Τι συμβαίνει με το Ηνωμένο Βασίλειο;
Από το δημοψήφισμα του Brexit τον Ιούνιο του 2016, η βρετανική εξωτερική πολιτική έχει καταρρεύσει.
Με τις ΗΠΑ σε ανασυγκρότηση, τη Ρωσία σε εμπόλεμη κατάσταση και την ανερχόμενη επιρροή της Κίνας, δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για τη Βρετανία να συνεργαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι όμως η Βρετανία υποχωρεί. Η απορρόφηση της κυβέρνησης με την ανησυχία για τον γόρδιο δεσμό του Brexit την έχει τυφλώσει σε σχέση με ό,τι συμβαίνει πέρα από τα σύνορά της.
Δεν έπρεπε να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Κατά την περίοδο πριν από την ψηφοφορία για το δημοψήφισμα η υπόσχεση του στρατοπέδου «Leave» για μία «παγκόσμια Βρετανία» απελευθερωμένη από τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπεισε πολλούς ότι η Βρετανία μετά το Brexit θα σταθεί ψηλότερα. Όμως σήμερα η φιλοδοξία των Brexiteers η Βρετανία να οδηγήσει την «Αγγλόσφαιρα» σε έναν γενναίο νέο κόσμο, έχει μετατραπεί σε μια κωμική αυταπάτη. Aς αναλογιστούμε την Ινδία, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος για το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Brexit.
Το πρόβλημα είναι ότι οι Ινδοί βλέπουν τη Βρετανία και την Ευρώπη ως μία αγορά. Για αυτούς η προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου να υιοθετήσει τους δικούς του κανόνες και πρότυπα είναι μια επιπόλαιη ταλαιπωρία. Πριν να επεκτείνει το εμπόριο και τις επενδύσεις με τη Βρετανία μετά το Brexit, η Ινδία θα επιδιώξει πιθανώς βαθύτερους δεσμούς με την Ε.Ε.
Η αδυναμία της Βρετανίας είναι επίσης εμφανής στο εσωτερικό της.
Παρά την επιτυχία που προκάλεσε την παγκόσμια υποστήριξη για την πρόκληση της ρωσικής ανάμιξης στο Ηνωμένο Βασίλειο -συμπεριλαμβανομένης της συντονισμένης απομάκρυνσης Ρώσων κατασκόπων ύστερα από την προκλητική επίθεση με νευροτοξικό αέριο σε αγγλικό έδαφος- η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι η Βρετανία είναι πλέον ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης. Είναι μόνο θέμα χρόνου πριν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θέσει υπό εξέταση και πάλι το Ηνωμένο Βασίλειο και όταν το κάνει, η Βρετανία θα έχει λιγότερα εργαλεία για να απαντήσει.
Εν τω μεταξύ, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συντάσσεται με την κυβέρνηση Τραμπ θέτοντας το εμπόριο και τις επενδύσεις πέρα από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σωστή διακυβέρνηση, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης και οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο είναι λιγότερο ασφαλείς. Υποχωρώντας από τις φιλελεύθερες νόρμες και συμπορευόμενη με τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι έχει μετατραπεί στο κουτάβι του Τραμπ. Η «ειδική σχέση» έχει επιβιώσει, όμως τώρα αποτελεί πηγή παγκόσμιας αβεβαιότητας και όχι πυλώνα σταθερότητας.
Η κατάρρευση της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής -και η κλίση της χώρας προς έναν ασθενικό φιλελευθερισμό- έρχεται σε μια εποχή βαθιάς ανασφάλειας παγκοσμίως. Οι ΗΠΑ και η Κίνα βρίσκονται στη μέση μιας γεωπολιτικής εξισορρόπησης που θα χρειαστεί μία γενιά για να διευθετηθεί. Σε έναν κόσμο με όλο και περισσότερη έλλειψη αρμονίας, η Ευρώπη πρέπει να λειτουργήσει ως θεμέλιος λίθος.
Ωστόσο μια Ευρώπη χωρίς την παραδοσιακή ηγεσία, κρίση και διπλωματία της Βρετανίας θα είναι μια μικρότερη Ευρώπη. Και η Βρετανία, ως αυτόχειρας, θα έχει μετατραπεί σε κάτι αξιολύπητα περίεργο.
Άρθρο του κ.Μαρκ Μάλοχ-Μπράουν
πρόεδρου του Best for Britain,
μέλους της βρετανικής Βουλής των Λόρδων
πρώην αναπληρωτή γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και Βρετανού υπουργού
Από το δημοψήφισμα του Brexit τον Ιούνιο του 2016, η βρετανική εξωτερική πολιτική έχει καταρρεύσει.
Με τις ΗΠΑ σε ανασυγκρότηση, τη Ρωσία σε εμπόλεμη κατάσταση και την ανερχόμενη επιρροή της Κίνας, δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για τη Βρετανία να συνεργαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι όμως η Βρετανία υποχωρεί. Η απορρόφηση της κυβέρνησης με την ανησυχία για τον γόρδιο δεσμό του Brexit την έχει τυφλώσει σε σχέση με ό,τι συμβαίνει πέρα από τα σύνορά της.
Δεν έπρεπε να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Κατά την περίοδο πριν από την ψηφοφορία για το δημοψήφισμα η υπόσχεση του στρατοπέδου «Leave» για μία «παγκόσμια Βρετανία» απελευθερωμένη από τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπεισε πολλούς ότι η Βρετανία μετά το Brexit θα σταθεί ψηλότερα. Όμως σήμερα η φιλοδοξία των Brexiteers η Βρετανία να οδηγήσει την «Αγγλόσφαιρα» σε έναν γενναίο νέο κόσμο, έχει μετατραπεί σε μια κωμική αυταπάτη. Aς αναλογιστούμε την Ινδία, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος για το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Brexit.
Το πρόβλημα είναι ότι οι Ινδοί βλέπουν τη Βρετανία και την Ευρώπη ως μία αγορά. Για αυτούς η προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου να υιοθετήσει τους δικούς του κανόνες και πρότυπα είναι μια επιπόλαιη ταλαιπωρία. Πριν να επεκτείνει το εμπόριο και τις επενδύσεις με τη Βρετανία μετά το Brexit, η Ινδία θα επιδιώξει πιθανώς βαθύτερους δεσμούς με την Ε.Ε.
Η αδυναμία της Βρετανίας είναι επίσης εμφανής στο εσωτερικό της.
Παρά την επιτυχία που προκάλεσε την παγκόσμια υποστήριξη για την πρόκληση της ρωσικής ανάμιξης στο Ηνωμένο Βασίλειο -συμπεριλαμβανομένης της συντονισμένης απομάκρυνσης Ρώσων κατασκόπων ύστερα από την προκλητική επίθεση με νευροτοξικό αέριο σε αγγλικό έδαφος- η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι η Βρετανία είναι πλέον ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης. Είναι μόνο θέμα χρόνου πριν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θέσει υπό εξέταση και πάλι το Ηνωμένο Βασίλειο και όταν το κάνει, η Βρετανία θα έχει λιγότερα εργαλεία για να απαντήσει.
Εν τω μεταξύ, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συντάσσεται με την κυβέρνηση Τραμπ θέτοντας το εμπόριο και τις επενδύσεις πέρα από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σωστή διακυβέρνηση, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης και οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο είναι λιγότερο ασφαλείς. Υποχωρώντας από τις φιλελεύθερες νόρμες και συμπορευόμενη με τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι έχει μετατραπεί στο κουτάβι του Τραμπ. Η «ειδική σχέση» έχει επιβιώσει, όμως τώρα αποτελεί πηγή παγκόσμιας αβεβαιότητας και όχι πυλώνα σταθερότητας.
Η κατάρρευση της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής -και η κλίση της χώρας προς έναν ασθενικό φιλελευθερισμό- έρχεται σε μια εποχή βαθιάς ανασφάλειας παγκοσμίως. Οι ΗΠΑ και η Κίνα βρίσκονται στη μέση μιας γεωπολιτικής εξισορρόπησης που θα χρειαστεί μία γενιά για να διευθετηθεί. Σε έναν κόσμο με όλο και περισσότερη έλλειψη αρμονίας, η Ευρώπη πρέπει να λειτουργήσει ως θεμέλιος λίθος.
Ωστόσο μια Ευρώπη χωρίς την παραδοσιακή ηγεσία, κρίση και διπλωματία της Βρετανίας θα είναι μια μικρότερη Ευρώπη. Και η Βρετανία, ως αυτόχειρας, θα έχει μετατραπεί σε κάτι αξιολύπητα περίεργο.
Άρθρο του κ.Μαρκ Μάλοχ-Μπράουν
πρόεδρου του Best for Britain,
μέλους της βρετανικής Βουλής των Λόρδων
πρώην αναπληρωτή γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και Βρετανού υπουργού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου