Εβδομήντα εννέα χρόνια πριν, οι αμερικανικές, βρετανικές και καναδικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στη γερμανοκρατούμενη Γαλλία, κάνοντας το πρώτο ριψοκίνδυνο βήμα προς την απελευθέρωση της Δυτικής Ευρώπης. Σήμερα, καθώς οι νεοεκπαιδευμένες ουκρανικές μονάδες ετοιμάζονται για τη δική τους "επιχείρηση Overlord", την πολυαναμενόμενη επίθεση σε οχυρωμένες ρωσικές θέσεις, τα διδάγματα από την επική απόβαση παραμένουν επίκαιρα.
Μακάρι η Επιχείρηση Overlord να ήταν τόσο απλή.
Το αιματηρό δίμηνο αδιέξοδο που ακολούθησε τον ενθουσιασμό της αρχικής απόβασης έχει ξεχαστεί. Καθώς οι Γερμανοί, οι οποίοι εξαπατήθηκαν από τους Συμμάχους, συνειδητοποιούσαν σιγά-σιγά ότι η εισβολή στη Νορμανδία ήταν η βασική πολεμική προσπάθεια και σταδιακά τροφοδοτούσαν όλο και περισσότερες εφεδρείες στη μάχη, οι Σύμμαχοι έμειναν πίσω στο χρονοδιάγραμμα. Αντιμετωπίζοντας σθεναρή αντίσταση, οι συμμαχικές δυνάμεις αγωνίστηκαν -και επανειλημμένα απέτυχαν- να ξεφύγουν από τις περιοχές της παραλίας και να απομακρυνθούν από τη Νορμανδία.
Το σκληρό αδιέξοδο έσπασε μόνο στα τέλη Ιουλίου, καθώς οι ΗΠΑ ξεκίνησαν την επιχείρηση Cobra. Σε αυτούς τους δύο μήνες, καθώς οι συμμαχικοί στρατοί δεν ανταποκρίνονταν στις διογκωμένες προσδοκίες, οι στρατοί υπέστησαν απαγορευτικές απώλειες για μικρά κέρδη. Η πρόοδος αυτή υποδαύλισε τη δυσαρέσκεια της συμμαχικής διοίκησης και πυροδότησε πολιτικές αμφιβολίες που απειλούσαν να περιπλέξουν την τελικά επιτυχή επίθεση κατά της Γερμανίας.
Η Ουκρανία, βασιζόμενη σε ένα χαλαρό δυναμικό ομοϊδεατών αλλά απομακρυσμένων, σχετικά μη δεσμευμένων συμμάχων, είναι πολύ πιο ευάλωτη σε πολιτικές παλινωδίες. Ιδανικά, οι άμυνες της Ρωσίας θα καταρρεύσουν τόσο γρήγορα όσο και οι παραθαλάσσιες οχυρώσεις του "Ατλαντικού Τείχους" της Γερμανίας, αλλά, ακόμη και αν η Ουκρανία αντιμετωπίσει ένα σκληρό, αιματηρό και αργό ξεκίνημα στην επερχόμενη επίθεσή της, μπορεί να επισημάνει ότι οι δυνάμεις της εξακολουθούν να μαθαίνουν και ότι τα μαθήματα που πήραν οι σύμμαχοι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο αδιέξοδο της Νορμανδίας ήταν δυσάρεστα αλλά άξιζαν το κόστος.
Η σφυρηλάτηση αυτών των δύο σκληρών μηνών στη Νορμανδία βοήθησε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την επιτυχή απελευθέρωση της Γαλλίας από τους Συμμάχους και την επακόλουθη εισβολή στη Γερμανία.
Οι ομοιότητες με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πολλές:
Σήμερα, το πεδίο μάχης στην Ουκρανία έχει μια ανατριχιαστική ομοιότητα με την κατάσταση των Συμμάχων στα μέσα του 1944. Η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μάζα ρωσικών οχυρώσεων, που στελεχώνονται σε μεγάλο βαθμό από ανεπαρκώς εξοπλισμένα, χαμηλής ποιότητας στρατεύματα και ενισχύονται, σε ορισμένα σημεία, από την υπόσχεση της ρωσικής κυβέρνησης να πυροβολήσει όποιον υποχωρήσει.
Τα στρατεύματα της Ουκρανίας, όπως και οι Σύμμαχοι στη Νορμανδία, μόλις τώρα ξεκλειδώνουν τα μυστικά της συνδυαστικής χρήσης όπλων, πασχίζοντας να συνδυάσουν πεζικό, άρματα μάχης, πυροβολικό και ό,τι άλλο υπάρχει στο πεδίο της μάχης σε μια συντονισμένη επίθεση.
Για τις φρέσκες συμμαχικές μονάδες στη Νορμανδία, οι ελλείψεις στην εκπαίδευση πριν από τη μάχη και στον συντονισμό στο πεδίο της μάχης ήταν μοιραίες. Η Ουκρανία θα αντιμετωπίσει παρόμοιες προκλήσεις καθώς θα μεταφέρει τις γνώσεις του δυτικού σχολείου στο πεδίο της μάχης, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να διατηρήσει το αυτοσχεδιαστικό ταλέντο και τη δογματική ευελιξία που έσωσε το Κίεβο στις αρχές του 2022.
Οι πιο άπειρες ουκρανικές μονάδες θα κάνουν λάθη. Μετά την απόβαση της D-Day, οι ελλιπώς προετοιμασμένες και άπειρες μεραρχίες αντιμετώπισαν την πρόκληση των πολύπλοκων τακτικών που απαιτούνταν για να κινηθούν πέρα από τη ζώνη της παραλίας. Στις αρχές Ιουλίου, ένα μήνα μετά την απόβαση της D-Day, μια ανέτοιμη αμερικανική μονάδα υπέστη 2.100 απώλειες για να προχωρήσει περίπου 1.600 μέτρα.
Οι συμμαχικοί ηγέτες στη Νορμανδία πάσχιζαν να κατανοήσουν πώς οι πανομοιότυπες μονάδες είχαν διαφορετικές επιδόσεις. Η ποιότητα των μονάδων πάντα ποικίλλει και η Ουκρανία, μόλις ανακαλύψει ποιες από τις νεοσυσταθείσες μονάδες εφόδου της είναι υψηλής ποιότητας, θα στηριχθεί δυσανάλογα στις μονάδες με τις καλύτερες επιδόσεις ξανά και ξανά, πιέζοντας τις μέχρι τα άκρα. Κάποιες μονάδες χαμηλής ποιότητας θα καταρρεύσουν απλά και, αντί να στέλνουν πολύτιμους αντικαταστάτες σε μια αποτυχημένη μονάδα, οι Ουκρανοί ηγέτες θα πρέπει να είναι αποφασιστικοί στην ανασυγκρότηση των προβληματικών μονάδων.
Στη Νορμανδία, η εμπειρία μάχης των συμμάχων διέφερε σε μεγάλο βαθμό. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Ορισμένες ουκρανικές μονάδες στην επερχόμενη επίθεση θα έχουν πολεμήσει μαζί για περισσότερο από ένα χρόνο. Άλλες είναι νεοσύστατες και δεν έχουν πολεμήσει. Η επερχόμενη επίθεση θα είναι η πρώτη τους εμπειρία σε πραγματική μάχη και κανείς δεν ξέρει πραγματικά πώς θα αποδώσουν.
Αυτή η ποικιλία επιπέδων εμπειρίας μπορεί να οδηγήσει σε πολύπλοκες προκλήσεις. Ενώ οι περισσότεροι παρατηρητές αντιλαμβάνονται ότι οι άπειροι στρατιώτες πρέπει να μάθουν πώς να επιβιώνουν μέσα από τις δικές τους εμπειρίες ή παρατηρώντας τις ατυχίες των άλλων, λίγοι συνειδητοποιούν ότι στους άπειρους και αναίμακτους στρατιώτες δεν αρέσει να κινούνται υπό πυρά.
Ομοίως, οι πιο δοκιμασμένες στη μάχη μονάδες στην Ουκρανία μπορεί να αντιμετωπίσουν τις δικές τους προκλήσεις. Αφού αντιμετώπισαν σοβαρές απώλειες κατά τη διάρκεια της θητείας τους, τα έμπειρα στρατεύματα της Ουκρανίας μπορεί να μην είναι ευχαριστημένα με τους λιγότερο έμπειρους συμπολεμιστές τους και λιγότερο πρόθυμα να πιέσουν τις επιθέσεις τους.
Αυτήν την πρόκληση την είδαμε στη Νορμανδία. Οι "Αρουραίοι της Ερήμου" της βρετανικής 7ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, αφού πολέμησαν ηρωικά στην εκστρατεία στην έρημο της Βόρειας Αφρικής και αποβιβάστηκαν στη Σικελία, οι "βετεράνοι τους αισθάνονταν έντονα ότι είχαν κάνει το μερίδιό τους στη μάχη" και είχαν "γίνει επιφυλακτικοί και καχύποπτοι στη μείωση του κινδύνου". Η εστίαση των δοκιμασμένων στη μάχη μονάδων μπορεί να μετατοπιστεί αναπόφευκτα προς την επιβίωση, αντί της νίκης.
Οι Ουκρανοί ηγέτες, επίσης, έχουν έντονη επίγνωση των πληθυσμιακών προκλήσεων της Ουκρανίας. Οι παράγοντες πίεσης της σοβιετικής εποχής αραίωσαν την δεξαμενή της Ουκρανίας για άτομα σε ηλικία μάχης και υπό στρατηγική έννοια, κάθε απώλεια στο πεδίο της μάχης είναι απλώς ένα ακόμη σημείο αναφοράς σε αυτό που θα είναι μια τεράστια δημογραφική πρόκληση στο μέλλον.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια υπερβολικά προσεκτική προσέγγιση και μια συνολική έλλειψη επιθετικότητας στο πεδίο της μάχης. Στην αρχή, η επιφυλακτικότητα μεταφέρει το βάρος στο πυροβολικό. Αφήνοντας το πυροβολικό να κάνει τη δουλειά δημιουργεί πρόσθετη πίεση στην ήδη εύθραυστη αλυσίδα εφοδιασμού πυρομαχικών της Δύσης. Η επιφυλακτικότητα μπορεί επίσης να παρατείνει τις μάχες, δίνοντας στη Ρωσία την ευκαιρία να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η πρόκληση της παρακίνησης των στρατευμάτων να αναμετρηθούν με έναν επίμονο αντίπαλο σε έδαφος που -τουλάχιστον στην αρχή- ευνοεί τον αμυνόμενο, εναπόκειται στους ηγέτες της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης. Και πάλι, όπως οι μαχητές που πολέμησαν και νίκησαν στη Νορμανδία, πρέπει να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ της ώθησης των στρατευμάτων τους προς καλύτερες επιδόσεις στο πεδίο της μάχης και της διατήρησης των στρατευμάτων.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση, και η Ουκρανία καλό θα ήταν να υπενθυμίσει στους εξωτερικούς παρατηρητές, καθώς αναπολούν τη μάχη που έρχεται, ότι η Δύση αντιμετώπισε πολύ παρόμοιες προκλήσεις στον απελπισμένο αγώνα της να ανακόψει την επιθετικότητα του Άξονα και να κερδίσει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άρθρο του Craig Hooper στο Forbes
πηγή capital
