα.
Όμως, αμφιβάλλουμε, ίσως περισσότερο από πριν, για την ετοιμότητα, την επιθυμία και την ικανότητα της ελληνικής πλευράς να παρουσιάσει και να υλοποιήσει ένα πλέγμα μεταρρυθμίσεων όπως το εννοεί η άλλη πλευρά.
Το βίντεο με το ηχητικό ντοκουμέντο για τον χαμένο, κίτρινο φάκελο που αναζητά η 6μελής ελληνική αντιπροσωπεία όταν κάθεται απέναντι από την αντίστοιχη γερμανική υπό την κ. Μέρκελ στη συνάντηση του Βερολίνου μας προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Προς την ίδια κατεύθυνση δείχνουν αυτά που πληροφορούμαστε για τις επαφές μεταξύ των ελληνικών και των τεχνικών κλιμακίων των δανειστών.
Μακάρι να κάνουμε λάθος.
Όμως, ενισχύεται η εντύπωση ότι η ελληνική πλευρά αφενός δεν επιθυμεί τη λήψη επώδυνων πολιτικά μέτρων και αφετέρου δεν μπορεί να κοστολογήσει τις μεταρρυθμίσεις με τις κλασικές μεθόδους λόγω έλλειψης γνώσεων και εμπειρίας.
Υπό αυτή την έννοια, η χθεσινή απόφαση για το 1,2 δισ. ευρώ είναι σημαντική.
Δείχνει πως υπάρχει πολιτική απόφαση να μην τονωθεί η ρευστότητα πριν η Αθήνα εμφανίσει και νομοθετήσει τουλάχιστον ένα σετ αποδεκτών και άμεσα υλοποιήσιμων μεταρρυθμίσεων.
Όμως, το τελευταίο ίσως κολλήσει αφενός στο περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων που θα ζητήσουν οι δανειστές και αφετέρου στη διαφορά κοστολόγησης των μέτρων από την ελληνική πλευρά.
Τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται εκ νέου.
Του Dr. Money
