"..για να προσγειωθούμε στη σημερινή πραγματικότητα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η χώρα μας έχει περιέλθει στη δίνη ενός φαύλου κύκλου, που οδηγεί επικίνδυνα σε φούσκα χρεοστασίου 600 περίπου δισ. ευρώ (ποσό ακριβώς δυόμισι φορές μεγαλύτερο του ΑΕΠ που ολοένα διευρύνεται).."Άρθρο του κ.Σ.Τσουκαντά,
πρώην γεν. δ/ντή του Υπ.Ανάπτυξης.
Σε διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη της πιο έξυπνης και συνάμα πρωτότυπης γελοιογραφίας, οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να σατιρίσουν εκείνα τα στοιχεία, που κατά τη γνώμη τους εκφράζουν με τον πιο παραστατικό τρόπο τις ενδυματολογικές ιδιομορφίες διάφορων λαών της γης, με ιδιαίτερα...σατιρική έμφαση των χαρακτηριστικών συνηθειών τους.
Νικητής αναδείχθηκε ο γελοιογράφος που παρουσίασε μια σειρά Ελλήνων (ντυμένοι τσολιάδες και με φόντο την Ακρόπολη των Αθηνών) να απλώνουν το χέρι τους και να το βάζουν ο ένας στην τσέπη του άλλου». Δεν θυμάμαι αν ήταν ανέκδοτο ή δημοσιευμένο περιστατικό. «Οπως και να ’ταν, ο βραβευθείς γελοιογράφος ήταν ευρηματικός.
Αποκορύφωμα της σκωπτικής διάθεσης του ιδεατού γελοιογράφου θα αποτελούσε, κατά τη γνώμη μου, η προσθήκη στο σκίτσο του, του μεγαλύτερου «σελέμη» όλων των εποχών που δεν είναι άλλος από το Ελληνικό Κράτος. Θα ήταν φανταστικό αν ο άγνωστος καλλιτέχνης ολοκλήρωνε την ευρηματικότητά του με τη μορφή του πανέξυπνου αλλά αρχιτεμπέλη Καραγκιόζη, του ξυπόλυτου ήρωα των παιδικών μας χρόνων, που η ελληνική παράδοση τον θέλει πανούργο και καταφερτζή ακόμη και για τα πιο δύσκολα.
Άς τον φανταστούμε λοιπόν με ημίψηλο να παριστάνει Ελληνα πολιτικό και ν’ απλώνει το σπονδυλωτό μακρύ του χέρι σε μία «μπάνκα» διεθνών επενδυτών και μεγαλοτραπεζιτών και να τους αρπάζει 330 δισ. ευρώ (όσο περίπου είναι σήμερα το ελληνικό δημόσιο χρέος) από τα οποία σχεδόν τα μισά οφείλονται στις ελληνικές τράπεζες. Στις τσέπες των τραπεζών τα χέρια των οφειλετών είναι πολλά και παρά τις καλές τους προθέσεις δυσκολεύονται, λόγω αντικειμενικής ανέχειας, να πληρώσουν τα 265 δισ. ευρώ που χρωστάνε.
Όλοι μας κάποια στιγμή ενδώσαμε στην καθιερωμένη στη χώρα μας συνήθεια να βάζουμε το φακελάκι στην τσέπη του γιατρού που χειρούργησε το παιδί μας ή το εγγόνι μας, ενώ κάθε χρόνο ξεχνάμε να βάλουμε κάποιο κρυφό εισόδημα στη φορολογική μας δήλωση. Όσοι από εμάς εμπορευόμαστε ή ασκούμε ελεύθερο επάγγελμα, δεν εκδίδουμε («...ε...όχι... και...») όλα τα παραστατικά των εσόδων μας(!), ενώ οι πιο «εξυπνάκηδες» παρακρατούν τον ΦΠΑ που πρέπει να αποδώσουν στην εφορία τους.
Από την άλλη το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας χαροπαλεύει, όχι μόνο γιατί είναι ανύπαρκτοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του Κράτους να καταπολεμήσουν τη μαύρη και αδήλωτη εργασία, αλλά και γιατί οι διοικήσεις των ταμείων είναι ανίκανες να διαχειριστούν την μεγάλη περιουσία και τα αποθεματικά των ταμείων, μεγάλο μέρος των οποίων επενδύθηκε πριν λίγα χρόνια (με υποδείξεις φαύλων πολιτικών) στα αμαρτωλά δομημένα ομόλογα.
Και για να προσγειωθούμε στη σημερινή πραγματικότητα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η χώρα μας έχει περιέλθει στη δίνη ενός φαύλου κύκλου, που οδηγεί επικίνδυνα σε φούσκα χρεοστασίου 600 περίπου δισ. ευρώ (ποσό ακριβώς δυόμισι φορές μεγαλύτερο του ΑΕΠ που ολοένα διευρύνεται). Πολύ φοβάμαι ότι «εάν δεν βρεθεί ποιος, σελέμης ή όχι, χρωστάει σε ποιον και πόσο», και ακόμη «αν δεν βρεθούν και τιμωρηθούν οι κλέφτες», δεν πρόκειται το ελληνικό κράτος να ορθοποδήσει.
Τα ελλείμματα και τα χρέη των φορέων του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα προσθαφαιρούμενα στο έλλειμμα και το χρέος της «Κεντρικής Κυβέρνησης» (όπως αυτά εμπεριέχονται στον κρατικό προϋπολογισμό), προσδιορίζουν το (κατά τη γνώμη μου) επισφαλές για την εγκυρότητά του (λόγω της αδιαφανούς διαδικασίας προσδιορισμού) ύψος του ελλείμματος και του χρέους της «Γενικής Κυβέρνησης», που είναι και τα διεθνώς αναγνωριζόμενα.
Κάθε πολίτης θέλει να γνωρίζει ποιο είναι ακριβώς (σε απόλυτο μέγεθος) το έλλειμμα και το χρέος τόσο της Κεντρικής όσο και της Γενικής Κυβέρνησης.
Θυμίζω τον ασαφή αν όχι ταχυδακτυλουργικό τρόπο με τον οποίο μας ανακοινώνονται κάθε χρόνο τα πολλών δισεκατομμυρίων μειωμένα ποσά ελλειμμάτων της «Γενικής Κυβέρνησης», της οποίας τα αποτελέσματα προφανώς συγχωνεύονται με αόρατα διαχειριστικά πλεονάσματα(;) φορέων του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα (Ασφαλιστικά Ταμεία, ΟΤΑ, Νοσοκομεία, ΟΣΕ, κ.λπ.) Οι φορείς αυτοί όχι μόνο δεν έχουν πλεονάσματα, αλλά αποτελούν και την τρύπα δυσθεώρητων ελλειμμάτων που είναι υποχρεωμένη να χρηματοδοτεί η Κεντρική Κυβέρνηση..
imerisia
